Εισαγωγή για την υπόθεση του εκπαιδευτικού θέματος στη Βουλή και κάποια άλλα σημαντικά σχόλια
Θα πρέπει εδώ να τονιστεί, ότι λόγω των κινητοποιήσεων και των πιέσεων όλων αυτών τον βδομάδων και μηνών, καταφέραμε ώστε ο νόμος που κατέθεσα να ενταχτεί σε χρόνο ρεκόρ στην ημερήσια διάταξη. Επίσης, να σημειώσω ότι επέλεξα να καταθέσω προσωπικά το νομοσχέδιο διότι υπήρχαν αντιρρήσεις στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και ο Ζαρμπαλάς δεν υπέγραφε, ενώ οι άλλοι συνάδελφοι δεν ήθελαν να παραστρατήσουν στην απόφασή του. (Τουλάχιστον αυτό αποκόμισα τότε. Στην Α’ Γενική Συνδιάσκεψη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ο Ζαρμπαλάς θεώρησε λάθος την κίνηση αυτή)
Εντωμεταξύ, σε όλο αυτό το διάστημα η Αθήνα με αιχμή του δόρατος την Πρεσβεία στα Τίρανα, δεν έδειχνε απλώς αδιάφορη, μα προσπαθούσε να υποβαθμίσει και εμποδίσει την προσπάθεια. Στις 15 μέρες αποχής από τα μαθήματα δασκάλων και μαθητών, (το μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών για την παιδεία στη μητρική γλώσσα μετά εκείνη του 1935 και με τόσο προχωρημένα αιτήματα) η αδιαφορία της Ελλάδας ήταν παροιμιώδης. Καμιά είδηση ούτε στα ελληνικά ΜΜΕ.
Ωστόσο, η κινητικότητά μας για το θέμα στα Τίρανα δεν άφησε πέτρα πανωτή. Από την Αμερικανική πρεσβεία στη Γαλλική και τη Γερμανική, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον Πρωθυπουργό, στον Υπουργό Παιδείας, στις κοινοβουλευτικές ομάδες… Μόνο η ελληνική πρεσβεία ήταν αδιάφορη….
Η πρεσβεία μας έλαμψε δια της απουσίας στις εργασίες της Βουλής όταν συζητήθηκε το νομοσχέδιο. Και ήταν η πρώτη ηχηρή αποχή της πρεσβείας μας στις εργασίες τις Βουλής. (Η Ελληνική πρεσβεία μετά από την Αμερικανική δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από τις εργασίες της Βουλής ανεξαρτήτως του θέματος και του νομοσχεδίου υπό συζήτηση) Εκείνη την ημέρα θα απουσιάσουν και άλλες σημαντικές πρεσβείες. Η Αμερικανική θα παρευρεθεί αλλά πολύ υποβαθμισμένα και αφανές.
Η πρώτη επιτυχία προς την κατεύθυνση αυτή σημειώθηκε με την απόφαση να συζητηθεί το νομοσχέδιο «Για την παιδεία στη μητρική γλώσσα των Εθνικών Μειονοτήτων» στις μόνιμες επιτροπές για την Παιδεία και τις Επιστήμες και για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Εθνικής Μειονότητες. Μετείχαμε αντίστοιχα ο Γιάννης Γιάννης και εγώ. Η συζήτηση ήταν σκληρή. Στην επιμονή μας με σημαία τις διεθνείς συμβάσεις η πλειοψηφία, ενώ δεν είχε καμιά αντίρρηση για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, στήριζε την άποψη ότι θα πρέπει να συζητηθεί μαζί με το γενικό νόμο μεταρρύθμισης της παιδείας στην Αλβανία. Με την άποψη αυτή συμφωνούσε περίπου και η αντιπολίτευση. Για το σκοπό αυτό έβαλαν και μια «τελική ημερομηνία», το Δεκέμβρη, ότι δήθεν ο νόμος αυτός θα ψηφίζονταν μέχρι τότε !!
(Ένας τέτοιος νόμος δεν έφθασε ποτέ στη Βουλή κατά τη θητεία μας. Αλλά και όταν μετά από χρόνια ψηφίστηκε ο μεταρρυθμιστικός νόμος για την παιδεία στην Αλβανία, δεν περιέλαβε το θέμα της παιδείας στη μητρική γλώσσα των εθνικών μειονοτήτων, θέμα το οποίο εκκρεμεί και μετά από 30 χρόνια. Δεν υπάρχει ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο, παρά μόνο υπουργικές οδηγίες που αλλάζουν, ή δεν αλλάζουν σύμφωνα με τον εκάστοτε υπουργό και την πολιτική της κυβέρνησης)
Στη συζήτηση στις επιτροπές ήταν και ο Υπουργός Παιδείας, ο οποίος έδειχνε ανοιχτά ανήσυχος μέχρι και φοβισμένος. Ανήγγειλε εκεί την ικανοποίηση κάποιων από τα αιτήματά μας και το άνοιγμα ελληνικών σχολείων σε κάποια μικτά χωριά, όπως στο Μετόχι, το ΣΜΤ, τη Μπίστρισσα και στο Δέλβινο. Όχι όμως σε όλα τα μεικτά χωριά, ούτε βέβαια στις πόλεις Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα. Δεν γίνεται λόγος να συζητούνταν τότε το θέμα της Χιμάρας, η οποία δεν αναγνώριζε την ΟΜΟΝΟΙΑ. (Το πρώτο άνοιγμα προς την ΟΜΟΝΟΙΑ από πλευράς Χιμάρας ήταν η επανειλημμένη πρόσκληση του Πέτρο Μάρκου να τον επισκεφτώ στο σπίτι του, αλλά ήταν οι τελευταίες μέρες της ζωής του)
Καταλάβαμε ότι ο Υπουργός έκανε ότι του επέτρεψαν. (Μια από τις πολλές φορές που είμασταν στον Αλία για το θέμα της Παιδείας, μας έστειλε στον Υπουργό Παιδείας. Φύγαμε στο πόδι, διότι τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα για μας. (Η Ελλάδα φρόντιζε να δίνει αυτοκίνητα και γραφική ύλη μόνο στο Δ. Κόμμα) Ήμουν με τον Γ. Γιάννη. Την ώρα που φθάσαμε στο γραφείο του Υπουργού έβγαινε απ΄εκεί ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο οποίος συνέχιζε να παίζει ρόλο κλειδί στις υποθέσεις του κράτους. Ο Υπουργός δεν ήθελε τον εαυτόν του, που λέμε. Μόλις μας είδε σάστισε. Σχεδόν όρθιοι μας είπε. Ανεξαρτήτως που σας έστειλε εδώ ο Πρόεδρος. Έχετε δίκιο αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε, πρέπει να με καταλάβετε, έχω και εγώ οικογένεια !!!
Λίγες μέρες αργότερα και πριν αρχίσει η συζήτηση του νόμου στην ολομέλεια της Βουλής παρευρέθηκα στο Αργυρτόκαστρο σε μια διαδήλωση που οργάνωναν οι Έλληνες της πόλης για την παιδεία στη μητρική γλώσσα. Με ειδοποίησαν να προσέχω, διότι στην πόλη είχε εμφανιστεί ξανά ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης με κάτι τύπους. Πήγα να δω! Ήταν στους χώρους έξω από την νομαρχεία. Μόλις μας είδε έφυγε προς το λύκειο.
Όταν γύρισα στο συλλαλητήριο πρόσεξα τις νέες από τη Δερβιτσάνη να φωνάζουν εθνικά συνθήματα για τη Βόρειο Ήπειρο. Πόνεσα γι΄αυτές διότι δεν γνώριζαν τι μπορούσε να συμβεί. Είμασταν τότε όλοι νέοι!!!
Η λήξη ωστόσο της υπόθεσης του νομοσχεδίου δε σταμάτησε μόνο με την καταψήφισή του. Είχε ακόμα μια πικρή διάσταση. Στις 09.10.1991 μας διέρρηξαν το δωμάτιο στο ξενοδοχείο των βουλευτών. Παρά το ότι ήταν μέρα κανείς δεν είδε τίποτε. (!!) Ή είδαν αλλά, μας είπαν ότι δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Η αστυνομία , όπως αναμενότανε, δεν έκανε τίποτε και ας ήταν στην ουσία το σπίτι βουλευτών. Κατανοητό ότι ήταν το κράτος. Αλλά τι ήθελε;!
Εμένα έσπασαν μια διπλωματική βαλίτσα, δώρο από το συνέδριο της Ν. Δημοκρατίας στην Αθήνα και αφαίρεσαν απ΄εκεί ό, τι έγγραφο είχαμε στην ελληνική. Στην ουσία, βρήκαν μόνο την έκθεση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για τη ΔΑΣΕ στην ελληνική και άφησαν εκεί την αγγλική εκδοχή.
Του Γ. Γιάννη πήραν ένα κοστούμι από την Ελλάδα που το είχε από τότε που ήταν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. (Μου κάνει ακόμα εντύπωση η ψυχραιμία του Γ. Γιάννη. Όπως μου κάνει εντύπωση και η αδιαφορία της Πρεσβείας μας)
Τι ήθελαν λοιπόν;! Είναι αλήθεια ότι είχαμε ανοίξει πολλά προβλήματα στην αλβανική πολιτική ζωή. Η Βουλή κάθε λίγο και λιγάκι αιφνιδιάζονταν και γινότανε άνω-κάτω. Η συμπεριφορά μας έδειχνε ότι ήταν αδύνατο να μη είχαμε από κάπου στήριξη, προετοιμασίες και κίνητρα. Συνεπώς, ή ήθελαν να δουν στις βαλίτσες μας από πού παίρναμε οδηγίες και να μας ενοχοποιούσαν και κατηγορούσαν ως πράχτορες των Ελλήνων ή να μας εκφοβίσουν …
Το δεύτερο έχει πολλές πτυχές που θα κορυφωθεί με την απόπειρα δολοφονίας μου ακριβώς σε ένα μήνα, απόπειρα που ήρθε μετά από την προειδοποίηση του αρχηγού του σώματος Ασφαλείας στην Πρεσβεία Λ. Μίγκο και του διπλωμάτη Γ. Διακοφωτάκη, ότι θα πρέπει να προσέχουμε, διότι σ΄αυτούς είχε αφαιρεθεί το δικαίωμα προστασίας μας όπως μέχρι τώρα έκαναν. Η πρεσβεία μας ούτε τότε αντέδρασε. …..
Παναγιώτης Μπάρκας
1 Νοεμβρίου 2020
Αναδημοσίευση από τη σελίδα facebook.com/panibar2011
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών