Το χρέος έναντι των προγόνων μας: Χρέος που καταχώνιασε «επισήμως» ή ανεπίσημα η Πατρίδα μας

Ολίγο δύσκολο για την διανόηση της Βορείου Ηπείρου, διδάσκαλοι και φιλόσοφοι, να κατανοήσουν το ότι αυτά τα οποία (κυρίως από το 1912 και μετά) μας στέρησε η αδικαιολόγητη προσάρτηση των 2/3 της Ενιαίας Ηπείρου, μαζί και των 200.000 προγόνων μας, στο νεοσύστατο αλβανικό Κράτος, λίγο δύσκολο να κατανοήσει, λοιπόν, ότι αυτή η αδικαιολόγητη προσάρτηση δεν μας απαλλάσσει από το χρέος να ανασκαλίζουμε και να μνημονεύουμε την ένδοξη ιστορία των προγόνων μας, ενιαία με το υπόλοιπο του Ελληνισμού. Άλλο το αν έπρεπε να καταχωνιαστεί από γνωστούς «ταγούς», ώστε σιγά-σιγά οι προπάπποι μας να  ξεχνούσαν ποιοι ήταν και ποια η προσφορά τους, στο να αναδυθεί η Ελλάδα από τις στάχτες των τεσσάρων αιώνων τουρκικής υποδούλωσης.

Ολίγο δύσκολο καθώς, εκτός της αποξένωσης που υπέστησαν εκ μέρους της Μητρός Ελλάδας, στη συνέχεια υπέστησαν, από την Μητριά Αλβανία, και την συνεχή πλύση εγκεφάλου, οπότε και εμείς οι απόγονοι αφεθήκαμε να μας μετατρέψουν σε φθειρουσα και φθίνουσα  Κοινότητα.

 Όπως ανέφερα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου έχουμε ένδοξη ιστορία. Μάλιστα σε σύγκριση με των Αλβανών ενδοξότερη, ενδοξότερη όμως και με άλλων περιοχών της Ελλάδας η οποία, ενώπιον της αναμενόμενης μνημόνευσης των 200 χρόνων ανεξαρτησίας, αποφεύγει να την εκτιμά ως συστατικό στοιχείο προσφοράς για την Ανεξαρτησία της.

 Αν η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» θα είχε θέσει ως πρωταρχικό στόχο της την απόδοση διόρθωσης αδικιών περί αλλοίωσης ή οικειοποίησης της ιστορικής αλήθειας, οι κάτοικοι της νήσου Εύβοιας στις 27 του Ιούλη όφειλαν να μνημονεύσουν, στα Ανδριαλά παρά τον Παγώντα, μια επέτειο αιματηρής σύγκρουσης μεταξύ των Τούρκων καταχτητών της νήσου και των 300 Άνω Ηπειρωτών αγωνιστών, οι οποίοι ήδη από τον Απρίλη του 1821 είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα του συμπατριώτη τους Μητροπολίτη Ευρίπου Γρηγόριο Αργυροκαστρίτη, και σπεύσει να συνδράμουν στον αγώνα για την απελευθέρωση της νήσου.   

 Οι Σταύρος Βασιλείου ή καπετάν Χαλάστρας και τα αδέρφια του, άλλοι συγχωριανοί και κοντοχωριανοί του, οι οπλαρχηγοί Λιάκος και Ευαγγελινός Αργυροκαστρίτης, οι Κώστας Νταλαμάγκας και Θωμάς Μπίσαρης από το Χόρμοβο, ο Θανάσης Γιώτης από την Χιμάρα και πολλοί άλλοι (300 ο αριθμός) τα ονόματα των οποίων δεν αναφέρονται, κατάγονταν από το Σελλειό της Πάνω Δρόπολης και τα κοντακιανά χωριά, Κλεισάρι, Πέπελη, Βοδίνο κ.α., από το Αργυρόκαστρο, το Χόρμοβο και την Χιμάρα.

 Δεν θα αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες, καθώς περί αυτής της σύγκρουσης, και γενικότερα περί της συμμετοχής μεγάλου αριθμού οπλαρχηγών για την απελευθέρωση της Εύβοιας από τον τουρκικό ζυγό, όπως συνέβη και για την απελευθέρωση κάθε άλλης επαναστατημένης περιοχής της Ελλάδας,  αναμένεται και με την έκδοση του βιβλίου μου «Ελλάδα την Ιστορία των Προγόνων μας».

     Ο επισκέπτης της ιστοσελίδας όμως ας γνωρίζει το τι αναφέρει μια ιστοσελίδα της Εύβοιας, στις 3 Νοεμβρίου του 2009, σχετικά με την σφαγή της 27ης Ιουλίου του 1823. «…Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι πως διαπιστώνω μια ηθελημένη παράλειψη των μη Ευβοϊκών στοιχείων που συνδράμανε στον αγώνα για την απελευθέρωση, ακόμα και με το τίμημα της ζωής τους. Δυστυχώς στα περισσότερα κείμενα, καθώς και αυτά του Ιωάννη Μαυρομάτη, δεν αναφέρονται ή αναφέρονται ελάχιστα, οι Ηπειρώτες οπλαρχηγοί οι οποίοι, ας μου επιτραπεί ο όρος, θεωρούνταν δευτεροκλασάτοι υπό-οπλαρχηγοί! Στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου έτσι αφού ένας από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης στην Εύβοια ήταν ο φιλικός Γρηγόριος Αργυροκαστρίτης, Μητροπολίτης Ευρίπου. Οπλαρχηγοί όπως ο Λιάκος, ο Ευαγγελινός Αργυροκαστρίτης, οι Σταύρος και Κώστας Βασιλείου, ο Κώστας Νταλαμάγκας, ο Θωμάς Μπίμπασης και ο Θανάσης Γιώτης πολέμησαν στο ίδιο πλευρό με τον Χαλκιδέο οπλαρχηγό  Θανάση Χοντροβασίλη και μάλιστα σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες έπεσαν υπέρ πατρίδας…». «…Θα ήταν κατάφωρη αδικία αν είναι να τιμήσομε μόνο τους Ευβοείς αφήνοντας αυτούς που άδικα θεωρούνται λιγότερο Ευβοείς»!

  Έπεται και η απάντηση στην εφημερίδα «Φωνή του Κηρεώτη» στις 6 Νοεμβρίου 2009. «Ευχαριστούμε για τα σημαντικά στοιχεία που παραθέτεις. Συμφωνούμε απόλυτα μαζί σου ότι η θυσία και ο ηρωισμός όλων των αγωνιστών, άσχετα από την καταγωγή τους, θα πρέπει να αναγνωριστεί και να αναδειχτεί…σε διαβεβαιώνουμε ότι δεν ήταν στις προθέσεις μας και ήμαστε έτοιμοι να επανορθώσουμε…»! Επανόρθωσαν όμως;

 Να γιατί κάθε τόσο διατυμπανίζω το γεγονός ότι ήρθε η ώρα και η δική μας διανόηση να αναλογιστεί το χρέος της, όχι μόνο για να γνωρίσουμε την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας, αλλά να τα διεκδικήσουμε και από την Πατρίδα μας, καθώς έχει αποξενώσει αυτούς που έπρεπε να τιμήσει δυο φορές. Αυτούς που έσπευσαν από τα δυτικά έσχατα του ελληνισμού και πολέμησαν για την ανεξαρτησία όχι της δικιάς τους «αυλής», για την ανεξαρτησία ενός περιορισμένου πυρήνα της Ελλάδας, με την ελπίδα ότι αυτός ο πυρήνας βήμα-βήμα θα άνοιγε τις αγκάλες του και στις δικές μας περιοχές.

 Θα ήταν ευχή Θεού π.χ. αν οι Σελλειώτες τοποθετούσαν στο χωριό τους έστω μια αναμνηστική στήλη, γιατί όχι και μια εκδρομή στην Εύβοια, στα μέρη όπου πολέμησαν τα αδέρφια Βασιλείου και όσοι τους ακολούθησαν, όπως ευχή Θεού αν ψάξουν για όλους αυτούς που ακολούθησαν τα αδέρφια Βασιλείου, ακόμα και για απογόνους τους. Αναμένω για το θέμα αυτό και γενικότερα για τους αγωνιστές από την περιοχή Αργυροκάστρου, καθώς πολλοί από τους αγωνιστές για να προστατεύσουν τα χωριά και τις περιοχές τους από τους Τούρκους και Τουρκαλβανούς δεν δήλωναν τα επώνυμα τους παρά Αργυροκαστρίτες, αναμένω λοιπόν όσο δυνατόν να ασχοληθεί και ο Δήμος Δρόπολης και Πωγωνίου.

Τηλέμαχος Λαχανάς