Η Λεμονιά του Κώστα Βέρδη

"Στη δική μου γειτονιά, κάποτε μια λεμονιά, δυο λεμόνια είχε μόνο, στον κορμό κι όχι σε κλώνο…” Έτσι ξεκινάνε τα λόγια στο τραγούδι που έχει ακουστεί από άκρη σε άκρη στην Ήπειρο, τα τελευταία χρόνια, γραμμένο από τον κλαρινίστα, Κώστα Βέρδη. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα τραγούδια νέας δημιουργίας, που έχουν γνωρίσει την αποδοχή του κόσμου τόσο γρήγορα και σε τέτοιο βαθμό, που πλέον είναι κοντά στο να θεωρηθεί ως δημοτικό, με την έννοια δηλαδή της ένταξής του στον προφορικό πολιτισμό μιας όλο και μεγαλύτερης κοινότητας.

Το “Στη δική μου γειτονιά” έχει ήδη τραγουδηθεί σε μεγάλο εύρος και επί αρκετά -πλέον- χρόνια στα πανηγύρια της Ηπείρου, αυτές τις μέρες όμως, η Κομπανία Βέρδη (που αποτελείται από τους Κώστα Βέρδη στο κλαρίνο και το τραγούδι, Στέφανο Βέρδη στο βιολί και το τραγούδι, Μιχάλη Βέρδη στο λαούτο και το τραγούδι και Βαγγέλη Βέρδη στο ντέφι και το τραγούδι) αποφάσισε να το οπτικοποιήσει και με τη βοήθεια του βίντεο κλιπ να επικοινωνήσει το τραγούδι με ακόμη περισσότερο κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ αξιόλογο και μάλιστα, δοθείσης της ευκαιρίας επιλέχθηκε να ηχογραφηθεί μια εντελώς καινούργια εισαγωγή που προσδίδει μια ακόμη πιο ευρεία προσέγγιση στην ερμηνεία του. 

Ο Κώστας Βέρδης κατάγεται από το χωριό Βουλιαράτι της Δερόπολης, εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια ζει και εργάζεται στα Γιάννενα. Είναι ένας από τους πλέον ιδιαίτερους Ηπειρώτες μουσικούς της γενιάς του, με την ποιότητα στη μουσική του ερμηνεία να αναγνωρίζεται ευρέως. Από την ηλικία των 7 ετών ξεκίνησε την ενασχόληση του με τη μουσική και μάλιστα πριν καταλήξει στο κλαρίνο, το οποίο ήταν ο μεγάλος του καημός, είχε ήδη καταπιαστεί με το ντέφι, το βιολί και το λαούτο. Αυτό οφείλεται εν μέρει και στο γεγονός πως στο χωριό της καταγωγής του λειτουργούσε ένα αυτοσχέδιο Ωδείο, που όμως έδωσε μουσική παιδεία σε πολλούς από τους κατοίκους. Ο Κώστας Βέρδης κατέληξε τελικά με ένα κλαρίνο στα χέρια του και από τότε δεν το άφησε ποτέ, όντας αυτοδίδακτος. Συνεργάστηκε με τους κορυφαίους μουσικούς και τραγουδιστές της Ηπειρώτικης μουσικής, από τους οποίους ξεχωρίζει τον σπουδαίο Γρηγόρη Καψάλη, ωστόσο “Στη διάρκεια της πορείας μου έμαθα από όλους και μαθαίνω από όλους καθημερινά. Ακόμη και οι νεότεροι έχουν κι αυτοί πάντα κάτι διαφορετικό να παίξουν πάνω στο όργανο. Η μουσική δεν έχει ποτέ τέλος. Ψάχνεις, ανακαλύπτεις και τελικά αντιλαμβάνεσαι ότι δεν γνωρίζεις πολλά πράγματα”, τονίζει ο ίδιος στο “Παρα δούναι και Λαβείν”. 

Αυτό που πραγματικά κάνει την Κομπανία Βέρδη να ξεχωρίζει είναι η μουσική της προσέγγιση που βασίζεται στον τρόπο στελέχωσης και μουσικού ύφους της παλαιάς Ηπειρώτικης ζυγιάς, πράγμα που δεν το συναντά κανείς συχνά. Η σύνθεση των μουσικών οργάνων είναι καθαρά ακουστική, ενώ στην πρόσφατη δισκογραφική δουλειά “Τα βιώματα μας” οι Κώστας, Στέφανος, Μιχάλης και Βαγγέλης Βέρδης ερμηνεύουν από κοινού και τα φωνητικά μέρη των τραγουδιών, έτσι όπως γινόταν στις κομπανίες του καιρού προ μικροφώνων και λοιπών τεχνολογικών βοηθημάτων. Τί λέει όμως ο Κώστας Βέρδης για η μεγάλη του επιτυχία “Στη δική μου γειτονιά”; 

“Το 1991 ρώτησα τον καθηγητή και μουσικολόγο Λαμπρό Λιάβα, πως μπορεί ένα σημερινό τραγούδι να θεωρηθεί παραδοσιακό; Η απάντηση του ήταν πως, “ο Χρόνος, η διάρκειά του και η αποδοχή του κόσμου το κάνουν αυτό”. Σήμερα χορεύουμε το “Στης Πικροδάφνης τον Ανθό”, που είναι παμπάλαιο τραγούδι, όμως σίγουρα στον καιρό του, κάποιος το έγραψε. Κι όμως ακόμη και σήμερα είναι το πρώτο που ζητάει ο κόσμος. Υπάρχει περίπτωση αυτό το τραγούδι να χάσει την αξία του; 

Ένα τραγούδι για να γίνει αποδεκτό από τον κόσμο, θέλει καλή μελωδία και σίγουρα όχι φθηνό στίχο. Το “Στη δική μου γειτονιά” είναι και αυτό μια μικρή ιστορία, με στίχο που δεν είναι φθηνός και έχει μεταφορική έννοια. Με παίρνουν τηλέφωνο οι συνάδελφοι και μου ζητούν την άδεια για να το τραγουδήσουν, διότι το ζητάνε στα γλέντια και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Γιατί αυτό που γενικά κερδίζεις και μένει είναι η αγάπη του κόσμου…”

Σωτήρης Μπέκας
Πηγή: www.musicpaper.gr