Διατυπώνω, απ’ την αρχή, την άποψή μου, για τη σχέση ανάμεσα Αλβανών και Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.
Για τον ισχυρό αυτό δεσμό μεταξύ μας.
Της μπηγμένης βαθιά, από πολύ παλιά, ρίζας φιλίας και συναδέλφωσης.
Διαπιστώνω ότι είναι αδιάρρηκτος αυτός ο δεσμός.
- Όσο κι αν θέλει κανείς, δεν τον διασπά εύκολα με τίποτε -.
Εξηγώ πρακτικά. Ξεκινώντας, πρώτα, απ’ τη σχέση που έχει με τους Αλβανούς η σκεπή μου:
Η γυναίκα, που βρίσκεται περίπου 25 χρόνια στο πλευρό μου κι έφερε στη ζωή το μοναχογιό μας, είναι αλβανίδα.
Δηλαδή η μικρή μου οικογένεια είναι ένα μείγμα: Από Ελλάδα κι Αλβανία.
Πολλοί Αλβανοί είναι στενοί, αδελφικοί μου φίλοι.
Με συνέδεσαν μ’ αυτούς οι σπουδές, οι δημόσιες σχέσεις, οι συνεργασίες, οι παντρειές, οι κουμπαριές…
Άνθρωποι, απ’ τον κορμό της φυλής μου - τον στενό μου κύκλο - είναι από παλιά σκορπισμένοι σ’ όλη τη χώρα…
Στη σύγχρονη εποχή, μετά το ’90, παρατηρούμε το νέο φαινόμενο, τη συγκεκριμένη πραγματικότητα:
Χιλιάδες Αλβανοί μετανάστες εργάζονται στην Ελλάδα και δεν ξέρουν καν αν θα επιστρέψουν ποτέ στην πατρίδα τους.
Από την άλλη μεριά, πολλοί ισχυροί Ελλαδίτες, τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα τα έχουν στην Αλβανία… Και δεν μπορούν να προβλέψουν τη διάρκεια της παραμονής τους στη γειτονική χώρα…
Λοιπόν, η ρίζα της συναδέλφωσης και της ομαλής συνεργασίας, μπήγεται πιο βαθιά τώρα. Και το δέντρο της συναδέλφωσης μεγαλώνει και ανθίζει περισσότερο.
Παλιούς εθνικιστικούς χάρτες, που αναστατώνουν, προκαλούν σύγχυση, χωρίζουν, δεν ενώνουν τα έθνη, τους υψώνουν μοιραία μόνο οι ανιστόρητοι.
Όσοι γνωρίζουν καλά το παρελθόν, το παρόν κι οραματίζονται την Ευρωπαϊκή προοπτική, δεν σκοπεύουν να επεκτείνουν τα σύνορα στα λάβαρα.
Φαρδαίνουν πρακτικά την έννοια της συναδέλφωσης, της αγάπης, της συμβίωσης ανάμεσα στους λαούς κι εξοντώνουν μέσα τους τη στενή έννοια και ιδέα του μίσους, της έχθρας…
Διατυπώνω όλα αυτά, χωρίς ν’ αποχωριστώ, ούτε στιγμή την εικόνα τρόμου και φρίκης της προηγούμενης Τρίτης στο χωριό μου.
Που έσπρωξαν επιτήδειοι, δυστυχώς, τις δύο εθνότητες, σε πρόθυρα μακελειού.
Σε πιθανή σύρραξη…
Αναρωτιέμαι κι απορώ:
- Ποιος θα σκότωνε ποιον εκείνη τη νύχτα;! Τη γυναίκα μου εγώ;! Ή αντιστρόφως;!
Κοίτα τι γίνεται!!!
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
22/10/2014
παράθεση από: www.antilogos-gm.blogspot.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών