Η συμμαχία των Ελλήνων δεν παίρνει αναβολή

Πολλές φορές, τα χρόνια της Αλβανικής μεταπολίτευσης έχει γίνει συζήτηση για την απαραίτητη συμμαχία όλων των δυνάμεων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Λίγες φορές τις τελευταίες δυο και πλέον δεκαετίες υπήρξε σύμπραξη δυνάμεων και ομόνοια για την επίτευξη στόχων.

Δεν ξέρω αν ένας από τους λόγους ήταν πως η συζήτηση γινόταν στο πάρα πέντε και πριν από κάποια εκλογική διαδικασία. Δεν ξέρω αν ο βασικός λόγος ήταν πως η κάθε μεριά έβαζε πάνω απ'όλα τις προσωπικές της φιλοδοξίες και τα προσωπικά της συμφέροντα. Ξέρω όμως το αποτέλεσμα, που ήταν διάσπαση, πολυδιάσπαση και κατακερματισμός δυνάμεων.

Τις τελευταίες ημέρες η ΕΕΜ είναι ανάστατη από το τελικό σχέδιο του Αλβανικού "Καλλικράτη" και το οποίο διαβάζουμε - και φαίνεται - πως έχει την τελική πινελιά του Ιντρίζι, του κόμματος PDIU. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να αναλύσω το τελικό σχέδιο που πηγαίνει πως ψήφιση στην Αλβανική βουλή την ερχόμενη εβδομάδα. Έχουν γραφτεί πολλά, σε γενικές γραμμές δυο είναι τα βασικά ζητήματα του.

1ον) Ενώνει τον Δήμο της Χιμάρας με την καθαρά Αλβανική περιοχή του Βρανίστι. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας όταν παίρνεις μια Ελληνική περιοχή όπως είναι η Χιμάρα και την ενώνεις με μια Αλβανική περιοχή, την κάνεις μειοψηφία στον νέο Δήμο και της αφαιρείς την φωνή στην ουσία, εφόσον σε όλες τις αποφάσεις μονίμως θα μειονεκτεί.
2ον) Παίρνει κάποια χωριά που ανήκουν στον κορμό του Βούρκου και στις σημερινές Επαρχίες του Βούρκου και τα ενώνει με άλλες περιοχές. Επίσης, ο καθένας νομίζω καταλαβαίνει κι αυτό τι σημαίνει.

Ο τίτλος του κειμένου αναφέρεται στην συμμαχία των Ελλήνων που δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο, δεν μπορεί να μην υπάρξει σε τούτη την ιστορική στιγμή για την ΕΕΜ κι αυτό γιατί δεν μιλάμε για μια απλή απόφαση που θα έχει έναν απλό αντίκτυπο. Μιλάμε για ένα σχέδιο διοικητικής διαίρεσης που πιθανόν να δημιουργήσει ανεπανόρθωτες καταστάσεις στον χώρο της ΕΕΜ και που προφανώς, εάν περάσει, θα ανοίξει την όρεξη στο άμεσο μέλλον να προχωρήσουν στην υλοποίηση κι άλλων σχεδίων, επιζήμιων για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα.

Σχεδόν κανένας δεν είναι αντίθετος στο να υπάρξει διοικητική μεταρρύθμιση. Αρκεί η Αλβανική πλειοψηφία να σεβαστεί τα δικαιώματα μας. Φαίνεται πως δεν το κάνει και αντιθέτως προτιμάει να κερδίσει τους πέντε βουλευτές του PDIU. Εδώ μπορούμε να σταθούμε στην συστράτευση των δικών μας δυνάμεων που δεν ήρθε όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν θα μπω στο πειρασμό να καταλογίσω ευθύνες σε τούτο εδώ το κείμενο, παρ'όλο που έχω άποψη και παρ'όλο που προφανώς υπάρχουν. Υπάρχει όμως τούτη η στιγμή με συγκεκριμένα δεδομένα. Υπάρχουν Έλληνες βουλευτές - του ΚΕΑΔ και άλλων κομμάτων - στην κυβέρνηση, υπάρχουν Έλληνες υφυπουργοί στην κυβέρνηση, υπάρχουν δυνάμεις της ΕΕΜ, όπως το ΜΕΓΚΑ, εκτός βουλής, υπάρχει η Ελληνική κυβέρνηση, υπάρχει η Ελληνική αντιπολίτευση, υπάρχουν 21 Έλληνες Ευρωβουλευτές, υπάρχουν Έλληνες, Ηπειρώτες, Βορειοηπειρώτες στο εξωτερικό.

Φυσικά, υπάρχουμε όλοι εμείς που πονάμε περισσότερο τον τόπο μας, απ'όλους αυτούς και που πρέπει μαζί με με αυτούς να αφήσουμε στην άκρη τα προηγούμενα -και τα επόμενα πιθανόν- και να συστρατεύτουμε σε ένα γεγονός που πιθανόν το αποτέλεσμά του ξεπερνάει την δικιά μας γενιά, να συστρατεύτουμε στην συμμαχία των Έλληνων, που ίσως αν πετύχει να μην είναι προσωρινή.

Εάν όμως αναβληθεί, το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό...