Πάρτε για παράδειγμα τη Ferrari που κυκλοφορεί τελευταία στους δρόμους. Όχι, δεν είναι καμπάνια κατά της ακρίβειας· είναι απλώς το αυτοκίνητο που παραχώρησε ένας σύντροφος στη σύντροφό του. Έτσι, για ένα μήνυμα ισότητας. Διότι, ας μην κοροϊδευόμαστε, αν αυτό δεν είναι χτύπημα στην πατριαρχία, τότε τι είναι; Γιατί πόσοι άντρες, αλήθεια, θα έδιναν τη Ferrari τους; Πιο πιθανό να σου δώσουν το PIN της κάρτας τους – και αυτό υπό προϋποθέσεις.
Και μετά έχουμε τους τυχερούς των λαχείων, των παιχνιδιών, των ζωών τους ολόκληρων. Κάποιοι κερδίζουν μία φορά, κάποιοι δύο, αλλά υπάρχουν και οι πραγματικά προικισμένοι από το σύμπαν, που βλέπουν τον λαχνό να γράφει «ΚΕΡΔΟΣ» συχνότερα από ό,τι βλέπει ο μέσος πολίτης τον μισθό του. Αλλά, όπως λέει και ο λαός, όπου λαλούν πολλά κοκόρια, υπάρχει και κομματική ταυτότητα κάπου στη γωνία.
Στα αγροτικά της Νέας Δημοκρατίας, η τύχη δεν έχει απλώς χαμογελά – ξεκαρδίζεται. Είσαι στέλεχος; Έκανες την αίτησή σου; Μπράβο. Είσαι ήδη πιο τυχερός από τους μισούς παίκτες του Τζόκερ. Και αν συνεχίσεις έτσι, μπορεί να σε δεις και σε καμιά επιτροπή. Στο κάτω κάτω, κάπου πρέπει να διοχετεύεται όλη αυτή η τύχη. Μην πάει χαμένη.
Στο μεταξύ, στο Μέγαρο Μαξίμου, βλέπουν τις δημοσκοπήσεις και απορούν: «Μα καλά, γιατί ο κόσμος προτιμά το χάος από την τωρινή κατάσταση;».
Μα είναι απλό. Το χάος τουλάχιστον δεν προσποιείται ότι είναι τάξη. Είναι τίμιο. Σου λέει: «Γεια σου, είμαι χάος, δεν λειτουργώ». Ενώ οι επιτροπές… α, οι επιτροπές! Έχουν μια μαγεία. Λειτουργούν σαν escape room: όλοι προσπαθούν να βρουν την έξοδο από το πραγματικό θέμα.
Άλλος δεν εμφανίζεται, άλλος εμφανίζεται με το ζόρι, άλλος δίνει ερωτήσεις και απαντήσεις πακέτο. Αν συνεχίσουν έτσι, δεν αποκλείεται να δούμε στο κέντρο της αίθουσας κάποιον να δίνει πραγματική performance art, με παντελόνια ή χωρίς – όπως απαιτεί η τέχνη.
Και μέσα σε όλο αυτό, οι πολίτες νιώθουν όπως ο θεατής που πήγε για θέατρο και βρέθηκε σε επιθεώρηση. Μόνο που δεν είχε αγοράσει εισιτήριο.
Και μετά αναρωτιόμαστε…
Γιατί ανεβαίνουν κάποια πρόσωπα στις δημοσκοπήσεις; Μα διότι όταν ο κόσμος βλέπει τις επιτροπές να παράγουν όχι λύσεις, αλλά υπαρξιακή κρίση, το χάος αρχίζει να μοιάζει με ευκαιρία. Αν μη τι άλλο, είναι ειλικρινές.
Διότι, αγαπητοί αναγνώστες, στην Ελλάδα έχουμε μια σταθερά:
Όταν η πραγματικότητα γίνεται δυσβάσταχτη, τότε το χάος αποκτά μια παράξενη γοητεία.
Και όταν το χάος μοιάζει πιο σοβαρό από τη «σταθερότητα», ε… τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά.
Και όταν το χάος μοιάζει πιο σοβαρό από τη «σταθερότητα», ε… τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών