Αλίμονο αν δεν γιορτάσουμε, μάλιστα όπως γιορτάζαμε κάποτε! Αλίμονο αν δεν ανταλλάζουμε ευχές, μάλιστα και απόκρυφες ευχές, όπως κάποτε! Με την διαφορά ότι μετά τις γιορτές και τις ευχές μη ξεχάσουμε τα του «οίκου μας».
Στις 11 του Γενάρη π.χ. σύσσωμη η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί στην Δερβιτσάνη, για την επέτειο της ίδρυσής της. Με ποιους στόχους όμως; Δύσκολο το ερώτημα, κυρίως από έναν 80η ο οποίος μετά το 1991 κάθε χρονιά το διατυμπάνιζε! Όχι για προβολή, αν και ένας 80ης δεν έχει ανάγκη για προβολή! Για την ιδιαίτερη πατρίδα όπου παρών μέχρι το 2003 (αν και μετά το 2003 μέχρι σήμερα και από εδώ που βρίσκομαι ήμουν παρών) ζούσα την εγκατάλειψή της, και συνεχίζω. Από έναν 80η ο οποίος μετά το 1991 είπε πολλά, έγραψε σε εφημερίδες και σε βιβλία πολλά, αλλά έκανε και πολλά, μάλλον περισσότερα από ότι όλοι μαζί, ηγεσία και τοπική αυτοδιοίκηση. Πιο κάτω θα τα αραδιάσω, αν και πρωτίστως να ολοκληρώσω το τι εννοώ περί στόχων.
Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να βρεθεί στην Δερβιτσάνη με στόχο την επανίδρυση της οργάνωσης. Μη βιάζεστε να με κρίνετε καθώς δεν έχω υπόψη μου αλλαγές στην ηγεσία! Νέα γενιά είναι τα μέλη της, μορφωμένη γενιά είναι, παρέμεινε και θα παραμείνει στην ιδιαίτερη πατρίδα, γενιά που γνωρίζει τίς φταίει. Εξάλλου εφόσον απουσιάζουμε δεν έχουμε και το δικαίωμα να κρένουμε από μακριά άτομα για ανικανότητες, λάθη και συμπεριφορές.
Αλλαγές στο καταστατικό έχω υπόψη μου, αλλαγές στις διεκδικήσεις και στον τρόπο διεκδίκησης δικαιωμάτων. Όχι μόνο από την Επικράτεια στην οποία ανήκουμε και έχει χρέος να σεβαστεί και να εκπληρώσει τις νόμιμες διεκδικήσεις μας, αλλά και από την ελληνική Επικράτεια η οποία όλα αυτά τα χρόνια «ακούει» μεν αλλά δεν «εισακούει». Οπότε και από την Αλβανία και από την Ελλάδα ότι πρέπει να διεκδικούμε πρέπει να ήμαστε επίμονοι μέχρι να τα κερδίσουμε, και όχι μόνο χειραψίες και φωτογραφίες.
Άλλο που πρέπει να επισημάνω είναι ότι από εμάς που φύγαμε ολίγοι είναι αυτοί που (ας πούμε) προσπαθούν. Που είναι όλη αυτή η διανόηση με τα «ογκώδη» διπλώματα του πρώην καθεστώτος; Κυρίως αυτοί που έχουν και ιδιοκτησίες εκεί, σαν να ξέχασαν ποια η καταγωγή τους, περιμένουν όλα να γίνουν από τους εναπομείναντες εκεί. Πληθώρα οι Αδελφότητες, οι Σύλλογοι, οι Ομοσπονδίες και οι Συνομοσπονδίες! Ποια η δραστηριότητά τους όμως; Τα πανηγύρια και τα λικνίσματα. Ακόμα και αυτοί που γράφουν, συγγραφείς και ποιητές, ικανοί μεν για καλλιτεχνικές πινελιές και σεβάσμιοι, αλλά αποφεύγουν αναφορές για προβλήματα στην ιδιαίτερη πατρίδα μας. Αν αρκούν αυτές οι επισημάνσεις! Στην συνέχεια η προσφορά μου για την οποία έγινε αναφορά πιο πάνω, όπως απεικονίζεται στην σελ. 248 του βιβλίου μου,
«ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΩΝ ΕΠΙΜΕΝΟΝΤΑΣ»!
… «Όταν εγώ και μόνος τολμούσα, ήμουν παρών επιμένοντας, αν υπό μια πατριωτική ηγεσία θα διεκδικούσαμε τη γη και λιβάδια μας, τα δάση και τα νερά μας, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, το «καθεστώς» ιδιοκτησίας βάση της μεταρρύθμισης του 1945-46, θα μπορούσαμε να κερδίσομε πολλά. Όχι όμως δικαιώματα σαν υποτελείς και ραγιάδες, σαν να είμαστε γλωσσική και όχι εθνική μειονότητα! Δικαιώματα ίσος προς ίσο με τους συμπατριώτες μας Αλβανούς.
Και όταν λέγω «τολμούσα» έχω υπόψη μου αυτά που κατόρθωσα, ή που προσπάθησα χωρίς να μπορέσω, ασχέτως αν δεν εκτιμήθηκαν επειδή τα έβαζα με όλο το σύστημα και κατάγγελλα πράξεις που, όσο και αν παραμελούνταν ο λόγος μου, ερέθιζαν συνειδήσεις, μέχρι που προκαλούσαν και ενοχλήσεις. Και αυτά που κατόρθωσα, ή που προσπάθησα, έχε υπόψη σου το που εργαζόμουνα και υπό ποιο καθεστώς, όταν αυτοί που μας εκπροσώπησαν, όπως αναφέρθηκα και πιο πάνω, είχαν υποταχτεί στην εφαρμογή μιας στρατηγίας μη διεκδίκησης, υποχώρησης και υποταγής, μιας στρατηγίας που ακόμα ωθεί τον ξεριζωμό μας. Και αυτά που κατόρθωσα, ή προσπάθησα και δε μπόρεσα, όπως θα διαπιστώσεις και μέσα από άρθρα που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο, στη συνέχεια τα προβάλω μήπως σε προσελκύσω να το διαβάσεις από αρχή μέχρι τέλους».
1-Συνέβαλα προσωπικά για να έρθει στην πόλη μας η πρώτη βοήθεια σε τρόφιμα, παραμονές των τοπικών εκλογών του 1992.
2-Έδωσα τη νίκη στον δεύτερο γύρω των τοπικών εκλογών που επαναλήφθηκαν στην Τσιούκα, βγάλαμε στην πόλη δικό μας Δήμαρχο.
3-Συνέβαλα διαμέσου του Δημάρχου της Κέρκυρας και στείλαμε για παραθέριση 30 μαθητές δημοτικού σχολείου.
4-Διαμέσου του Δήμαρχου Γαλαξιδίου εξασφάλισα για την πόλη τηλεφωνικό κέντρο με 1000 αριθμούς, επίσης με δικά τους έξοδα προσκάλεσαν τον χορευτικό όμιλο του Δημαρχείου μας.
5-Συνέβαλα διαμέσου του προέδρου του Δ. Συμβουλίου των Ιωαννίνων, του κ. Σιάκαρη, να αδελφοποιηθούν οι δυο δήμοι.
6- Το ίδιο με τον Δήμο της Λάρνακας Κύπρου.
7-Συνέβαλα δραστικά στο να μη απομακρυνθεί από το Βουθρωτό η Ελληνική Αρχαιολογική Αποστολή.
8-Επίσης στο να επενδύσει για συντηρήσεις, αναστηλώσεις και προβολή, η Αγγλική Αρχαιολογική Αποστολή.
9- Επέτρεψα να γίνει η πρώτη λειτουργία στη Μεγάλη Βασιλική του Βουθρωτού, μη λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες που θα είχα.
10-Το ίδιο για να γίνει, στις 5 του Σεπτέμβρη του 1999, η πρώτη βάπτιση αγοριού και κοριτσιού, από πατέρα Οθωμανό και μητέρα ομογενή, στο βαφτιστήρι του Βουθρωτού. Ιερέας ο αείμνηστος παπά Σπύρος από το Μουρσί.
11-Συνέβαλα διαμέσου του ser Patrick Feαrwether, διευθυντής του «Fountation Butrinti» και πρώην Άγγλος Πρέσβης στην Ιταλία, ώστε να εγκριθεί στις Βρυξέλες η διάβαση της εθνικής οδού Μαυρομάτη-Αγίων Σαράντα από τη Λιβαδειά, αντί από την Τζάρα που διεκδικούσαν οι Αλβανοί.
12-Συνέβαλα ώστε οι μηχανικοί δασών των Α. Σαράντα να αλλάξουν σε μια νύχτα τους χάρτες που είχαν προετοιμάσει για επιστροφή των λιβαδιών, περίπου 80 εκταρίων ιδιοκτησία του Μοναστηριού του Άι-Γιώργη της Τσιούκας, στους «δήθεν» πρώην αγάδες. Αλλαγή βάση της οποίας η Μητρόπολη τα διεκδίκησε δικαστικώς και τα πήρε.
13- Συνέβαλα διαμέσου του τέως έπαρχου του Φοινικιού, κ. Αρμπάτση, να γίνει ο δρόμος προς την αρχαία Ακρόπολη από το χωριό, και όχι από την βορειοανατολική πλευρά που υπήρχε, εκτός των άλλων αιτημάτων τα οποία λήφθηκαν υπόψη από τον μετέπειτα έπαρχο κ. Λούτση, στην θητεία του οποίου σχεδόν τελείωσε ο δρόμος.
14-Συνέβαλα στο να έρθουν καθηγητές από τα Τ.Ε.Ι. Αθήνας για να αναλάβουν την αναστήλωση της εκκλησίας της Παναγίας στη Βραχογοραντζή της Δρόπολης.
15-Επίσης στο να προβληματιστεί η εκκλησία της Αλβανίας για την κατάσταση των εκκλησιών του Ταξιάρχη της Βόδριστας και της Παναγίας του Ζερβατιού, γεγονός που μετά από χρόνια επέμβει με αναστηλώσεις.
Εκτός των παραπάνω είχα συμβάλει να προγραμματιστούν και τα εξής, αν και εξαιτίας των γεγονότων του 1997 δεν μπόρεσα να τα πραγματοποιήσω:
1-Διαμέσου του ICOMOS της Ελλάδας το χωριό Δρόβιανη θα ανακαινίζονταν ως παραδοσιακό και θα προβάλλονταν για τουρισμό.
2-Το τμήμα αναστηλώσεων και συντηρήσεων των Τ.Ε.Ι. Αθήνας θα έκανε την πραχτική του σε ψηφιδωτά και κτίσματα της αρχαίας πόλης του Βουθρωτού.
3-Σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων θα γίνονταν η απογραφή όλων των πολιτιστικών μνημείων Αγίων Σαράντα, Δελβίνου και Αργυροκάστρου.
4-Διαμέσου εκθέσεων που έστελνα στο Προξενείο στόχευα να πραγματοποιούνταν η ενοποίηση των πολιτιστικών μνημείων της Βορείου και Νοτίου Ηπείρου, ως πρώτο βήμα για διασυνοριακή συνεργασία.
5-Δεκάδες άλλες προτάσεις που θα συναντήσεις διαβάζοντας τα άρθρα μου, μεταξύ των οποίων: Με χρηματοδότηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου πνευματικό κέντρο και γηροκομείο στην πόλη των Α. Σαράντα, βυζαντινό μουσείο στο ισόγειο της εκκλησίας του Αγίου Χαραλάμπους, δια μέσου του Ι. Β. Ε. Ιωαννίνων πολιτιστικό κέντρο για την Ομόνοια, κέντρο υποδοχής νέων στο πρώην νοσοκομείο του Θεολόγου για εκδρομές στα χωριά και τα βουνά μας κ.λ.π.. Για όλα τα προαναφερόμενα συνέβαλα αυθόρμητα, χωρίς να μου το ζητήσει κανείς, χωρίς τη στήριξη κανενός. Να προσθέσω εδώ και την πρόταση του τέως Δήμαρχου Ιωαννίνων, κ. Φίλιου, για εργοστάσιο γάλακτος (για παραγωγή φέτας), βάση μιας συζήτησης που είχαμε στον Βουθρωτό. Αναλάμβανε την χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα και μαζί την εξαγωγή της φέτας. Πρόταση την οποία έκανα στους αιρετούς της επαρχίας Θεολόγου, ασχέτως αν δεν εμβάθαιναν να ανταποκριθούν».
Στο εν λόγω βιβλίο, για το οποίο έγινε λόγος πιο πάνω, έκλεισα την παρένθεση όπως πιο κάτω:
«Αν υπάρχει οποιοσδήποτε από την πολιτική και την εξουσιαστική εκπροσώπηση που πόνεσε, που νοιάστηκε, που συνέβαλε και πραγματοποίησε, που την προκείμενη περίοδο προβλημάτισε ή έκανε τόσες προτάσεις, προτάσεις που και σήμερα είναι επίκαιρες, ας εκδηλωθεί. Θα έχει μεν τον σεβασμό μου, αλλά αξίζει πολύ περισσότερο, τον σεβασμό όλης της κοινότητας.
Και κάτι ακόμα… Όντας στην Συντονιστική Επιτροπή της πόλης, εν συνέχεια και ως Δημοτικός Σύμβουλος, ήμουν ο μόνος που υπολόγιζα, που συμβουλευόμουνα και συνεργαζόμουνα με όλους τους διανοούμενους χωρίς διάκριση. Με χαροποιεί το γεγονός ότι χαίρω την εκτίμηση όλων, ασχέτως το τι μπόρεσα και τι μπορώ να προσφέρω».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών