Αγναντεύοντας....Απέναντι

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου Το μεταίχμιο ανάμεσα στο τελευταίο μισό του 10ου αι. και το πρώτο τέταρτο του 11ου αι. μ.Χ. ήταν σημαδιακό στη ζωή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γιατί εγκαινίαζε τους χρόνους ακμής της, που έμειναν στην ιστορία σαν “Βυζαντινή Εποποιία” (959-1028). Εποποιία γιατί έκαμψε κάθε αντίσταση επικίνδυνων αντιπάλων της χάρη στους στρατηγούς-αυτοκράτορές της: τον Νικηφόρο Φωκά (βασιλεία: 963-969), τον Ιωάννη Τσιμισκή (βασιλεία: 969-976) και τον Βασίλειο Β’, τον επονομαζόμενο “Βουλγαροκτόνο” (βασιλεία: 976-1025). Οι τρεις αυτοί λαμπροί αυτοκράτορες επανένταξαν στο βυζαντινό κράτος περιοχές και χώρες που είχαν χαθεί γι’ αυτό από εποχής αυτοκράτορα Ιουστινιανού και επεκτείνανε την επιρροή του μέχρι την χώρα των Ρως, το Κίεβο και την σημερινή Ουκρανία. Επιπλέον, ενώ στην Ανατολή βασίλευε η παρακμή της αραβικής δύναμης, φωτεινή εξαίρεση αποτελούσε το Βυζάντιο, η ροπή του οποίου ήταν ανοδική. Ανοδική λόγω εδαφικών προσαρτήσεων μετά από πολεμικές συγκρούσεις ή ειρηνική μετατρ...