Ένα σπάνιο θρησκευτικό πολιτιστικό μνημείο το αφήσαμε να καταρρεύσει και εφόσον δεν έπεσε το αξιοποιούμε...για πολιτική

Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας

Ο Ναός Γέννησης της Θεοτόκου της Επισκοπής αποτελεί σήμερα ένα από τα μακροβιότερα θρησκευτικά πολιτιστικά μνημεία στην περιοχή μας.
Ο ίδιος ο ναός φέρει στο εσωτερικό του κεντρικού τρούλου ημερομηνία ίδρυσης το 619. Ωστόσο, τα αρχαία τοιχώματα, το πέτρινο εικονογραφημένο τέμπλο και το χαρακτηριστικό πέτρινο κοίλο (σύνθρονο) πίσω από την αγία τράπεζα του Ναού, οι κίονες στην είσοδο του Αγίου Βήματος μαρτυρούν για μια συνέχεια από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό (ιδιαίτερα πλούσιο στην περιοχή), στην παλαιοχριστιανική με πρωτοβυζαντινή περίοδο. Μιλάει γι΄αυτό και ο μύθος που λέει ότι εύσωμες γυναίκες κουβαλούσαν τις μεγάλες πέτρες από τον κάμπο της Δρόπολης, (πιθανών από την αρχαία ελληνική πόλη των Σωφρατίκων). Οι γυναίκες αυτές είχαν μεγάλα βυζιά που τα έριχναν στην πλάτη για να στηρίζουν εκεί τις ογκώδεις πέτρες). Στο εσωτερικό του ναού υπήρχαν μέχρι πριν από την αναστήλωση του 2018-2019 και άλλα αρχαία αντικείμενα, τα οποία πλέον έκαναν φτερά.

Για τη σημασία της περιοχής μιλάει το όνομα, ΕΠΙΣΚΟΠΗ, διότι εδώ έδρευε για περισσότερους από 6 αιώνες η Επισκοπή Δρυϊνοπόλεως, 558-1183. (Μετά από την πρώτη θεμελίωση της Επισκοπής στην αρχαία Δρόπολη, πάνω στο σημερινό Λέκλι)
Επίσης, όπως περιγράφει ο τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπί, το 1672, οπότε επισκέφτηκε την περιοχή, ονομάζει την επισκοπή πόλη, με 20 καταστήματα, με ωραιότερα από το Αργυρόκαστρο σπίτια, 300 στο σύνολο. Είναι επίσης γνωστό ότι η Επισκοπή είχε δεχτεί ολικές καταστροφές το 1185 από τους σταυροφόρους.

Ωστόσο, όταν 2018 το Υπουργείο Πολιτισμού της Αλβανίας ανέλαβε την αναστήλωση του ετοιμόρροπου ναού, αφαιρέθηκαν από το πάνω μέρος του κεντρικού τρούλου όπως και των υπολοίπων, δεκάδες πήλινα δοχεία. Πρόκειται για τεχνική του 7ου-8ου αιώνα όταν τα δοχεία αυτά τα χρησιμοποιούσαν ως ελαφρύ υλικό για να καλύψουν τα κοιλώματα από το πάνω μέρος των τρούλων για να δημιουργήσουν επίπεδες επιφάνειες αλλά και για την ακουστική. (Κανείς δεν ξέρει τι απόγιναν οι στάμνες αυτές και πόσες ήταν) Επίσης, η Αγία Τράπεζα στο ιερό καλύπτεται από μία πλάκα σκληρού περιεχομένου. Τον διάκοσμό της αποτελούν σταυροί, φυτικά και γεωμετρικά σχήματα. Τέτοιες πλάκες, ή τμήματα αυτών υπάρχουν και σε άλλα σημεία του ναού. Γενικώς αναφέρονται ως ψευδοσαρκοφάγοι και είναι μια τεχνική που ανήκει στον 11ο αιώνα. Οι αγιογραφίες του ναού είναι του 16ου-17 ου αιώνα.
Η τελευταία ημερομηνία αναστήλωσης αναφέρεται το 1937. Από τότε άντεξε μέχρι το 2018. Το κομμουνιστικό καθεστώς διατήρησε τον Ναό κηρύσσοντας τον πολιτιστικό μνημείο.

Μετά το 1991 η καταστροφική μανία μας τροφοδοτούμενη από την άγνοιά μας και τη θρησκευτική σκοπιμότητα για τα παλιά θρησκευτικά μνημεία έφερε τον αρχψαίο αυτό Ναό σε ετοιμόρροπη κατάσταση.
Λοιπόν, από το 2001 έφερα προσωπικά στο προσκήνιο τη σημασία του ναού. Από το 2009 ξεκίνησα σε προσωπική βάση τον αγώνα για την ανάγκη αναστήλωσής του . Στον αγώνα μου αυτό ακολούθησαν μετά κι άλλοι, τοπικοί παράγοντες, άνθρωποι των γραμμάτων, απλοί άνθρωποι…

Δεν ίδρωνε όμως το αφτί κανενός. Η Ι. Μ Αργυροκάστρου σιωπούσε λες και πριμοδοτούσε τον καταστρεπτικό αγώνα δρόμου του χρόνου και των κακοποιών.
Τελικά, πείστηκε, αλλά, απ΄ότι φαίνεται για δικούς της λογαριασμούς, η Αλβανική κυβέρνηση και ειδικά η λιμποχοβινή Υπουργός, Κουμπάρο.

Κατά τις εργασίες αναστήλωσης του Ναού δεν ενδιαφέρθηκε κανείς από τους παράγοντες του τόπου μας για να δει τι γίνεται εκεί. Έλαμψε δια της απουσίας της ιδιαίτερα η Ι.Μ Αργυρόκάστρου.
Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός της χώρας Έντι Ράμα και οι εγχώριοι πολιτικοί μας παράγοντες αξιοποίησαν τα εγκαίνια αναστήλωσης του ναού για πολιτικές συγκεντρώσεις. Οι δικοί μας κάλεσαν μάλιστα και νυφάδες με τα άσπρα (!!!) (Δλδ έβγαλαν στον Πρωθυπουργό ό, τι πιο ιερό έχουμε για να του μηνύσουμε ότι τα πάντα εδώ "λάμπουν" χάρη σε σας!)

Ταυτόχρονα, οι επιπρόσθετες υποδομές υποβοηθούν στην εξυπηρέτηση της κατάστασης που διαμορφώνεται στο Ραντάτι.
Τα δύο τελευταία χρόνια, στις 8 Σεπτεμβρίου, στην γιορτή του Ναού, δίνουν με έμφαση το παρόν τους ο Μητροπολίτης έχοντας στο πλευρό τον Δήμαρχο! Ναι όντως, η Πίστη στο Χριστό μας διδάσκει να αγαπάμε αλλήλους. Περισσότερο όμως από δύο δεκαετίες αυτοί που είναι σήμερα στο πλευρό μας αποτελούσαν το αντίπαλο δέος και με τη συμπεριφορά αυτή εδραιώσαμε τη διάσπαση … Θα συμφωνούσα με την αρχή. Κάλια αργά πάρα ποτέ… Πόσο όμως βοηθάει τη σύμπνοια μας!
 Ιδού και ο τίτλος του της ανάρτησης







Σχετικές Δημοσιεύσεις


Σχόλια