Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013, το Γενικό Συμβούλιο ΟΜΌΝΟΙΑΣ σε συνεργασία με την Επαρχία Αλυκου οργάνωσαν την 23η επέτειο τιμής και μνήμης την ημέρα ''Μαρτύρων της Δημοκρατίας'' και αντίστασης κατά της Δικτατορίας. Στη μνήμη των4 νέων
Ευθυμίου Μάσσιου, Ευάγγελου Μήτρου, Αθανάσιου Κώτση και του μικρότερου τις παρέας Αηδόνη Ράφτη.
που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ απ' τα χέρια Αλβανών φρουρών στα ελληνοαλβανικά σύνορα τη 12η Δεκεμβρίου 1990, όπου σήμαναν οι τίτλοι τέλους του Κομμουνιστικού Καθεστώτος .
Παράλληλα με αφορμή την 12η Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια του νέου μνημείου ΤΙΜΉΣ ΈΝΕΚΕΝ .
Αφιερωμένο:
Στους αγώνες των συντοπιτών μας, που Διώχθηκαν, φυλακίστηκαν και θυσιάστηκαν για Δημοκρατία, Ελευθερία και Δικαιώματα.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης, με απόλυτη επιτυχία και με την συμμετοχή πλήθους κόσμου....
Μεταξύ άλλων μας τίμησαν με την παρουσία τους:
- Ο Γενικός Πρόξενος Αργυροκάστρου κ.Νικόλαος ΚΟΤΡΟΚΟΗΣ
- Ο Γενικός Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κ.Βασίλης ΜΠΟΛΑΝΟΣ
- Ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βουλευτής Περιφέρειας Αυλώνας και Αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής κ. Ευάγγελος ΝΤΟΥΛΕΣ.
-Ο Υφυπουργός Γεωργίας κ.Γιάννης ΜΠΑΜΠΗΣ
-Η Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Ολιάνα ΙΦΤΙ
-Ο Νομάρχης Αγ. Σαράντα κ. Ιλιρ ΥΣΙ
- Οι ΕΠΑΡΧΟΙ της Ελληνικής Μειονότητας
- Μέλη του Γενικού Συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ καθώς και ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ των ΚΟΜΜΑΤΩΝ
- Η Γενική Διευθύντρια για τις Μειονότητες κα.Κωνσταντίνα ΒΕΖΙΑΝΗ.
- O Πρόεδρος του Συλλόγου Αλυκιωτών κ. Μιχάλης ΓΙΩΤΗΣ
- Ο Γραμματέας του Συνδέσμου Βορειοηπειρωτών Θεσσαλίας ο ''ΠΥΡΟΣ'', κ. Τιμολέων ΡΩΣΣΗΣ.
Την εκδήλωση 'ανοιξε ο Έπαρχος Αλύκου κ. Χρήστος Καίσης, επισημαίνοντας το ρόλο καταλύτη που έπαιξε ο λαός μας ενάντια στο Τυραννικό Καθεστώς.
Αναφορά έκανε επίσης και στην δεύτερη επέτειο μνήμης όπου πραγματοποιήθηκε στην πολή των Αθηνών από τη Νεολαία Βορειοηπειρωτών .
Την εκδήλωση παρουσίασε η κ. Βαλεντίνα Μητσιόυλη Γιάννη.........
Και όλα κάπως έτσι ξεκινούν ,κι' η μνήμες ζωντανεύουν.......
Κύριες και Κύριοι
Συμπατριώτισες και Συμπατριώτες
Το Γενικό Συμβούλιο ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η Επαρχία Αλύκου,ο σύλλογος Αλυκιωτών διασποράς και η κοινότητα Αλύκου ευχαριστούν, όλους για την παρουσία σας ,στην σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης.
Πάντα τα λόγια ,είναι φτωχά όταν είναι να αποδώσουν το μεγαλείο εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους ,για δημοκρατία και ελευθερία. Εκείνων, που η μοίρα όρισε να φυλάνε Θερμοπύλες, μαζί με τον επουράνιο πατέρα μας. Εξού και στους ήρωες δεν χωρούν μοιρολόγια... Μόνο Χρέος και θύμηση.
Το βαρύ χρέος ολονών μας και η ανεξίτηλη θύμηση που μας φέρνει όλους εδώ 23 χρόνια τώρα, .Σήμερα 12 Δεκεμβρίου 2013 ‘’ Ημέρα Μαρτύρων της Δημοκρατίας.
Οι μοίρα άρχισε να ξετυλίγει το δικό της μαύρο κουβάρι,Ήταν Δευτέρα, 10 Δεκεμβρίου 1990 , όταν μια ομάδα νέων από το Αλύκο και τη Γέρμα θέλησαν να σπάσουν τα δεσμά τους δραπετεύοντας προς την ελευθερία.
Στα ελληνοαλβανικά σύνορα για κακή τους τύχη γίνονται αντιληπτοί από τους αλβανούς φρουρούς, οι αιμοδιψείς φρουροί πυροβολούν εν ψυχρώ , 3 παλληκάρια από το Αλύκο: Θύμιο Μάσσιο, Αηδόνη Ράφτη, Θανάση Κώτση και 1 από τη Γέρμα: τον Ευάγγελο Μήτρου , περνούν στην αιωνιότητα ως ‘’4 Αγγέλοι’’ όπου έχασαν τη ζωή τους για δημοκρατία,ελευθερία και εθνική δικαίωση.Προκαλώντας τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της πατρίδος μας , ντύνοντας στα μαύρα το λαό μας.
Να επισημάνουμε , πως το ίδιο τέλος με τους 4 νέους είχαν, καιρό πριν οι, Ηλίας Ντάλλας , Βασίλης Τσούρας από το χωριό Καινούριο και ο Χαράλαμπος Παπούτσης Απο την Μάλτσανη.Περνώντας στο πάνθεον των αθανάτων.
Η βίαιη εισβολή της είδησης στο χωριό, ήρθε, την επόμενη μέρα, Τρίτη , 11 Δεκεμβρίου 1990, ο πόνος και το μίσος κυρίευσε τις καρδιές όλων,
Ιδιαιτέρως , στις οικογένειες των θυμάτων , όπου ο θρήνος και οι κραυγές απελπισίας
ηχούσαν παντού.Δεν τους αρκούσε όμως αυτό, η ιστορία φρίκης και τρόμου έμελλε να συνεχιστεί, καθώς ούτε τα νεκρά σώματα των αδικοχαμένων μας παιδιών , δεν ήθελαν να μας δώσουν. Ο ‘’κύβος ερρίφθη ‘’ πια , το τραγικό τέλος των 4 νέων , ήταν αρκετό να προκαλέσει, την αρχική δόνηση στα θεμέλια τους ,έτσι πλήθος εξοργισμένων όδευε προς στα σύνορα να πάρουν πίσω ότι μας ‘’ ανήκει’’ . Οι αρχές, γνώστες της κατάστασης που επικρατούσε, μετέφεραν τα άψυχα σώματα στη γέφυρα του Μπουγάζι, φοβούμενοι μεγάλης εξέγερσης.
Την Τετάρτη 12-12-1990, έγινε κάτι το πρωτοφανές , 3.000 κάτοικοι του Αλύκου και των γύρω χωριών , με’’ φωτεινούς φάρους’’ τα φέρετρα των νεκρών παιδιών και, κρατώντας , ελληνικές σημαίες στα
χέρια, ξεκίνησαν ,με πορεία προς , τους Αγ. Σαράντα .
‘’Τραγική φιγούρα ,οι οικογένειες των θυμάτων, όπου οι αναμνήσεις των παιδιών , τους συντρόφευαν καθ’ όλη τη διαδρομή της διαδήλωσης, δίνοντάς τους, τη δύναμη, στην καρδία και στην ψυχή ,να κομματιάσουν το δαιμονικό καθεστώς ,που μας κατασπάραξε ,τα σωθικά.’’
Έτσι, Για πρώτη φορά, μετά από 45 χρόνια δικτατορίας , στην Αλβανία, το αίμα των 4 νέων, έγινε, αφορμή να πνίξει, το κομμουνιστικό καθεστώς , με μαζική διαδήλωση και γραπτά συνθήματα όπως: <<ΡΑΜΙΖ Αλία είσαι δολοφόνος,<<Κάτω η δικτατορία>>,
<<Ζήτω η Ελλάδα>>,<<θέλομε δημοκρατία>>,<<θέλομε ελευθερία>> κ.α.
Φτάνοντας στο Μετόχι και στη Γκιάστα συγκρουστήκαμε με την αστυνομία και
το στρατό , που είχαν οργανώσει τα όργανα της Κομμουνιστικής Δικτατορίας ,καθώς η δύναμη μας τους υπέρβαινε , άρχισαν τα πυροβολούν ανεξαρτήτως ,με αποτέλεσμα να τραυματιστούν αρκετοί ,παρ’όλα αυτά το πλήθος δεν υποχωρούσε.
Μέτα τον σοβαρό τραυματισμό του Δημήτρη Μάνου, πάρθηκε η απόφαση για υποχώρειση, για να μην θρηνήσουμε και άλλα αθώα θύματα.
Αφού ο σκοπός διαμαρτυρίας επιτεύχθηκε, επιστρέψαμε στο χωριό μας, με πόνο ψυχής, για να κηδεύσουμε τα παλληκάρια μας, που χάσανε τη ζωή τους , τόσο άδικα ,δίχως
να κατακτήσουν τα όνειρα τους.
Ήταν 12 Δεκεμβρίου 1990 , ήμερα ορόσημο και ημερολόγιο των αγώνων για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Τα μνημόσυνα των ηρώων μας,είναι όμως παράλληλα και προσκλητήριο αγώνα για όλους εμάς. Αγώνα για να επανενώσουμε το λαό μας και να υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα εθνικά,τα κοινωνικά,τα οικονομικά μας συμφέροντα ,ενάντια στη θέληση εκείνων που θέλουν τον αφανισμό του λαού μας.
Ας μείνει αλησμόνητη σ’όλους η 12η Δεκεμβρίου 1990 Ημέρα ‘’ΜΑΡΤΥΡΩΝ Της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ και να μας φωτίζει για ενότητα ,ανδρεία για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο μας.
Παρακαλώ ενός λεπτού σιγής εις μνήμην
Των΄΄ΜΑΡΤΥΡΩΝ Της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ
Αθάνατοι!
Εν συνεχεία , οι στίχοι του κυρίου Βαγγέλη Στούκα ,που άνοιξαν πληγές στα στήθη .......
Ήταν, μια μαύρη νύχτα
Σε μια άγρια χειμωνιά
Στο σύνορο στο τσιφλίκι
Μας σκότωσαν 4 παιδιά.
Τα πιάσαν , οι δολοφόνοι
Που ‘χαν, σκύλινη καρδιά
Άδικα , μας τα σκοτώσαν
Τα δικά μας , τα παιδιά.
Το μυστικό, στόμα, σε στόμα
Από το πρωί, έως το γιόμα
Δεν το έλεγε, κανείς
Να μη μάθουν, οι γονείς.
Στα συνήθεια , που έχει ο τόπος
Καμπάνα χτυπάει, λυπητερά
Δεν παύουν, τα μοιρολόγια
Χείμαρροι, δάκρυα, να κυλάν.
Στους γονείς , όταν πάει στα αυτιά τους
Τους έσφαξε, την καρδιά
Μοιρολογούσαν, τα παιδιά τους
Βοήθα, χριστέ και Παναγιά.
Τι κρίμα ,για τις μανάδες
Δεν παύουν , τα μοιρολόγια
τους έσφαξε , ο πόνος των παιδιών τους
δεν στηρίζονταν , στα πόδια.
Τα παιδιά, απ’ το χωριό μας
Και απ’ τα γύρω , τα χωριά μας
Πήραν, τα φέρετρα στον πλάτη
Και είπαν όλοι , κοντά μας.
Πριν πάνουν, στο νεκροταφείο
Γύρισαν, για το Μετόχι
Και όλοι πήγανε, κοντά τους
Και κανείς, δεν είπε, όχι.
Ψηλά στη Γκιάστα , στην κορφή
Στο κλώσμα , στη γωνία
Εκεί , μας επερίμεναν
στρατός και αστυνομία.
Εμείς , με πετροπόλεμο
Αυτοί , αρματωμένοι
Κανείς , δεν υπολόγισε
Για το Αλύκο, τι θα γένει.
Όλοι συνθήματα κατά
Τραβούσαν προς τα πάνω
Εκεί ένα σκυλόφερμα
Μας πλήγωσε το Μάνο.
Ο χαμός σας , παλληκάρια μας
Φέρνει, μεγάλους πόνους
Δεν το ‘χαμε, το αίμα σας
Να χυνόταν, στους δρόμους.
Ήσασταν, καμάρια του χωριού
Για εσάς, έχουμε πόνο
Μνημόσυνο θα σας κάνουμε
Φέτος και κάθε χρόνο.
Εδώ στο έμπα του χωριού
είναι τα αγαλματα σας
με πρόσωπο προς το χωριο
στα σπίτια τα δικά σας.
Μυρίζει ο τόπος, λεβεντιά
Παλικαριά, μυρίζει
όποιος περνάει , δίπλα σας
σας βλέπει και δακρύζει.
Βαγγέλης Στούκας Αλύκο
Εκ του Δήμου Τριπόλεως αφιέρωμα είχαμε ηχηρό στη μνήμη των παιδιών
Έλληνες ήταν, τέσσερα όμορφα παλικάρια
της λευτεριάς στα χέρια τους κρατούν τα κλειδωτάρια.
Παίρνουν την στράτα, περπατούν, το χρέος τους περιμένει
μοιάζουνε φίλων συντροφιά που χαρωπά διαβαίνει.
Στ΄ αλώνι του χάρου στάθηκαν, πίνουν κρασί γλεντάνε
χορεύουν ηπειρώτικο χορό και τραγουδάνε.
Και εδώ τον χάρο ξεγελούν κι ανοίγουνε τις πόρτες
και πέρασαν στη λευτεριά οι τέσσερις πατριώτες .
της Λευτεριάς εστήσανε τρανό προσκυνητάρι
και η νίκη το εστεφάνωσε με δάφνικο κλωνάρι.
Στη μνήμη των αθάνατων ο χρόνος δεν περνάει
και η σκέψη τους ελεύθερη εδώ θα τριγυρνάει.
Εσύ εδώ να σταματάς περαστικέ διαβάτη
Τούτα τα παλικάρια μας κρατούν το λυχνοστάτη,
Για να φωτίζουν πάντοτε στον κόσμο την ειρήνη
και όλοι να μένουμε μακριά απ’της σκλαβιάς τη δίνη.
Ήταν άντρες και παιδιά που άφησαν τα θρανία
και πέταξαν πόλύ ψηλά προς την Ελευθερία.
Η πίκρα των μανάδων τους τα δάκρυα και οι πόνοι
Έγιναν ήλιος λαμπερός, άσπρο παρθένο χιόνι.
Η πίστη τους η ασκλάβωτη και η ζωντανή ελπίδα
Γίναν του ανέμου η ορμή χειμώνα η καταιγίδα.
Σκλάβους δεν έπλασε ο Θεός μα ούτε και η φύση
Γι’ αυτό κανένας δεν μπορεί μες στην σκλαβιά να ζήση.
Τα χέρια όλοι ας δώσουμε μαζί, και ας ενωθούμε
και σα παιδιά ενός θεού όλοι ας ευχηθούμε.
Εδώ όπου στεκόμαστε ειν’των νεκρών μορφές
όλοι εμείς ας γίνουμε του σκοταδιού αρνητές.
Το αίμα των παλικαριών που χύθηκε στο χώμα
το πότισε…… και φύτρωσε της Λευτεριάς το χρώμα.
Νίκη Κούρταλη Κούλη
Διοτίμας 39 ΤΚ 22100
ΤΡΙΠΟΛΗ
πηγή: halhthinheparxiaaliko.blogspot.gr
- O Πρόεδρος του Συλλόγου Αλυκιωτών κ. Μιχάλης ΓΙΩΤΗΣ
Την εκδήλωση 'ανοιξε ο Έπαρχος Αλύκου κ. Χρήστος Καίσης, επισημαίνοντας το ρόλο καταλύτη που έπαιξε ο λαός μας ενάντια στο Τυραννικό Καθεστώς.
Αναφορά έκανε επίσης και στην δεύτερη επέτειο μνήμης όπου πραγματοποιήθηκε στην πολή των Αθηνών από τη Νεολαία Βορειοηπειρωτών .
Την εκδήλωση παρουσίασε η κ. Βαλεντίνα Μητσιόυλη Γιάννη.........
Και όλα κάπως έτσι ξεκινούν ,κι' η μνήμες ζωντανεύουν.......
Κύριες και Κύριοι
Συμπατριώτισες και Συμπατριώτες
Το Γενικό Συμβούλιο ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η Επαρχία Αλύκου,ο σύλλογος Αλυκιωτών διασποράς και η κοινότητα Αλύκου ευχαριστούν, όλους για την παρουσία σας ,στην σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης.
Πάντα τα λόγια ,είναι φτωχά όταν είναι να αποδώσουν το μεγαλείο εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους ,για δημοκρατία και ελευθερία. Εκείνων, που η μοίρα όρισε να φυλάνε Θερμοπύλες, μαζί με τον επουράνιο πατέρα μας. Εξού και στους ήρωες δεν χωρούν μοιρολόγια... Μόνο Χρέος και θύμηση.
Το βαρύ χρέος ολονών μας και η ανεξίτηλη θύμηση που μας φέρνει όλους εδώ 23 χρόνια τώρα, .Σήμερα 12 Δεκεμβρίου 2013 ‘’ Ημέρα Μαρτύρων της Δημοκρατίας.
Οι μοίρα άρχισε να ξετυλίγει το δικό της μαύρο κουβάρι,Ήταν Δευτέρα, 10 Δεκεμβρίου 1990 , όταν μια ομάδα νέων από το Αλύκο και τη Γέρμα θέλησαν να σπάσουν τα δεσμά τους δραπετεύοντας προς την ελευθερία.
Στα ελληνοαλβανικά σύνορα για κακή τους τύχη γίνονται αντιληπτοί από τους αλβανούς φρουρούς, οι αιμοδιψείς φρουροί πυροβολούν εν ψυχρώ , 3 παλληκάρια από το Αλύκο: Θύμιο Μάσσιο, Αηδόνη Ράφτη, Θανάση Κώτση και 1 από τη Γέρμα: τον Ευάγγελο Μήτρου , περνούν στην αιωνιότητα ως ‘’4 Αγγέλοι’’ όπου έχασαν τη ζωή τους για δημοκρατία,ελευθερία και εθνική δικαίωση.Προκαλώντας τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της πατρίδος μας , ντύνοντας στα μαύρα το λαό μας.
Να επισημάνουμε , πως το ίδιο τέλος με τους 4 νέους είχαν, καιρό πριν οι, Ηλίας Ντάλλας , Βασίλης Τσούρας από το χωριό Καινούριο και ο Χαράλαμπος Παπούτσης Απο την Μάλτσανη.Περνώντας στο πάνθεον των αθανάτων.
Η βίαιη εισβολή της είδησης στο χωριό, ήρθε, την επόμενη μέρα, Τρίτη , 11 Δεκεμβρίου 1990, ο πόνος και το μίσος κυρίευσε τις καρδιές όλων,
Ιδιαιτέρως , στις οικογένειες των θυμάτων , όπου ο θρήνος και οι κραυγές απελπισίας
ηχούσαν παντού.Δεν τους αρκούσε όμως αυτό, η ιστορία φρίκης και τρόμου έμελλε να συνεχιστεί, καθώς ούτε τα νεκρά σώματα των αδικοχαμένων μας παιδιών , δεν ήθελαν να μας δώσουν. Ο ‘’κύβος ερρίφθη ‘’ πια , το τραγικό τέλος των 4 νέων , ήταν αρκετό να προκαλέσει, την αρχική δόνηση στα θεμέλια τους ,έτσι πλήθος εξοργισμένων όδευε προς στα σύνορα να πάρουν πίσω ότι μας ‘’ ανήκει’’ . Οι αρχές, γνώστες της κατάστασης που επικρατούσε, μετέφεραν τα άψυχα σώματα στη γέφυρα του Μπουγάζι, φοβούμενοι μεγάλης εξέγερσης.
Την Τετάρτη 12-12-1990, έγινε κάτι το πρωτοφανές , 3.000 κάτοικοι του Αλύκου και των γύρω χωριών , με’’ φωτεινούς φάρους’’ τα φέρετρα των νεκρών παιδιών και, κρατώντας , ελληνικές σημαίες στα
χέρια, ξεκίνησαν ,με πορεία προς , τους Αγ. Σαράντα .
‘’Τραγική φιγούρα ,οι οικογένειες των θυμάτων, όπου οι αναμνήσεις των παιδιών , τους συντρόφευαν καθ’ όλη τη διαδρομή της διαδήλωσης, δίνοντάς τους, τη δύναμη, στην καρδία και στην ψυχή ,να κομματιάσουν το δαιμονικό καθεστώς ,που μας κατασπάραξε ,τα σωθικά.’’
Έτσι, Για πρώτη φορά, μετά από 45 χρόνια δικτατορίας , στην Αλβανία, το αίμα των 4 νέων, έγινε, αφορμή να πνίξει, το κομμουνιστικό καθεστώς , με μαζική διαδήλωση και γραπτά συνθήματα όπως: <<ΡΑΜΙΖ Αλία είσαι δολοφόνος,<<Κάτω η δικτατορία>>,
<<Ζήτω η Ελλάδα>>,<<θέλομε δημοκρατία>>,<<θέλομε ελευθερία>> κ.α.
Φτάνοντας στο Μετόχι και στη Γκιάστα συγκρουστήκαμε με την αστυνομία και
το στρατό , που είχαν οργανώσει τα όργανα της Κομμουνιστικής Δικτατορίας ,καθώς η δύναμη μας τους υπέρβαινε , άρχισαν τα πυροβολούν ανεξαρτήτως ,με αποτέλεσμα να τραυματιστούν αρκετοί ,παρ’όλα αυτά το πλήθος δεν υποχωρούσε.
Μέτα τον σοβαρό τραυματισμό του Δημήτρη Μάνου, πάρθηκε η απόφαση για υποχώρειση, για να μην θρηνήσουμε και άλλα αθώα θύματα.
Αφού ο σκοπός διαμαρτυρίας επιτεύχθηκε, επιστρέψαμε στο χωριό μας, με πόνο ψυχής, για να κηδεύσουμε τα παλληκάρια μας, που χάσανε τη ζωή τους , τόσο άδικα ,δίχως
να κατακτήσουν τα όνειρα τους.
Ήταν 12 Δεκεμβρίου 1990 , ήμερα ορόσημο και ημερολόγιο των αγώνων για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Τα μνημόσυνα των ηρώων μας,είναι όμως παράλληλα και προσκλητήριο αγώνα για όλους εμάς. Αγώνα για να επανενώσουμε το λαό μας και να υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα εθνικά,τα κοινωνικά,τα οικονομικά μας συμφέροντα ,ενάντια στη θέληση εκείνων που θέλουν τον αφανισμό του λαού μας.
Ας μείνει αλησμόνητη σ’όλους η 12η Δεκεμβρίου 1990 Ημέρα ‘’ΜΑΡΤΥΡΩΝ Της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ και να μας φωτίζει για ενότητα ,ανδρεία για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο μας.
Παρακαλώ ενός λεπτού σιγής εις μνήμην
Των΄΄ΜΑΡΤΥΡΩΝ Της ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ
Αθάνατοι!
Εν συνεχεία , οι στίχοι του κυρίου Βαγγέλη Στούκα ,που άνοιξαν πληγές στα στήθη .......
Ήταν, μια μαύρη νύχτα
Σε μια άγρια χειμωνιά
Στο σύνορο στο τσιφλίκι
Μας σκότωσαν 4 παιδιά.
Τα πιάσαν , οι δολοφόνοι
Που ‘χαν, σκύλινη καρδιά
Άδικα , μας τα σκοτώσαν
Τα δικά μας , τα παιδιά.
Το μυστικό, στόμα, σε στόμα
Από το πρωί, έως το γιόμα
Δεν το έλεγε, κανείς
Να μη μάθουν, οι γονείς.
Στα συνήθεια , που έχει ο τόπος
Καμπάνα χτυπάει, λυπητερά
Δεν παύουν, τα μοιρολόγια
Χείμαρροι, δάκρυα, να κυλάν.
Στους γονείς , όταν πάει στα αυτιά τους
Τους έσφαξε, την καρδιά
Μοιρολογούσαν, τα παιδιά τους
Βοήθα, χριστέ και Παναγιά.
Τι κρίμα ,για τις μανάδες
Δεν παύουν , τα μοιρολόγια
τους έσφαξε , ο πόνος των παιδιών τους
δεν στηρίζονταν , στα πόδια.
Τα παιδιά, απ’ το χωριό μας
Και απ’ τα γύρω , τα χωριά μας
Πήραν, τα φέρετρα στον πλάτη
Και είπαν όλοι , κοντά μας.
Πριν πάνουν, στο νεκροταφείο
Γύρισαν, για το Μετόχι
Και όλοι πήγανε, κοντά τους
Και κανείς, δεν είπε, όχι.
Ψηλά στη Γκιάστα , στην κορφή
Στο κλώσμα , στη γωνία
Εκεί , μας επερίμεναν
στρατός και αστυνομία.
Εμείς , με πετροπόλεμο
Αυτοί , αρματωμένοι
Κανείς , δεν υπολόγισε
Για το Αλύκο, τι θα γένει.
Όλοι συνθήματα κατά
Τραβούσαν προς τα πάνω
Εκεί ένα σκυλόφερμα
Μας πλήγωσε το Μάνο.
Ο χαμός σας , παλληκάρια μας
Φέρνει, μεγάλους πόνους
Δεν το ‘χαμε, το αίμα σας
Να χυνόταν, στους δρόμους.
Ήσασταν, καμάρια του χωριού
Για εσάς, έχουμε πόνο
Μνημόσυνο θα σας κάνουμε
Φέτος και κάθε χρόνο.
Εδώ στο έμπα του χωριού
είναι τα αγαλματα σας
με πρόσωπο προς το χωριο
στα σπίτια τα δικά σας.
Μυρίζει ο τόπος, λεβεντιά
Παλικαριά, μυρίζει
όποιος περνάει , δίπλα σας
σας βλέπει και δακρύζει.
Εκ του Δήμου Τριπόλεως αφιέρωμα είχαμε ηχηρό στη μνήμη των παιδιών
Έλληνες ήταν, τέσσερα όμορφα παλικάρια
της λευτεριάς στα χέρια τους κρατούν τα κλειδωτάρια.
Παίρνουν την στράτα, περπατούν, το χρέος τους περιμένει
μοιάζουνε φίλων συντροφιά που χαρωπά διαβαίνει.
Στ΄ αλώνι του χάρου στάθηκαν, πίνουν κρασί γλεντάνε
χορεύουν ηπειρώτικο χορό και τραγουδάνε.
Και εδώ τον χάρο ξεγελούν κι ανοίγουνε τις πόρτες
και πέρασαν στη λευτεριά οι τέσσερις πατριώτες .
της Λευτεριάς εστήσανε τρανό προσκυνητάρι
και η νίκη το εστεφάνωσε με δάφνικο κλωνάρι.
Στη μνήμη των αθάνατων ο χρόνος δεν περνάει
και η σκέψη τους ελεύθερη εδώ θα τριγυρνάει.
Εσύ εδώ να σταματάς περαστικέ διαβάτη
Τούτα τα παλικάρια μας κρατούν το λυχνοστάτη,
Για να φωτίζουν πάντοτε στον κόσμο την ειρήνη
και όλοι να μένουμε μακριά απ’της σκλαβιάς τη δίνη.
Ήταν άντρες και παιδιά που άφησαν τα θρανία
και πέταξαν πόλύ ψηλά προς την Ελευθερία.
Η πίκρα των μανάδων τους τα δάκρυα και οι πόνοι
Έγιναν ήλιος λαμπερός, άσπρο παρθένο χιόνι.
Η πίστη τους η ασκλάβωτη και η ζωντανή ελπίδα
Γίναν του ανέμου η ορμή χειμώνα η καταιγίδα.
Σκλάβους δεν έπλασε ο Θεός μα ούτε και η φύση
Γι’ αυτό κανένας δεν μπορεί μες στην σκλαβιά να ζήση.
Τα χέρια όλοι ας δώσουμε μαζί, και ας ενωθούμε
και σα παιδιά ενός θεού όλοι ας ευχηθούμε.
Εδώ όπου στεκόμαστε ειν’των νεκρών μορφές
όλοι εμείς ας γίνουμε του σκοταδιού αρνητές.
Το αίμα των παλικαριών που χύθηκε στο χώμα
το πότισε…… και φύτρωσε της Λευτεριάς το χρώμα.
Νίκη Κούρταλη Κούλη
Διοτίμας 39 ΤΚ 22100
ΤΡΙΠΟΛΗ
πηγή: halhthinheparxiaaliko.blogspot.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών