Η μαρτυρία μιας επιστολής προς τον Ντούλε από το 2001

Μετά από την ανάρτησή μου για την 29η επέτειο ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, το μήνυμα που έλαβα από τη συντριπτική πλειοψηφία φίλων και αναγνωστών των αναρτήσεων μου μέσω Fb, ήταν ξεκάθαρο. Ότι όπως τα 20 τελευταία χρόνια και αυτή τη φορά δεν αλλάζει τίποτε σε ό,τι αφορά την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το ρόλο της στην ενότητα των Ελλήνων ομογενών και την προκοπή της Ε.Ε. Μειονότητας …. Από το κακό στο χειρότερο (κάπου συμφωνούμε σ΄αυτό). Αλλά, με συμβούλεψαν και να μη ασχοληθώ άλλο μαζί της, διότι η αδιαφορία και η σιωπή είναι για την ηγεσία αυτή μεγαλύτερη πρόκληση από κάθε σκληρή κριτική !!! Συμφωνώ απολύτως , αλλά θα μιλήσω με στοιχεία του παρελθόντος, ότι όντως τα πράγματα επιδεινώθηκαν….!

Όντως, η συγκεκριμένη ηγεσία ερμήνευσε με τα δικά της κριτήρια το σκληρό μήνυμα της σύσσωμης Αθήνας για επίτευξη της πολυπόθητης ενότητας μεταξύ μας και άλλων άμεσων ιστορικών εθνικών στόχων, με αποκορύφωμα φέτος την απογραφή του πληθυσμού. Δηλαδή, ενώ η Αθήνα εναπόθεσε στην ηγεσία αυτή την ευθύνη για την επίτευξη των στόχων αυτών, η συγκεκριμένη ηγεσία ερμήνευσε την οδηγία των Αθηνών ως στήριγμα προς την ίδια για να επιβληθεί και επικυριαρχήσει σε όλους τους ομογενείς πολιτικούς αντιπάλους της, συμπεριλαμβανομένου και τους φορείς της αντίθετης άποψης με την ηγεσία… Στην ουσία η συγκεκριμένη ηγεσία, στο πνεύμα των μηνυμάτων της επίσημης Αθήνας και μετά από διαβουλεύσεις και ζυμώσεις με όλους τους παράγοντες, θα έπρεπε άμεσα να ανακοίνωνε, ένα πρόγραμμα δράσης με συγκεκριμένες προθεσμίες, στόχους και προοπτικές. Στη διαφαινόμενη και εσκεμμένη αδράνεια προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να αντιδράσουν οι αρμόδιοι φορείς που εκπροσωπούν και επιβλέπουν την ελληνική εξωτερική πολιτική. Να ζητήσουν από την ηγεσία αυτή να ανταποκριθεί πραχτικά στις οδηγίες της Αθήνας, ζητώντας ταυτόχρονα τη συμμετοχή όλων των παραγόντων στην προσπάθεια αυτή και μεσολαβώντας μάλιστα ενεργητικά προς το σκοπό αυτό…!

Από την άλλη η προτεινόμενη αδιαφορία προς την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, επιφέρει βαρύτατες συνέπειες για το σύνολο της Ε.Ε.Μειονότητας, όταν μάλιστα έχει για την ύπαρξή της αντίπαλο και το χρόνο. Θα παράγει εκ΄νέου, αντί της ενότητας νέες φυγόκεντρες και διασπαστικές τάσεις και πραγματικότητες. Και τα αποθέματα αντοχής για την συντήρηση και προώθηση της ελληνικής ταυτότητας και κοινότητας ελληνισμού εξαντλούνται οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς μάλιστα, να αφήνουμε για το μέλλον ούτε δικά μας πολιτιστικά μνημεία, γιατί δεν παραγάγαμε, ούτε εκείνα των προγόνων, γιατί τα καταστρέψαμε.
Για να πειστούμε για τη συγκεκριμένη διαπίστωση, ότι πορευόμαστε στο χρόνο σύμφωνα με την αρχή κάθε πέρυσι και καλύτερα, σας προτείνω να διαβάσατε προσωπική μου επιστολή, του Σεπτεμβρίου 2001, (πριν από 20 χρόνια) προς τον τότε και ντε φάκτο νυν πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Βαγγέλη Ντούλε. Υπάρχουν τρομαχτικές ομοιότητες. Προέχει μεταξύ τους η άρνηση προτάσεων και λύσεων....!!!!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΡΚΑΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς τον Πρόεδρο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ. Βαγγέλη Ντούλε
Αργυρόκαστρο 19.09.2001.
ΘΕΜΑ. Προτάσεις αντιμετώπισης της κατάστασης στην Ε.Ε.Μειονότητα.

Κύριε Πρόεδρε,
Μετά από τον Γενάρη του 1991, είναι η δεύτερη επιστολή του ίδιου περιεχομένου που σας στέλνω. (Πρόκειται για επιστολή μου προς το Β. Ντούλε για να αγκαλιάσει την ιδέα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ υπό ίδρυση και τις ιστορικές δεσμεύσεις που αυτή αναλάμβανε για τον Ελληνισμό της Αλβανίας) Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στα δέκα χρόνια εξελίξεων που μεσολάβησαν, νομίζω ότι οι καταστάσεις στην Ε.Ε. Μειονότητα είναι κρισιμότερες, διότι τότε ανήκαμε σε αφετηρία περιόδου προοπτικής, ενώ τώρα σε περίοδο αδιεξόδου. Γι΄αυτό είναι θέμα δικό σου αν θεωρήσεις την επιστολή αυτή δείγμα αδυναμίας, ή δεν θελήσεις να τη διαβάσεις μέχρι τέλους
Πάντως ευχόμενος για την νέα πολιτική σταδιοδρομία που εισήλθες και το επόμενο βήμα που αναμένεται να κάνεις στο Κόμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θέλω να σου πω ότι παρόλα τα όσα αρνητικά μεσολάβησαν όφειλες να θέσεις την ηγεσία της οργάνωσης στην υπηρεσία της ενότητας και της προοπτικής της Ε. Ε. Μειονότητας. (Τον προορισμό του Ντούλε για την προεδρεία του ΚΕΑΔ γνωρίζαμε από το 1998, από τότε που ο Ντούλες εκλέγει πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Προσωπικά γνώριζα πώς θα ήμουν σε δοκιμή για να τον διαδεχτώ στην ηγεσία της. Όπως επίσης, γνώριζα το μέγεθος και τις ρίζες της παθητικής αντίδρασης του Ντούλε, κατά μιας τέτοιας πιθανής εξέλιξης. Ακριβώς γι΄αυτό, από τον Μάρτιο του 2000 είχα υποβάλλει επίσημα την παραίτησή μου από το αξίωμα του Πολιτικού Γραμματέα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-Σημ. Π. Μπάρκα 2020)
Το σημειώνω αυτό όχι γιατί αμφιβάλω στις προθέσεις σου, αλλά διότι στο βωμό της προοπτικής στην πολιτική σου καριέρα, επί τέσσερα χρόνια δημιουργήθηκε ένα σύμπλεγμα προβλημάτων που σε καταστούν τώρα υπεύθυνο παράγοντα για το κλίμα διάσπασης, αντιπαράθεσης και ψυχρού πολέμου που επικρατεί μεταξύ των Ελλήνων της Αλβανίας. Διότι η ικανοποίηση των προσωπικών φιλοδοξιών σου σε μετέτρεψαν σε θύμα ανθρώπων οι οποίοι δείχνοντας δουλοπρέπεια για την ικανοποίηση αυτών με την σημαία του πατριωτισμού, βρήκαν τον καλύτερο τρόπο για να τα κονομήσουν και να βολευτούν.
Και αυτά τέλος, ίσως να μην έχουν διόλου σημασία σε περίπτωση που στην εξέλιξη αυτή δεν θα ανατρέπονταν στην πράξη η αρχή ότι όλοι είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά πιστεύουμε αν θέλουμε ιδεολογικά δεξιά ή αριστερά, ή εξυπηρετούμε την μια ή την άλλη παράταξη. Επίσης, αν δεν αντιστρέφονταν ο ρόλος του πολιτικού ηγέτη, από τον να εμπνέει και να συσπειρώνει οπαδούς, τόσο το περισσότερο ομοεθνείς, στο να τους διώχνει και φωνάζει ότι και πέντε να μείνουμε εμείς θα αγωνιστούμε. Οι άλλοι που δεν ακολουθούν τους πέντε τι είναι και ποιος πρόκειται να κρίνει τους πέντε;!
Στο σημείο όμως που φτάσαμε δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια χρόνου και τόπου να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία. Θα πρέπει με ψυχραιμία να σταθούμε υπεύθυνα μπροστά στις καταστάσεις, να προσέξουμε την ιστορία και που οδήγησε ο δρόμος της αντιπαράθεσης και να βρούμε τρόπο ενωτικής διεξόδου. Όχι στηριζόμενοι πλέον στην βούληση μερικών ατόμων, αλλά στην θέληση αυτών να καθίσουν και να βρουν τους κανόνες του παιχνιδιού που θα εξασφαλίζουν τόσο την ενωτική διάσταση όσο και τις δημοκρατικές αρχές. Δεν νομίζω ότι κάποιος από μας θέλει να είμαστε η γενιά η οποία δεν μπόρεσε να μεταδώσει και μεταφέρει στις επόμενες γενιές την κληρονομιά των αιώνων .
Η πρόταση που ρίχτηκε για συζήτηση από το Κίνημα για Εθνική Ενότητα αποτελεί μια προσπάθεια σε σωστό δρόμο.
(Η ιδέα αυτή αποτέλεσε το γραπτό πλαίσιο ιδεών που θα εξασφάλιζε τη συνεργασία μου με τον Ντούλε για την εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ο Ντούλες αθέτησε αμέσως μετά την εκλογή του, όπως υπονόμευσε όλες τις προτάσεις τις οποίες εγώ, από τη θέση του Πολιτικού Γραμματέα στην ΟΜΟΝΟΙΑ, προετοίμασα και υπέβαλα προς έγκριση στο γενικό Συμβούλιο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όπως τα μέτρα ανατροπής της εκστρατείας που είχε ξεκινήσει για την υφαρπαγή των γαιών μας, την αναδιοργάνωση του εκπαιδευτικού μας σχολικού συστήματος, μέτρα για την ασφάλεια στην περιοχή και προστασία των οικονομικών παραγόντων, μέτρα για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου, μέτρα για την προβολή του θέματός μας σε διεθνές επίπεδο με βάση τις εξελίξεις στην περιοχή κλπ. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην αμετάκλητη παραίτησή μου απ΄όλα τα αξιώματα στην ΟΜΟΝΟΙΑ και στη συνέχεια την μόνιμη αποχώρηση από τους θεσμούς της… Αυτό έγινε, ενώ γνώριζα ότι προοριζόμουν να διαδεχτώ το Ντούλε στην ΟΜΟΝΟΙΑ σημ. Π Μπάρκας, 2020)
Σημαντικό είναι να μην κάνουμε την αμαρτία και πιστεύομε ότι η κίνηση αυτή δεν ξεκινάει από καλές προθέσεις, ή είναι εφεύρημα ανθρώπων και υπηρεσιών που δεν θέλουν την ενότητά μας. Αυτό νομίζω ότι είναι παράλογο τη στιγμή που το Κίνημα προτείνει τη συνεργασία των Ελλήνων με διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω και συμφέροντα, σε ένα εθνικό πολιτικό πρόγραμμα το οποίο ανοίγει πόρτες και παράθυρα στο παρόν, την ιστορία και στο μέλλον, σεβόμενο ασφαλώς το νόμο, ή επιτρέπει να αναπνεύσουμε αν χρειαστεί και πνεύμα από τις εξελίξεις στην περιοχή. Αυτό νομίζω είναι παράλογο.
Δεύτερο. Απαραίτητο είναι να απαλλαχτούμε από τους εγωισμούς και τις αρρωστημένες φιλοδοξίες για το ποιος συνέταξε το πρόγραμμα του Κινήματος. Και το 1991 ξανά ένας ήταν που έγραψε τις προγραμματικές και καταστατικές αρχές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, έξι κάθισαν και έφτιαξαν όλα τα απαραίτητα ιδρυτικά έγγραφα, χιλιάδες αυτοί που ακολούθησαν την ιδέα. Γι΄αυτό σημασία έχει να καταπιαστούμε από την ιδέα, να την επιβάλουμε αυτή ως εθνική έμπνευση και να πειθαρχήσουμε σ΄αυτή. Στο πλαίσιο αυτό απαραίτητο είναι να απαλλαγούμε από αυτούς που θεωρούν ότι δεν μπορούν να καθίσουν σε διάλογο όχι γιατί είδαν κάποιο κίνδυνο που η ιδέα της ενότητας φέρνει για την Ε. Ε. Μειονότητα αλλά, γιατί βλέπουν ότι από τη διαδικασία αυτή διαλόγου μπορεί να χάσουν τα συμφέροντα και τα πρωτεία, όντας κολλημένοι πίσω σου. (Πρόσεξε, όταν αυτοί φωνάζουν και λένε ότι ο πρόεδρος δεν έχει λεφτά να φέρει γύρω στα Τίρανα, μη νομίζεις ότι σε λυπούνται, μη νομίζεις ότι το κάνουν για να δείξουν ότι είναι απαλλαγμένες η καρέκλες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την διαφθορά. Να καλύπτονται καλύτερα θέλουν προσποιούμενοι το σωτήρα σου).
Τρίτο. Το γνωρίζω ότι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ο διάλογος είναι δύσκολος. Όμως η υπέρβαση χρειάζεται. Τρόποι και δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν πάρα πολλοί. Σε τελική ανάλυση δεν θα χωριστεί κάτι προσωπικό. Απλώς για τα κοινά συμφέροντα καλούμαστε να συζητήσουμε. Λαοί μπήκαν σε πολύχρονο εμφύλιο και κάθισαν και τα βρήκαν. Το να μη δέχεσαι το διάλογο και να θεωρείς αδιαπραγμάτευτη μια κατάσταση η οποία καθημερινά σκοτώνει κάθε κύτταρο ελληνισμού καλώντας μας καθημερινά να ξοδέψουμε και τις ελάχιστες ενέργειες για να «εξασφαλίσουμε» την καταστροφή ο ένας του άλλου, αυτό δεν είναι ανωτερότητα, όπως δεν είναι επιτρεπτό να επικαλούνται το όνομα του προέδρου εκείνοι που διαδίδουν την άρνηση διαλόγου.
Εν τω μεταξύ γνωρίζεις πολύ καλά ότι η ιδέα της ενότητας μέσω της άτυπης βουλής, όπου όλοι καλούνται να συμβάλουν σε ένα μέτωπο, που έχει πλάτος και βάθος, που σημαίνει ότι κάποιοι κρατούν ψηλά το λάβαρο διεκδίκησης πολιτικών δικαιωμάτων και κάποιοι βοηθούν οικονομικά, ή διαφορετικά τον τόπο, δλδ από τη θέση που βρίσκονται, δεν είναι καινούργια, αλλά πολύ παλιότερη. Τότε δημοσιευμένη στο Λαϊκό Βήμα, υπό μια διαφορετική μορφή, ως σκέψη, την χειροκρότησαν πολλοί και εκείνοι που σήμερα την αποκαλούν διασπαστική. Τότε την χαιρετούσαν γιατί προέρχονταν από τις ίδιες γραμμές,(δλδ, προσωπικά σε στήριζα, αλλά με την εγγύηση την εφαρμογή της ιδέας του Κινήματος).Σημασία λοιπόν πρέπει να έχει η ιδέα και όχι τα πρόσωπα.
Ωστόσο η ιδέα της ενότητας μέσω του Κινήματος μπήκε σε μια στιγμή που η όξυνση προεκλογικά στην Ε. Ε. Μειονότητα έφτασε σε σημείο που παρολίγο να θρηνήσουμε θύμα. Ταυτόχρονα προχώρησε όταν μετεκλογικά οι σοσιαλιστές, όχι μόνο στη Δρόπολη, αλλά και στους Αγίους Σαράντα και στο Δέλβινο έφθασαν σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως πώς, πραγματικά αξιοζήλευτο για μια παράταξη. Το πέτυχαν όμως χωρίς να έχουν οργανωμένες δομές, ή τέτοιες δομές που να ανταποκρίνονται στην ιδιομορφία της Ε.Ε. Μειονότητας. Για να συγκρατήσουν στο μέλλον το ίδιο εκλογικό αποτέλεσμα λογικό ότι θα οργανωθούν. Τι όμως θα προκύψει σε περίπτωση αυτόνομης οργάνωσής τους;! Μήπως δεν θα δημιουργηθούν πλέον δύο οργανωμένες παρατάξεις ομογενών σε αντίπαλα χαρακώματα;!
Έτσι λοιπόν, η ιδέα της ενότητας μέσω του Κινήματος, τη στιγμή που ρίχτηκε, κατάφερε να αποτρέψει την δυνατότητα αυτόνομης οργάνωσης των σοσιαλιστών στην Ε. Ε. Μειονότητα. Είδαν όμως το Κίνημα ως μια συμφέρουσα λύση προεκλογική και μετεκλογική, γι΄αυτό και την αγκάλιασαν. Κανείς όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ώστε σε περίπτωση που δεν προχωρήσει η ιδέα της άτυπης βουλής να οργανωθούν αυτόνομα σε ένα κοντινό μέλλον.
Η ίδια ιδέα νομίζω ότι συμφέρει τώρα και την πραγματικά υπεύθυνη ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Έτσι όπως εξελίχτηκε η μετεκλογική περίοδος, όταν όλη σχεδόν η ηγεσία της οργάνωσης έσπευσε στα Τίρανα για να λάβει κυβερνητικές θέσεις στην κυβέρνηση ενός κόμματος το οποίο μέχρι χθες η ΟΜΟΝΟΙΑ κατηγορούσε ως διασπαστικό. ενώ στο παράρτημα του ΚΕΑΔ στους Αγίους Σαράντα, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα οδηγηθεί σε εκλογές στη λογική της ιδέας που τρέφουν πολλοί στο κεφάλι ότι θα διώξουν μερικούς από τις καρέκλες για να τους αντικαταστήσουν.
Τι θα συμβεί όμως. Ξεκινώντας από την νοοτροπία που περιγράψαμε θα αρχίσει ένας σκληρός πόλεμος ίσως και ο σκληρότερος μέσα στο είδος μαζί με τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν .
Νομίζω ότι θα είναι τραγικό λάθος ώστε ύστερα από τρεις κατά σειρά εκλογικές αναμετρήσεις, μια στην ΟΜΟΝΟΙΑ και δυο κρατικές, με ανοιχτά τα μέτωπα αντιπαράθεσης και ζωντανές τις μνήμες εκδίκησης και αντεκδίκησης να οδηγήσουμε τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες σε νέα αναμέτρηση που σημαίνει σφαγή, η οποία δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Από την στιγμή που εσύ πήρες το δρόμος που ήθελες, (προς προεδρεία ΚΕΑΔ) οι εκλογές στην ΟΜΟΝΟΙΑ θα ερμηνευτούν ότι πετάς την οργάνωση να την ξεσκίσουν οι λύκοι για να μη την έχεις αύριο εμπόδιο, πράγμα το οποίο δεν το δικαιούσαι να το κάνεις για το ένα ή τον άλλο λόγο.
Επίσης, οι λεγόμενοι αντίπαλοι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ συσπειρωμένοι στο Σ. Κόμμα, ή σε άλλο αλβανικό κόμμα, που πέτυχαν τα γνωστά εκλογικά αποτελέσματα με την προκήρυξη των εκλογών σε ΟΜΟΝΟΙΑ δεν θα οργανωθούν για να καταλάβουν και την οργάνωση αυτή; Ασφαλώς και ναι! Μετά από αυτό τι θα προκύψει; Θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση εκδικήσεων.
Γι΄αυτό η πρόταση που προτείνουμε έχει πολλά θετικά όσον αφορά την απαλλαγή της Ε. Ε. Μειονότητας από νέους γύρους αντιπαραθέσεων. Με το σεβασμό του θεσμού των αιρετών, των στελεχών και του οικονομικού παράγοντα ανοίγει ο δρόμος συμμετοχής όλων στα κοινά, επανέρχεται ο παραδοσιακός τρόπος οργάνωσης στην Ε. Ε. Μειονότητα μέσω των δημογερόντων, προσωπικοτήτων και του οικονομικού παράγοντα και απαλλάσσετε από το φαύλο κύκλο εκλογικών και λοιπών αντιπαραθέσεων.
Σε μια εξέλιξη άρνησης διαλόγου και προκήρυξης εκλογών στην ΟΜΟΝΟΙΑ, η ιδέα της ενότητας θα εκτοπιστεί όσον αφορά το χρόνο, θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας για να την επικαλούμαστε πλέον στα απομνημονεύματα ως ιστορική ανάγκη που δεν πραγματοποιήθηκε.
Δεν έχω κάτι άλλο να σου πω εκτός απ΄το ότι, προσωπικά μπορώ να υπερβώ τον εαυτόν μου εφόσον πρόκειται για το κοινό συμφέρον του τόπου, γι΄αυτό δεν έχω τύψεις για την επιστολή αυτή, ούτε θεωρώ αλαφρωμένο τον εαυτόν μου επειδή μέσω αυτής της επιστολής έκανα το χρέος μου.
Σημειώνω ότι η επιστολή είναι προσωπική.
Μένω σε αναμονή της δικής σας χειρονομίας
Παναγιώτης Μπάρκας

 Παναγιώτης Μπάρκας
18 Ιανουαρίου 2020
Αναδημοσίευση από τη σελίδα facebook.com/panibar2011

Σχόλια

  1. Από τότε ήσουν πυροβολιμένος και ...... βεβαίως βεβαίως ανήσυχος. Γιατί;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών