Μετά την πτώση του κομμουνισμού, οι εκτεταμένες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές σε συνδυασμό με την έλλειψη τροφίμων οδήγησαν τους Αλβανούς να αναζητήσουν καταφύγιο στο εξωτερικό. Τώρα που τα σύνορα ήταν ανοιχτά μετά από σχεδόν 50 χρόνια κλεισίματος, επιδίωξαν να φύγουν. Πολλοί έφυγαν στην Ελλάδα, κάποιοι στην τότε Γιουγκοσλαβία. Άλλοι εισέβαλαν σε ξένες πρεσβείες στα Τίρανα, ζητώντας πολιτικό άσυλο και μεταφορά σε άλλες χώρες. Περίπου 3000 Αλβανοί μπήκαν στη γερμανική πρεσβεία και τους επετράπη να αναχωρήσουν για τη Γερμανία, μέσω της Ιταλίας.
Στις 7 Αυγούστου, το "Vlora" αγκυροβόλησε στο Δυρράχιο αφού επέστρεψε από την Κούβα. Οι κινητήρες του ήταν εκτός χρήσης και ήταν στη διαδικασία επισκευής. Εν τω μεταξύ, πλήθη είχαν συγκεντρωθεί στο λιμάνι με την ελπίδα να επιβιβαστούν σε οποιοδήποτε πλοίο για να ταξιδέψουν στην Ιταλία. Χωρίς κανέναν να τους σταματήσει, χιλιάδες επιβιβάστηκαν στο σκάφος. Κάποιοι πήδηξαν στη θάλασσα και ανέβηκαν με σχοινιά, άλλοι κρεμάστηκαν από σκάλες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Ο καπετάνιος του πλοίου Halim Milaqi δεν μπόρεσε να συζητήσει μαζί τους και απέπλευσε για την Ιταλία.
Με την υποστήριξη μόνο των βοηθητικών κινητήρων του, έφτασαν στην Ιταλία τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας. Πλησιάζοντας στο λιμάνι του Πρίντεζι περίπου στις 4 το πρωί, η τοπική αστυνομία συμβούλεψε να μην ελλιμενιστεί εκεί. Η πόλη διαχειριζόταν ακόμη την μαζική εισροή Αλβανών μετά τη μαζική έξοδο τον Μάρτιο του ίδιου έτους.
Ο καπετάνιος άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς το Μπάρι - ένα ταξίδι 55 μιλίων που χρειάστηκε επτά ώρες. Η ιταλική αστυνομία δεν ήταν προετοιμασμένη για την άφιξή τους. Έγινε προσπάθεια να σταματήσει το πλοίο από το ελλιμενισμό, αλλά ο καπετάνιος αρνήθηκε να υποχωρήσει, σημειώνοντας τις επιδεινούμενες συνθήκες των επιβατών στο πλοίο που δεν είχαν τροφή και νερό για 26 ώρες. Το σκάφος αγκυροβόλησε τελικά στο άκρο του λιμανιού και οι επιβάτες πήδηξαν στο νερό, κολύμπησαν στην ξηρά, και πολλοί σκορπίστηκαν στην πόλη.
Η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε να διατηρηθούν οι υπόλοιποι επιβάτες στο λιμάνι προτού επιστρέψουν στην Αλβανία. Μερικοί επιβάτες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με θερμοπληξία και αφυδάτωση.
Οι αρχές στη συνέχεια άρχισαν να μετακινούν τους μετανάστες στο στάδιο della Vittoria, όπου έπρεπε να κρατηθούν μέχρι να απελαθούν. Μέσα σε λίγες ώρες, οι Αλβανοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι θα σταλούν στο σπίτι τους, έτσι προσπάθησαν να βγούν στο δρόμο. Στη συνέχεια, η αστυνομία κλείδωσε τις πόρτες του σταδίου και οι Αλβανοί αντέδρασαν κρατώντας όμηρο τον επιστάτη του γηπέδου.
Καθώς έπεσε η νύχτα, οι εντάσεις αυξήθηκαν και υπήρξαν αρκετές συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και Αλβανών - μερικές από τις οποίες ήταν οπλισμένες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον μερικών μεταναστών, τραυματίζοντας έναν αριθμό από αυτούς.
Την επόμενη μέρα, 3000 Αλβανοί προσπάθησαν να ξεφύγουν με περίπου 200 να το καταφέρνουν. Η αστυνομία περικύκλωσε τους υπόλοιπους και άρχισε να τους μεταφέρει στο λιμάνι. Εν τω μεταξύ, η κατάσταση στο γήπεδο επιδεινώθηκε.
Μέχρι τις 9 Αυγούστου, οι αρχές είχαν αρχίσει να επαναπατρίζουν τους Αλβανούς. Πολλοί επέστρεψαν εθελοντικά λόγω της εχθρικής υποδοχής που είχαν λάβει. Μέχρι την 11η, 3000 παρέμειναν, κυρίως σκληροπυρηνικοί που αρνήθηκαν να υπακούσουν στις Ιταλικές αρχές. Έως τις 16 Αυγούστου, οι περισσότεροι από αυτούς που είχαν απομείνει είχαν σταλεί στα Τίρανα.
Εκείνη την εποχή, οι επισκέπτες του σταδίου, συμπεριλαμβανομένου του επισκόπου Antonio Bello, μίλησαν για τις φρικτές συνθήκες εκεί, ενώ, καταδίκασαν τις Ιταλικές αρχές για την μεταχείριση που επιφύλαξαν στους Αλβανούς μετανάστες.
Η Ιταλία έθεσε τα λιμάνια της υπό στρατιωτικό έλεγχο και πρόσφερε στην Αλβανία 9 εκατομμύρια ευρώ για τρόφιμα, εάν η αλβανική κυβέρνηση εμπόδιζε τους μετανάστες που προσπαθούσαν να φύγουν. Η μετανάστευση συνεχίστηκε τους επόμενους μήνες και χρόνια, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες να βρεθούν στην Ιταλία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών