Οι εξελίξεις και τα λάθη της Ελλάδας, υπαγορεύουν στην Αθήνα να επικαλεστεί τον πρωτεύον ρόλο της ΕΕΜ στις σχέσεις με τα Τίρανα

Αφορμή για τη συγκεκριμένη προσέγγιση, δηλαδή για τον πρωτεύον ρόλο της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, στο ευρύτερο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, αποτέλεσε η πρόσφατη συνάντηση στην Αθήνα του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αλβανό ομόλογό του.
1.
Ο Ράμα εκμεταλλεύτηκε τη συνάντηση αυτή για το δικό του όφελος, μάλιστα με αρνητική τροχιά. Μια επίσκεψη έστω και έμμεση στην Αθήνα, μετά από τις γνωστές θέσεις και επιθέσεις του σε αλβανική εθνικιστική λογική, (τέτοιες που σε έξι χρόνια διακυβέρνησης του αφαίρεσαν το δικαίωμα να επισκεφτεί την Αθήνα) μετά από το χαστούκι που δέχτηκε στην Ε. Ένωση και στο κλίμα βαριάς πολιτικής κρίσης στη χώρα, ήταν για το Ράμα μια επιτυχία. Επιτυχία ήταν και για το γεγονός ότι η συνάντηση αυτή χρησίμευσε στη χώρα του για την αναζωπύρωση (ΜΜΕ και κοινή γνώμη) του ανθελληνικού κλίματος. Όπως είναι γνωστό, στη συνάντηση των πρωθυπουργών συζητήθηκαν όλα τα ανοιχτά θέματα μεταξύ των δύο χωρών, που σημαίνει ότι ο Ράμα, κατά τη γνωστή ταχτική των Τιράνων, θα επικαλεστεί τον αλβανικό ανθελληνισμό, για να συντηρήσει την πορεία του μέλλοντος των σχέσεων με την Ελλάδα στη λογική του πακέτου του παρελθόντος (των Κοτζιά-Μπουσιάτι). Θα πρέπει να προσεχτεί επίσης, ότι χάρη στον γνωστό από παλιά ανταγωνισμό της Ρώμης σε κάθε προσπάθεια προσέγγισης της Αλβανίας με την Ελλάδα (κυρίως όταν πρόκειται για θέματα του Ελληνισμού στην Αλβανία ως μέρος της Ηπείρου), ο Ράμα πέτυχε, δύο μέρες αργότερα και μια επίσημη επίσκεψη στη Ρώμη, με πρόσκληση του Ιταλού ομολόγου του.
2.
Η Ελληνική πλευρά έθεσε στο Ράμα συγκεκριμένα το θέμα των δικαιωμάτων της εθνικής ελληνικής μειονότητας, ξεχωρίζοντας το περιουσιακό και τον αυτοπροσδιορισμό στην επικείμενη απογραφή πληθυσμού.
Ο Ράμα δεν εξέφρασε στον Μητσοτάκη κάποια δέσμευση για την ικανοποίησή τους. Αμέσως όμως μετά τη συνάντηση έσπευσε να δηλώσει σε μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ ότι η χώρα του είναι πρωταθλητής όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (!!) Ενώ το θέμα του αυτοπροσδιορισμού «προκάλεσε» θύελλα αντιδράσεων στην Αλβανία!!(Πρόκειται για τα μέσα που ορίζονται στην Αλβανία για να ασκήσουν την ντε φάκτο εξωτερική (εθνική) πολιτική της χώρας, την οποία πολιτική όμως «δεν μπορεί να μη σεβαστεί» η εκάστοτε κυβέρνηση των Τιράνων!)
Ταυτόχρονα και η επισήμανση της Αθήνας, πριν από τη συνάντηση των πρωθυπουργών, για να αποφύγει η αλβανική πλευρά την όποια προβοκάτσια στο τριήμερο από το μνημόσυνο του Κατσίφα μέχρι και τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου, αν δεν αξιοποιήθηκε για έμμεσες προβοκάτσιες, τουλάχιστον μέσω ελεγχόμενων Βορειοηπειρωτών, αξιοποιήθηκε για να προκαλέσει εκφοβισμό μεταξύ των Ελλήνων, εφόσον διαβάσεις με την Ελλάδα, οδικοί άξονες, βουνά και χωριά γύρω από το Βουλιαράτη ήταν κατάμεστα από ισχυρή παρουσία αστυνομίας και άλλων κατασταλτικών δυνάμεων.!!
3.
Ωστόσο, ανεξαρτήτως αν δεν διατυπώνεται με σαφήνεια, όλα δείχνουν ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις φέρουν με ταχύτητα στο προσκήνιο το θέμα της εθνικής ελληνικής μειονότητας και τα δικαιώματά της. Προς το παρόν δεν φαίνεται ξεκάθαρα αν Αθήνα ενδιαφέρεται ως μια καθαυτού εθνική υπόθεση, ή ως αντίβαρο για την επίλυση άλλων υποθέσεων με την Αλβανία. Ή και τα δύο από κοινού. Πάντως, φαίνεται ότι η Αθήνα οδηγείται καταναγκαστικά στην πραγματικότητα ότι Ε.Ε. Μειονότητα αποτελεί τον στρατηγικό μοχλό, ρύθμισης σε γερές βάσεις των σχέσεων με τα Τίρανα. Συνεχίζει όμως να διακατέχεται από αυθορμητισμό, πρόχειρες αντιμετωπίσεις και χειρισμούς, γεγονός που δεν της επιτρέπει να προσέξει ότι έχει αφήσει τον Ελληνισμό της Αλβανίας, κυρίως στις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό που έχουν ορίσει αυθαιρέτως η Ιταλία από το 1920, να αντιμετωπίζει τον αλβανικό επεκτατισμό εις βάρος του υπό την μορφή δημογραφικών, οικονομικών, πολιτιστικών, εθνικών αλλοιώσεων, επεκτατισμό πίσω από τον οποίο, όπως διαχρονικά, βρίσκεται η Ιταλία και η Τουρκία, παραμελώντας έτσι και την ουσία των ανησυχιών της για το δόγμα της Μεγάλης Αλβανίας.
4
Φαίνεται ότι τα Τίρανα και οι υπόλοιποι παράγοντες, γνωρίζουν τον διαχρονικό ρόλο και σημασία του Ελληνισμού στην Αλβανία, όχι μόνο ως παράγοντα σταθερότητας στο πολυσχιδές εθνοπολιτισικό, κοινωνικό και οικονομικό φάσμα στο σημερινό νότο της Αλβανίας (κάποτε και ως σημαντικό παράγοντα στην οικοδόμηση του κράτους και τώρα ως εμπόδιο για την ικανοποίηση των εθνικών τους στόχων) .
Διαφορετικά όμως από την Αθήνα και την ίδια την εθνική ελληνική μειονότητα, έχουν ξεκάθαρους στόχους και ταχτικές Οι μεθοδεύσεις τους ξεπερνούν το κομμουνιστικό καθεστώς ενώ αποτελούν συνέχειά του και η βιασύνη τους είναι τέτοια που εκδηλώνεται ως ο φόβος της πλειοψηφίας από την μειοψηφία.
5
Στην εξέλιξη αυτή συνδράμει και η Ελλάδα, η οποία στα 30 χρόνια μεταπολίτευσης επιβεβαίωσε τις ιστορικές επιφυλάξεις των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών ότι και αυτή τη φορά η Ελλάδα θα τους εγκαταλείψει, όπως ιστορικά, για άλλα συμφέροντα.
Το ενδιαφέρον και τα μέτρα που έλαβαν οι ελληνικές κυβερνήσεις περισσότερο βοήθησαν στο ξεριζωμό του ελληνισμού της Αλβανίας, τον αντιμετωπίσανε με ψηφοθηρικές αρχές, τον είδαν ως μαύρη τρύπα ικανοποίησης ιδιοτελών συμφερόντων, ή συμφερόντων που εξασθένιζαν την ελληνική κοινότητα. Τον έθρεψαν με τρίματα και κούφιες υποσχέσεις. Στη διάρκεια αυτή ανέχτηκαν και στήριξαν ηγεσίες του Ελληνισμού της Αλβανίας, οι οποίες προκάλεσαν φθορά του Ελληνισμού σε μεγέθη που ποτέ τα Τίρανα και οι σύμμαχοί τους δεν θα τα κατόρθωναν από μόνοι τους.
6.
Και τα θέματα που έθεσε αυτή τη φορά ο Έλληνας πρωθυπουργός, αν αφαιρέσουμε το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που το θέμα της εθνικής ελληνικής μειονότητας καταλαμβάνει τόσο υψηλή θέση στην ατζέντα των συνομιλιών με τα Τίρανα, στην πραγματικότητα ή κινείται σε επιμέρους ζητήματα, ή αποτελούν τον προπομπό αντιβάρου της Αθήνας στη διεκδικήσεις της με τα Τίρανα.
7.
Το πρώτο και σημαντικό βήμα που πρέπει να κάνει η Αθήνα είναι απαλλαγεί από την ταχτική της πολιτικής ηγεσίας της εθνικής ελληνικής μειονότητας, η οποία δε ζητάει την επίλυση των προβλημάτων της μειονότητας με το αλβανικό κράτος, αλλά προκαλεί τέτοια και μεθοδεύεται την μη επίλυσή τους, για να μπορεί να ασκεί καταγγελτικό πολιτικό λόγο για την προσωπική πολιτική τους ύπαρξή στην Αλβανία και Ελλάδα.
8.
Ασφαλώς και είναι ζωτικής σημασίας το περιουσιακό. Μετά από την αποψίλωση στο απροχώρητο του πληθυσμού, η αφαίρεση της γης σηματοδοτεί την επισφράγιση του τέλους του Ελληνισμού στην Αλβανία. Όμως είναι λάθος να ζητάς την επίλυσή του από εκείνους που το προκάλεσαν (αλβανικοί θεσμοί) για ακρογωνιαίους δικούς τους εθνικούς στόχους. Άρα, το θέμα αυτό θα πρέπει να το λύσουμε εμείς, η ελληνική πλευρά. Δε θα το λύσουμε όμως αν η ελληνική πλευρά θα στηριχτεί στους δικούς μας εκπροσώπους που βοήθησαν με τόση ευκολία στην επαναφορά της νεοοθωμανικής πραγματικότητας στο χώρο μας. (Σ’ αυτούς, που ως ανταμοιβή για τον αποπροσανατολισμό της Αθήνας στο περιουσιακό στη Χιμάρα, έλαβαν τουριστικά θέρετρα στην παραλία της και για να ικανοποιήσουν τα Τίρανα στους ισχυρισμούς τους για την δήθεν ισότιμη αντιμετώπιση των Ελλήνων μειονοτικών, δηλώνουν στο μέρος που οι αλβανικές επίλεκτες δυνάμεις σκότωσαν έναν ομογενή, ότι στα θέματα ασφαλείας οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα όπως οι Αλβανοί).
9.
Επίσης, δεν θέλουμε να μειώσουμε τη σημασία του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, όταν προσωπικά εγώ το συνέδεσα με την ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όμως στην προκειμένη περίπτωση εξυπηρετεί ακριβώς την πολιτική ύπαρξη της ηγεσίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ. Διότι είναι γνωστό ότι ο Ράμα, υπό την εθνικιστική πίεση και τα συμφέροντα τρίτων δε θα ικανοποιήσει το αίτημα αυτό, η θα ασκήσεις μεθοδεύσεις που θα εμποδίσουν να προκύψει το πραγματικό αποτέλεσμα. Αυτό όμως σημαίνει επιχείρημα άσκησης αρνητικής πολιτικής από τους δικούς μας πολιτικούς για τα επόμενα δέκα χρόνια.
Αν θέλουμε να δώσουμε τη λύση στα νούμερα τότε, με βάση της απόφασης του συνταγματικού και ανώτερου δικαστηρίου της χώρας, η κοινότητά μας δικαιούται να δηλώσει από μόνη της το μέγεθός της. Και η Ομόνοια έδωσε ένα νούμερο. Ας το σεβαστεί.
Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες της Αλβανίας , στο μεγαλύτερο ποσοστό έχουν γίνει πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα νούμερα αυτά είναι περισσότερο πειστικά από την αλβανική απογραφή.
10.
Αυτό σημαίνει ότι τόσο η Αλβανία, όσο περισσότερο η Ελλάδα, η Ε. Ένωση και οι Διεθνείς οργανισμοί θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα μέλη της εθνικής ελληνικής μειονότητας ως Αλβανούς και ως Ευρωπαίους πολίτες με ελληνική ιθαγένεια. Με το καθεστώς αυτό πλέον θα πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαίωμα τους οι Έλληνες «μειονοτικοί» εδώ στην Αλβανία. Και σε περίπτωση που η αλβανική πλευρά δεν θα σεβαστεί το καθεστώς αυτό, οι Έλληνες της Αλβανίας, μπορεί να επιλέξουν την παραίτηση από την αλβανική υπηκοότητα και να μείνουν μόνο Ευρωπαίοι πολίτες, μετατρέποντας, τουλάχιστον τις περιοχές με αμιγή ελληνικό πληθυσμό στις πρώτες περιοχές της Αλβανίας ενταγμένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
11.
Νομίζω ωστόσο, ότι βασική προϋπόθεση είναι η οικονομική, δημογραφική, εκπαιδευτική, πολιτιστική, πολιτική ανάκαμψη του χώρου της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία. Συνεπώς τα αιτήματα της Αθήνας προς αλβανική πλευρά, τα οποία θεωρήθηκαν επιτυχία στην Ελλάδα, αλλά και ξεκινούν, και καταλήγουν σε αρνητικές επιπτώσεις, δεν μας λύνουν το πρόβλημα. Εκείνο που είναι σημαντικό να λυθεί πριν να είναι εντελώς αργά, αφορά τη δημογραφική και την οικονομική ανάκαμψη. Αν δεν ληφθούν μέτρα για την επίλυση αυτών, τα υπόλοιπα ή δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία, ή αφορούν την ιστορική πλευρά ενός χαμένου εθνικού θέματος, ή εξυπηρετούν κερδοσκοπικούς σκοπούς.

Παναγιώτης Μπάρκας
6 Νοεμβρίου 2019
Αναδήμοσιευση από τη σελίδα: facebook.com/panibar2011