Απαιτείται σωστή εθνική αντιμετώπιση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας

Του Παναγιώτη Μπάρκα

Γιατί απαιτείται προσοχή, αλλά και νηφαλιότητα, σθένος και αντίσταση!
H αποκορύφωση του θέματος των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας (περιουσιακό Χιμάρας!!) στην ατζέντα της συζήτησης του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Έντι Ράμα, αποτελεί βέβαια μια σημαντική εξέλιξη, αλλά και ιδιαίτερη, διότι είναι η πρώτη φορά που ένας Έλληνας πρωθυπουργός υψώνει τόσο έντονα τη φωνή αναφορικά με την ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων της Ε.Ε.Μειονότητας.
Ακριβώς όμως εδώ εντοπίζονται και κάποια ουσιαστικά ζητήματα, τόσο σε σχέση με την καταγραφή και ιεράρχηση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο εδώ Ελληνισμός, όσο και την εξακρίβωση των στόχων που θέλουμε να φτάσουμε, καθώς και με τον τρόπο διεκδίκησης και λύσης αυτών.

Πρώτο συμπέρασμα 
Η αναγκαιότητα αυτή προκύπτει σε πρώτη γραμμή από το γεγονός ότι, ο Ελληνισμός της Αλβανίας αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά προβλήματα φυσικής, ανθρώπινης ύπαρξης. Συνεπώς, η κορύφωση του φαινομένου ματαιώνει τη διεκδίκηση δικαιωμάτων. Μάλιστα, το φαινόμενο φυσικής ύπαρξης του Ελληνισμού στις εστίες του στη Βόρειο Ήπειρο, εισήλθε τελευταία σε φάση έντονης επιτάχυνσης. Συνεχίζεται η φυγή προς Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και των τελευταίων νέων. Οφείλεται στη δύσκολη κατάσταση στην Αλβανία, η οποία, για τους Έλληνες πολλαπλασιάζεται λόγω του ανοδικού ανθελληνικού κλίματος. Οφείλεται και στην έλλειψη μέτρων στήριξης των Βορειοηπειρωτών από Ελλάδα. Από την άλλη, η τρίτη γενιά Βορειοηπειρωτών που είχε αναλάβει τη φύλαξη των βορειοηπειρωτικών Θερμοπύλων, αραιώνεται απειλητικά (Ασφαλώς, εδώ φταίει ο Θεός!!)
Συνεπώς, αντικειμενικά, η παραβίαση των ανθρωπίνων και εθνικών δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών στον τόπο τους, εισήλθε στην πράξη σε δεύτερη μοίρα. Προηγείται, μάλιστα με το κατ επείγον, η στήριξη των Ελλήνων για να μείνουν στον τόπο τους, όπως και η χορήγηση σοβαρότερων και αποδοτικότερων οικονομικών και θεσμικών μέτρων για την επιστροφή τους στις εστίες τους. (Όσο και δύσκολο να ακούγεται αυτό.

Δεύτερο συμπέρασμα 
Δεν υπάρχει συλλογική, λεπτομερή και κατά βάθος γνώση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε σωστή ιεράρχηση αυτών, ούτε σωστή διεκδίκηση, ούτε η απαιτούμενη λύση. Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση καταπιάνεται στην εύκολη προπαγανδιστική τοποθέτηση, που παραπέμπει στην επιφάνεια, ζητώντας καταφύγιο σε εθνικιστικά κλισέ, επικαλούμενοι μάλιστα πρακτικές του ΧΙΧ αιώνα. Δηλαδή στην αντιπαράθεση του «εμείς», (τα θύματα!!) με «εκείνους, τους άλλους, τους κακούς, τους θύτες μας» για να επιβεβαιώσουμε λαϊκίστικα και μόνο το δικό μας «εγώ».

Τρίτο συμπέρασμα
Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της κατάστασης έχει οδηγήσει και σε μια άλλη δυσμενή για μας, θα την χαρακτήριζα προσωπικά, εξέλιξη, ενώ παρουσιάζεται ως νικητήρια!! Ο όρος της Ελλάδας προς τα Τίρανα, ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας, περνάει μέσα από το σεβασμό των δικαιωμάτων της Ε. Ε. Μειονότητας, μεταφέρεται από ηγετικούς πολιτικούς κύκλους αυτής, ως κατόρθωμα ισχύος. Που σε τελική ανάλυση ερμηνεύεται ότι η Ε.Ε. Μειονότητα αποτελεί το εμπόδιο της Αλβανίας προς την Ευρώπη. Τόσο το χειρότερο, όταν στην Αλβανία για το θέμα αυτό, διαφαίνεται ξεκάθαρα η διχοτόμηση. Από την μία ο Αλβανικός λαός να θέλει την ένταξη στην Ευρώπη και η πολιτική ηγεσία του, όχι.(!) Συνεπώς, αργά ή γρήγορα η Ε.Ε.Μ θα αντιμετωπιστεί από τους Αλβανούς εχθρικά διότι της στερεί το «ευρωπαϊκό όνειρο». Σημειώνουμε ότι επί 27 χρόνια η Ε.Ε.Μ ακολούθησε διαφορετική πολιτική. Δεν λέγαμε «όχι» στην ένταξη της Αλβανίας στους Δυτικούς θεσμούς, αλλά ζητούσαμε από εκείνους και μέσα από εκείνους το σεβασμό των δικαιωμάτων μας. Άλλο αν οι πολιτικοί μας είχαν κάνει παζάρι την συγκεκριμένη οδό. Και αυτή αλλαγή πλεύσης σημαίνει κλιμάκωση της κρίσης εντός των πολιτικών φορέων της Ε.Ε.Μ.
Από την άλλη, είναι περίεργο το γεγονός ότι η Αθήνα, όπως και η πολιτική μας ηγεσία δεν διεκδικεί την αντιμετώπισή μας από τους διεθνείς οργανισμούς ως Ευρωπαίους πολίτες, εφόσον όλοι είμαστε Έλληνες πολίτες !!! Γιατί συνεχίζουμε να αντιμετωπιζόμαστε ως Αλβανοί πολίτες και η διεκδίκηση δικαιωμάτων να παραμένει περιστασιακή;!!

Τέταρτο συμπέρασμα 
Η διεκδίκηση δικαιωμάτων για τον Ελληνισμό της Β.Η είναι μεν σε επίπεδο κορυφής, αλλά δεν αφορά όλο το φάσμα των προβλημάτων του και ούτε το σύνολο του Ελληνισμού και των περιοχών του. (!!) Το μείζον ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο περιουσιακό στη Χιμάρα και παρακάμπτεται και αποσιωποιείται το περιουσιακό στις υπόλοιπες ελληνικές μειονοτικές περιοχές όπου υφαρπάχτηκαν, με τις γνωστές μεθοδεύσεις, περισσότερα από 150 χιλιάδες στρέμματα γης!! Γιατί;;;!
Καταδικαστική θα πρέπει να κριθεί επίσης η ταύτιση της Χιμάρας με όλον τον Ελληνισμό της Αλβανίας, υπό την επικίνδυνη εθνικά αρχή ότι «Όταν λέμε Ελληνική Μειονότητα εννοούμε Χιμάρα». Θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι η θέση αυτή έχει τις ρίζες της 20 χρόνια πριν όταν οι ίδιοι παράγοντες ζήτησαν την κατάργηση των έστω και αυθαιρέτως μειονοτικών ζωνών, με σκοπό την αναγνώριση ως μειονοτική ζώνη την περιοχή της Χιμάρας που είχε εξαιρεθεί από τις υπόλοιπες ελληνικές μειονοτικές ζώνες κυρίως από το κομμουνιστικό καθεστώς. Γνωστές οι εθνικές συνέπειες από την εγκατάλειψη των άλλων μειονοτικών ζωνών στο όνομα ανάδειξης της Χιμάρας. (Όταν τότε επιμείναμε στην ανάγκη διεύρυνσης των μειονοτικών ζωνών και όχι στην κατάργηση μερικών για την απόκτηση μερικών άλλων, μας απείλησαν με κόψιμο ποδιών)
Ταυτόχρονα, υπάρχουν χειρισμοί και προσπάθειες αντιμετώπισης που αποφεύγουν την διαχρονική ουσία των περιουσιακών ζητημάτων και στην ίδια την Χιμάρα. Επίσης, συχνά οι χειρισμοί αυτοί καταπιάνονται από επιφανειακά ζητήματα και όχι από την ουσία, ή από τα βασικά αίτια που προκαλούν τα περιουσιακά προβλήματα στη Χιμάρα, ή δεν λαμβάνουν υπόψη οι δεκάδες παθόντες Έλληνες της Χιμάρας οι οποίοι τρέχουν στα δικαστήρια επί 20 χρόνια.

Πέμπτο συμπέρασμα 
Αν ληφθεί υπόψη το υψηλό επίπεδο αντίδρασης της Αθήνας για το περιουσιακό στη Χιμάρα και τους προαναφερόμενους χειρισμούς μας για την επίλυση του θέματος, τότε εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι επωφελούνται περισσότερο «εκείνοι», οι άλλοι, διότι οι ελληνικές αντιδράσεις αφορούν δευτερεύοντα ζητήματα. Οπότε η αναδίπλωση των Τιράνων είναι εύκολη και ανεχτική, εφόσον στην πράξη διατηρούν άθιχτη την πραγματικότητα η οποία, είτε σήμερα, είτε αύριο θα αφήσει χωρίς περιουσίες του Χιμαριώτες και χωρίς συμμετοχή στον τουρισμό.

Έκτο συμπέρασμα
Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το γεγονός ότι μέσω της «μάχης για τη Χιμάρα» επιδιώκεται η πολιτική προώθηση ατόμων και ομάδας, οι οποίοι ποτέ δεν μπόρεσαν να χαράξουν μια πολιτική γραμμή που να εκφράζει τη βούληση, την αγωνία και τις προσδοκίες των Ελλήνων σε ότι αφορά τα δικαιώματά τους. Έχουν όμως τη στήριξη, πότε αθηναϊκών κύκλων, πότε κυβερνήσεων, πότε κομμάτων. Όχι του Ελληνισμού της Αλβανίας. Στράφηκαν μόνο προς την επιφάνεια- δηλαδή προς τα εθνικά συνθήματα. Αλλά, όποτε αυτοί ήταν μέρος των αλβανικών κυβερνήσεων, τότε η Ε.Ε.Μ «έχαιρε» όλων των εθνικών δικαιωμάτων της και όποτε αυτοί ήθελαν να ανεβάσουν τις μετοχές τους στις εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις, τότε επικαλούνταν την παραβίαση των δικαιωμάτων της Ε.Ε.Μ.

(συνεχίζεται)


πηγή: facebook.com/panibar2011
14 Απριλίου 2019