Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει

Θέση με μια σκληρή ανακοίνωση στήριξης στον αγωνιζόμενο λαό ενάντια στο «μαύρο μέτωπο» ενάντια στους «ναι σε όλα», ενάντια σε όσους κρίνουν, με υπερβολικό τρόπο θα έλεγα, την ενέργεια των μαθητών να διαμαρτυρηθούν την ημέρα της  99ης επετείου απελευθέρωσης της πόλης, πήρε η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:  Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ με ομόφωνη απόφασή της χαιρετίζει την κινητοποίηση των εργαζομένων ανήμερα του εορτασμού της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων. Οι προσπάθειες –μέρες πριν– τρομοκράτησης λαού και νεολαίας με τις εκατοντάδες ΜΑΤ-ΟΠΚΕ που «κατέλαβαν» την πόλη θυμίζοντας άλλες εποχές, έπεσαν στο κενό. Με το κάλεσμα της ΕΛΜΕ και του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων οι εργαζόμενοι έδωσαν το δικό τους «παρών».
Στην Ακαδημία –αφετηρία της παρέλασης– συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες εργαζόμενοι από τη Γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ, τον Κτηνοτροφικό Συν/σμό (με σύνθημα «όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ») της ΕΛΜΕ, το Παν/μιο, αυτοαπασχολούμενοι και νεολαίοι με στόχο να διαδηλώσουν ειρηνικά και να τιμήσουν τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας. Θέλησαν θα δώσουν το πραγματικό νόημα του «σήμερα» ενάντια στους νέους «κατακτητές» Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.. Όμως η στάση της Αστυνομίας ήταν προκλητική και βάναυση. Διμοιρίες των ΜΑΤ δημιούργησαν σε κάθε σημείο του χώρου αλυσίδες σπρώχνοντας, κάνοντας χρήση γκλομπς και συλλήψεις μπροστά στα αθώα μάτια εκατοντάδων μαθητών. Η προκλητική στάση των ροπαλοφόρων δημιούργησε μεγάλη ένταση υποθηκεύοντας την εξέλιξη της παρέλασης, προβληματίζοντας μαθητές και γονείς. Η ψύχραιμη στάση των παρευρισκομένων αποσόβησε τα χειρότερα.

Στο τέλος της παρέλασης τελικά έγινε η πορεία με συνθήματα καταγγελίας του μαύρου μετώπου που κυβερνά σήμερα τη χώρα. Η πορεία κατέληξε στο Αστυνομικό Μέγαρο όπου αφέθηκαν ελεύθεροι οι συλληφθέντες.

Οι εργαζόμενοι ξεπερνούν σιγά-σιγά τους εθιμοτυπικούς καθωσπρεπισμούς, τη μοιρολατρία και το φόβο που σκορπάνε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και δεν τρομοκρατούνται. Δεν απορούν για την ένταση των κατασταλτικών μέτρων και την αστυνομοκρατία, γνωρίζουν ότι η Τρόϊκα και η διορισμένη κυβέρνησή της στερούνται κάθε νομιμότητας και οι βουλευτές μας «ΝΑΙ σε όλα» είναι συνεργοί στις αντιδημοκρατικές εκτροπές των τελευταίων χρόνων. Που είναι η δημοκρατική ευαισθησία των ηγητόρων της πόλης και των «νοικοκυραίων»; Οι 14(;) διμοιρίες των ΜΑΤ στην πόλη μας δεν συνιστούν εκτροπή; Ήρθαν να τιμήσουν τα «Ελευθέρια»;  Τι ειρωνεία…!

Με αυτά τα δεδομένα το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την τρομοκρατία και την καταστολή και δηλώνει ότι απέναντι σε αυτή την πολιτική θα αντιτάξουμε τους μαζικούς ενωτικούς αγώνες μέχρι την ανατροπή της.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ…

Και οι μαθητές μας δε ζουν σε άλλη χώρα, παρατηρούν, ασκούν  κριτική, διατύπωναν άποψη αγωνίζονται. Είναι αυτοί που απαξιώθηκαν με το ξεκίνημα της χρονιάς παίρνοντας φωτοτυπίες αντί για βιβλία. Είναι τα παιδιά των ανέργων, των απολυμένων, του υπαλλήλου που εκβιάζεται για την περικοπή των αποδοχών, του επαγγελματία που χρεοκόπησε. Είναι τα παιδιά των οικογενειών που τους επέβαλαν το εκβιαστικό χαράτσι. Είναι τα εγγόνια των συνταξιούχων που ενώ πλήρωναν εισφορές 40 χρόνια παίρνουν μια σύνταξη-επίδομα την οποία βλέπουν τώρα να περικόπτεται. Τέλος είναι τα παιδιά που θα σπουδάσουν και θα βγουν στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση θα είναι ανασφάλιστοι με 350€ μισθό. Αυτά είναι τα παιδιά που συμμετείχαν στην παρέλαση και «μπουχτισμένα»  από τη μαυρίλα που σκεπάζει τη ζωή τους αντέδρασαν με τον τρόπο που αντέδρασαν. Αυθόρμητα με την «καθοδήγηση» αν θέλετε ημών των «μεγάλων»  που κάθε βράδυ βλέπουμε ειδήσεις και βρίζουμε, μουτζώνουμε… την οθόνη για την κατάντια της χώρας. Αντέδρασαν τα παιδιά μας στο φως της ημέρας χωρίς κουκούλες μπροστά στους «επίσημους».

Η νεολαία μας δείχνει ορισμένες φορές τολμηρά την οργή της για όλους αυτούς που υπογράφουν τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις υποθηκεύοντας το μέλλον τους. Η αντίδρασή τους είναι συμβολικού χαρακτήρα και υπ’ αυτή την έννοια ας αγγίξει την δημοκρατικότητα, την παιδαγωγική μας διάθεση και όχι την αυταρχική λογική.

Και οι επίσημοι με αμήχανες αντιδράσεις και επιπόλαια σχόλια σε ελάχιστο χρόνο λες και ξεχείλισε η ευαισθησία τους για τους θεσμούς, το έθνος, την μέρα… έχουν στόχο τι;  Υποδεικνύουν ενόχους εκπαιδευτικούς, μαθητές κάνουν έρευνες… Και το πιο θλιβερό η αντίδραση του κ. Δημάρχου. Σύμφωνα με την προσφιλή τακτική της εξουσίας ψάχνει και αυτός για υποκινητές στους καθηγητές. Δεν ενοχλήθηκε καθόλου για αυτά που βιώνουν οι συμπολίτες του ή για το αντιδημοκρατικό κλίμα των τελευταίων  ημερών.

Ο τόπος χρειάζεται την πιο πλατειά ενότητα των εργαζομένων. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις εξουσιαστικές λογικές γιατί έρχονται πιο δύσκολες μέρες με το λαό να οδηγείται στην χρεοκοπία.

Είναι σίγουρο ότι η στοχοποίηση συναδέλφων και μαθητών ανοίγουν τους «ασκούς του Αιόλου». Πρέπει να αποδεχτούμε επιτέλους ότι οι μαθητές έχουν και κρίση και το δικό τους τρόπος αντίδρασης. Η τολμηρή συμπεριφορά τους στην παρέλαση κρύβει πίσω της την αγανάκτηση των γονιών τους, την αγανάκτηση όλων μας, κρύβει το ποτάμι που σιγά-σιγά φουσκώνει και κάποια στιγμή θα ξεχυθεί και θα συμπαρασύρει Τρόϊκα-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. και τα φερέφωνά τους.

Δηλώνουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί ότι είμαστε στο πλευρό των μαθητών μας των συναδέλφων μας και όλων όσων αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτική της φτώχιας, της ανεργίας και της τρομοκρατίας.

Για το Δ.Σ.    

Ο Πρόεδρος                                                                      Ο Γραμματέας           

       Παναγιώτης Λαζοκίτσιος                                              Αθανάσιος Έξαρχος


Ο Δήμαρχος της πόλης, κυριος Φιλιος απάντησε με δηλωσεις του: «Εάν το περιεχόμενο της ανακοίνωσης αυτής απηχεί το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου της περιοχής τότε η κατάσταση στο χώρο της παιδείας είναι πράγματι θλιβερή.Εκτίμησή μας είναι ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της ΕΛΜΕ απέχει πολύ από τον παιδαγωγικό χαρακτήρα που όφειλε να έχει. Ας το κρίνουν όλοι οι εκπαιδευτικοί και η κοινή γνώμη.Η πόλη των Ιωαννίνων, μετρώντας 99 χρόνια ελεύθερης ζωής και με την παράδοση που την ήθελε «πρώτη στα γράμματα» δίνει σήμερα μία πολυμέτωπη μάχη.Σε αυτή, η Δημοτική Αρχή θέλει συμμάχους κι όχι αντιπαλότητες χωρίς περιεχόμενο».

Ενώ η υπουργός κα Διαμαντοπούλου κινούμενη προφανώς στα ίδια πλαίσια της «τιμωρίας» των διαφωνούντων που εφαρμόζει πλέον η συγκυβέρνησης, θυμίζοντας βεβαίως άλλες σκοτεινές εποχές ανέφερε πως: «Το χθεσινό φαινόμενο είναι απαράδεκτο και νομίζω ότι λύπησε βαθιά όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Προσέβαλε μια εθνική ημέρα, το συμβολισμό μιας πόλης και προσέβαλε περισσότερο αυτούς που το έκαναν και όχι αυτούς στους οποίους απευθυνόταν», τόνισε η υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου αναφερόμενη στο περιστατικό όπου κατά την παρέλαση για τον εορτασμό απελευθέρωσης των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, μία ομάδα μαθητών, μούτζωσε τους επισήμους.

«Ας αφήσουμε μακριά τα νέα παιδιά από όλες τις πολώσεις και τις συγκρούσεις, που έχουν πολλών ειδών χαρακτηριστικά. Οι νέοι άνθρωποι είναι αυτοί που πραγματικά οργίζονται και θυμώνουν περισσότερο από την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Οι νέοι άνθρωποι, όμως, είναι αυτοί που εκφράζουν και το ήθος της Ελλάδας» 

Όλο αυτό μου θυμισε εναν στιχό, ενα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντινου που λέει:

Όλα του κόσμου τα πουλιά όπου κι αν φτερουγίσαν,
όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά, όπου κι αν κελαηδήσαν,
εκεί που φτερουγίζει ο νους, εκεί που ξημερώνει,
μαργώνουν τα πουλιά της γης κι ούτ' ένα δε ζυγώνει.

Ανάσα είναι καυτερή και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά και λέει τα όνειρά σου.
Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει.