Συχνά κλείνομαι στο τσόφλι μου - από απογοήτευση - και μονολογώ. «Λαμβάνω αποφάσεις» από μόνος μου.
Σαν να είμαι αυτοκράτορας…Σαν να κρατώ στο χέρι μου μαχαίρι και πεπόνι. Πέτρα και καρύδι…
Εννοείτε, κάνω λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο.
Σήμερα, σαν να μ’ έβαλε ο διάολος ξανά. Χτύπησα το μυαλό μου απ’ το πρωί για της χώρας τα «γελάδια».
Για το πώς μπορεί να διοικηθούν καλύτερα μελλοντικά οι Δήμοι μας.
Μετά από τη συγχώνευση των επαρχιών, που είναι πια τετελεσμένο γεγονός.
Απέκλεια με αυστηρότητα την υποψηφιότητα των παλιών στρατολογημένων έπαρχων που καραδοκούν, φιλοδοξούν, τροχίζονται να κατακτήσουν ξανά την αναπαυτική καρέκλα του Δημάρχου οι: Ντούτσης, Μαλιούκης, Κύρος, δύο Καϊσηδες, Δαλιάνης, Καλτσούνης…
Με την ξάστερη λογική: Αφού δεν κούνησαν όλα αυτά τα χρόνια ούτε το μικρό τους δάχτυλο - συμβιβάστηκαν με το κακό - για την επίλυση των ζωτικών ζητημάτων του κακόμοιρου κόσμου μας: Για το ηλεκτρικό, τους δρόμους, το νερό…
Κανένας δεν τόλμησε να δαγκώσει χέρι αδιάφορου κράτους. Αφού τους πληρώνει αδρά. Τους κρατάει καλά.
Το παράξενο είναι ότι έχω και επιθυμίες!
Θέλω το Δήμο ισχυρό. Άψογο στη λειτουργία. Να ‘χει το κύρος της κυβέρνησης του τόπου. Να μην έχει απολύτως καμία σχέση με την κατάντια κάθε πρώην επαρχείου.
Να διοικηθεί επιτυχώς από προικισμένο στέλεχος - με κύρος και ισχύ Πρωθυπουργού αυτού του τόπου.
Αξίες έχουμε. Αρκεί να τις αξιοποιήσουμε.
Κι οι Δημοτικοί Σύμβουλοι να είναι ένας κι ένας. Εκλεκτά ανοιχτόμυαλα παιδιά.
Με προσόντα, που να μπορούν να διαχειριστούν κάλλιστα τα «υπουργικά» καθήκοντα: Τα οικονομικά του τόπου, τα περιουσιακά. Αυτά της ανάπτυξης, της παιδείας, του πολιτισμού, της ασφάλειας …
Τίθεται καθήκον στα δύο δικά «μας» κόμματα, ν’ αποφύγουν τις προχειρότητες, τις ακροβασίες, τις προστριβές, τις νοσηρές αντιπαλότητες… Να σκεφτούν σοβαρά, υπεύθυνα και να προτείνουν για υποψηφίους Δημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους πρωτάκουστα, άφθαρτα, πεντακάθαρα πρόσωπα. Πρώτης επιλογής. Γιατί υπάρχουν αρκετά ανάμεσά μας.
Η θέση του Δήμαρχου - πρέπει να το αντιληφθούμε ορθά - δεν είναι απλά μια θέση εργασίας, που θα προσφερθεί σε κάποιον σε κρίσιμη περίοδο αναδουλειάς.
Αλλά οχυρό. Ένα ισχυρό πεδίο μάχης.
Που απαιτεί γερό κότσι, αντοχές και πάνω απ’ όλα γνώσεις.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
27/06/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών