Δρόπολη: Από την ιταλική παλινόρθωση στην οθωμανική κατάκτηση

Το 1385 ο Esau Buondelmonti παντρεύτηκε τη χήρα του Θωµά Πρελούµπου Μαρία Αγγελίνα ∆ούκαινα Παλαιολογίνα, εποµένως απευθύνθηκε στην Κωνσταντινούπολη για τη στέψη του ως δεσπότη, και προς τα τέλη του 1385, ένας βυζαντινός αξιωµατούχος του αυτοκράτορα Ιωάννη του Ε΄ έφθασε στα Ιωάννινα µε τα εµβλήµατα του δεσπότη. 
Η στέψη του Esau έγινε από τους επισκόπους της Βελλά και ∆ρυϊνουπόλεως, µε τη βοήθεια του αποκατεστηµένου µητροπολίτη Ματθαίου. 

Κατά το έτος 1395, επί της Πατριαρχίας Καλλίστου του Β΄, ο ηγεµών Ζενέβισος µετέθεσε το θρόνο του Αρχιερέα στην πρωτεύουσα του τµήµατος, το Αργυρόκαστρο, που παραµένει µέχρι σήµερα. Στις αρχές του 1396, ο Εβρενός Βέης µαζί µε έναν άλλο τούρκο διοικητή τον Γιανσί Βέη, πολεµούσαν την αλβανική φυλή των Ζενεβεσαίων και τον φύλαρχό τους Γκίνη Ζενεβέση, ο οποίος ήταν αρχηγός στις επιδροµές τους, γύρω από τη ∆ρυϊνούπολη, το Αργυρόκαστρο και τα όρη της µεγάλης Ζαγοράς, οι οποίοι µαζί µε τους Μαλακασαίους και τους Μαζαρακαίους δεν είχαν ακόµη εξηµερωθεί. 

Ο Γκίνης Ζενεβίσης γαµπρός του Ιωάννη Σπάτα, και φύλαρχος των Ζενεβεσαίων χριστιανών αλβανών (Κουρβελεσιώτες), κινούµενος από την κλήση του προς τη λεηλασία και την αντιπάθεια προς τον Ιζάουλο διότι είχε συµµαχήσει µε τους Οθωµανούς, αδιαλείπτως εισερχόταν και λεηλατούσε τις Ηπειρωτικές περιοχές υπό την δεσποτεία του Ιζαούλου. Μη µπορώντας ο Ιζάουλος, να τον φέρει µε φιλικά λόγια και συναισθηµατικά προβλήµατα, αναγκάσθηκε να τον περιορίσει. Στις αρχές του 1399 συγκέντρωσε το στρατό του και τον ένωσε µε τους Παπιγκινούς, Μαζαρακαίους, Ζαγορισίους, Αργυροκαστρίτες, ∆ρυϊνουπολίτες και τους Ζαγορο-Ριζιώτες. Κατόπιν τον καταδίωξε µέχρι το Μεσοπόταµο του Βούρκου, αλλά στη ∆ίβρη κάτω από άσχηµες καιρικές συνθήκες, νικήθηκε ο στρατός του Ιζαούλου και αιχµαλωτίσθηκαν πολλοί επίσηµοι οπλαρχηγοί και άρχοντες και ο ίδιος ο Ιζαούλος που τον έθεσε σε σκληρή και βασανιστική φυλακή εντός της πόλεως του ∆ελβίνου που ήταν έδρα της ηγεµονίας του Γκίνη. 

Από το 1399 που συλλαµβάνεται αιχµάλωτος ο Esau, απολύεται το 1400 µε τη µεσιτεία του διοικητή της ενετοκρατούµενης Κέρκυρας και µε την προσφορά των 10.000 φλωρίων από τον µητροπολίτη ∆ρυϊνουπόλεως και την παραχώρηση της πόλεως Αργυροκάστρου. 

Στον Κάρολο τον Τόκκο επιφύλασσε η µοίρα να κυβερνήσει το δεσποτάτο της Ηπείρου κατά τα τελευταία χρόνια της ανεξαρτησίας του. Το 1413 ο Κάρολος προσφέρθηκε να πληρώνει φόρους και να γίνει υποτελής στον νέο σουλτάνο Μεχµέτ Α΄ . 

Την τελευταία δεκαετία του 14ου και µέχρι το πρώτο τέταρτο του 15ου αιώνα κυβερνήτης της επαρχίας ∆ρυϊνουπόλεως ήταν ο Γκίνης Ζενεβέσης και στη συνέχεια ο γιος του Σίµων . Το 1418 ο Γκίνης Ζενεβέσης πέθανε και τουρκικός στρατός που αποτελούνταν από 30.000 µε αρχηγό τον Χαµζά, γαµπρό του Κάρολου, κινήθηκαν για να πολιορκήσουν και καταλάβουν τη ∆ρυϊνούπολη, την οποία κατέλαβαν το θέρος του 1418 και στη συνέχεια το Αργυρόκαστρο που µετά από µια µακρά και δύσκολη επιχείρηση, παραδόθηκε εθελουσίως στους Τούρκους τον Οκτώβριο του 1418 από τον Σίµων Ζενεβέση, µε αποτέλεσµα πολλοί κάτοικοί του να αναγκαστούν να φύγουν και να ζητήσουν καταφύγιο στο Μοριά. Το χρονικό των Τόκκων µάς πληροφορεί ότι το 1417 είχε καταληφθεί η ∆ρυϊνούπολη και συνεχιζόταν η πολιορκία του Αργυροκάστρου µε αποτέλεσµα την παράδοσή του στην τουρκική κυριαρχία το 1418. Συνεπώς όλη η επαρχία υποδουλώθηκε οριστικά στους Τούρκους το 1434 έπειτα από πολυετείς αγώνες. 

Κατά τον Κων. Βακαλόπουλο , ο οποίος αντλεί την πληροφορία από το «Χρονικό της ∆ρυοπίδος» αναφέρει ότι, για να µην επαναστατήσουν και στο µέλλον οι ελληνικοί πληθυσµοί του Αργυροκάστρου και της ∆ερόπολης, ο µπεηλέρµπεης της Ρούµελης Ντουραχάν έδωσε ορισµό σε Μοναστήρια και χωριά να έχουν εξουσία. Αυτό σηµαίνει ότι οι κάτοικοι της επαρχίας Αργυροκάστρου απολάµβαναν ορισµένα προνόµια και κάποια µορφή αυτοδιοίκησης. Παρά τις παραχωρήσεις αυτές, οι ελληνικοί πληθυσµοί της επαρχίας συνέχισαν να προβάλλουν σθεναρή αντίσταση κατά των Τούρκων.

Πηγή πληροφοριών: Διατριβή επί Διδακτορία της Ευτυχίας Παππά με τίτλο "Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεότερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20ος αιώνας)".

Επόπτης καθηγητής Αθανάσιος Καραθανάσης

Μέλη: καθηγητής πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Αθανάσιος Αγγελόπουλος.

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας.

Θεσσαλονίκη 2009

👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.

👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας