Αγαπητοί συμπατριώτες από τη Δρόπολη και το Πωγώνι,
Δεχτήκαμε την πρόταση του Κ.Ε.Α.Δ.- Ομόνοιας ώστε υποψήφιος για Δήμαρχος της Δρόπολης και του Πωγωνίου να είναι ο Θανάσης Μανέκας από τα Βρυσερά της Άνω Δρόπολης. Ευχαριστούμε την Ομόνοια για την εμπιστοσύνη της να μας δώσει φωνή και να προσπαθήσουμε να λύσουμε μερικά από τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο μας. Υπήρξαμε η πιο αδικημένη κοινότητα για πολλά χρόνια και από την Ελλάδα και από την Αλβανία (ως πολίτες και των δύο χωρών). Οι ανάγκες της επιβίωσης και το κυνήγι του μεροκάματου, έφεραν σε δεύτερη μοίρα τις τύχες του τόπου μας και των ανθρώπων μας που παλεύουν να κρατήσουν ζωντανά τα πάτρια εδάφη τους.
Ποιοι είμαστε;
Οι Δροπολίτες και οι Πωγωνίσιοι, που στις αρχές του 1990 όταν ο ανοιξιάτικος δημοκρατικός φουσκωδένδρης έριξε κάτω τα συρματοπλέγματα και πήρε όλον τον ανθό της γενέθλιας γης, Δρόπολης και Πωγωνίου, στέλνοντάς τον για μια καλύτερη ζωή στον ελλαδικό χώρο.
Οι Δροπολίτες και οι Πωγωνίσιοι, που στις αρχές του 1990 όταν ο ανοιξιάτικος δημοκρατικός φουσκωδένδρης έριξε κάτω τα συρματοπλέγματα και πήρε όλον τον ανθό της γενέθλιας γης, Δρόπολης και Πωγωνίου, στέλνοντάς τον για μια καλύτερη ζωή στον ελλαδικό χώρο.
Εργαστήκαμε σκληρά, προκόψαμε και πετύχαμε ο κάθε ένας στον τομέα του. Εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας, αποκτήσαμε νέες εμπειρίες και βιώματα μιας άλλης κοινωνίας. Ποτέ όμως δεν ξεχάσαμε τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Ήρθε λοιπόν η ώρα να φανούμε χρήσιμοι για όσους απέμειναν στα χωριά μας και για όσους σκέφτονται να επιστρέψουν, να τους ενθαρρύνουμε, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για την επιστροφή τους.
Όλοι εμείς που ψάξαμε μια καλύτερη ζωή, μόνο το σώμα μας ακολούθησε στο ταξίδι: η ψυχή μας έμεινε στα πάτρια εδάφη που γεννηθήκαμε, στα αρώματα, στα χρώματα, στις μυρωδιές του τόπου μας, να αφουγκράζεται το κελάρυσμα του νερού, να ακούει το κελάηδημα του αηδονιού. Μετά από 32 χρόνια έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να ενωθεί ξανά η ψυχή με το σώμα.
Εμείς δεν ανήκουμε σε κόμματα, δεν μας ενδιαφέρουν τα κόμματα. Για μας είναι ο άνθρωπος που έχει αξία. Τα κόμματα πάνε κι έρχονται, οι άνθρωποι μένουν. Είμαστε πολλοί λίγοι για να είμαστε διασπασμένοι. Όταν υπάρχει όραμα, γνώση, θέληση, αγάπη για τον πλησίον, υπάρχει αγάπη και για τους αδικημένους, τους αδύναμους, τους καθημερινούς ανθρώπους. Δεν μας χρειάζεται η κομματική ομπρέλα. Τα κόμματα γίνονται εμπόδιο για τις διαφορετικές ιδέες, ακόμα και για τα λογικά και αυτονόητα επιχειρήματα, αυτά περιορίζουν την κριτική σκέψη.
Τα συμφέροντα των κομμάτων δεν εξυπηρετούν τους πολλούς (απλώς τους κοροϊδεύουν και τους εκμεταλλεύονται), εξυπηρετούν μόνο τους λίγους και τους δικούς τους επιλεγμένους.
Η Ομόνοια δεν είναι κόμμα, είναι ιδέα. Για όλους εμάς, που γεννηθήκαμε Έλληνες στον τόπο μας, είναι το αεράκι που το 1991 αναζωπύρωσε την φλόγα της ελληνικής μας ψυχής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών