➤ Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ*
Η Γενική Συνδιάσκεψη της «Ομόνοιας» είναι ένας σταθμός στην όλη πορεία της οργάνωσης. Γίνεται ο απολογισμός της διετίας ή τριετίας, αναλογίζονται οι ευθύνες, εκλέγονται τα διοικητικά και πειθαρχικά όργανά της. Ως τέτοια όλη η περίοδος από την ημερομηνία της έναρξης των διαδικασιών και μέχρι το στεφάνωμά της, είναι μια περίοδος έντασης, δουλειάς, σοβαρότητας και υπευθυνότητας.
Πιστεύαμε πως, στα σημερινά δεδομένα, μια οργανωμένη Εθνική Μειονότητα είναι προς όφελος της ίδιας, του κράτους που ζει και του έθνους που ανήκει. Και οργανωμένη θα την κάνει μια καλή, δυνατή, ενιαία και ενωμένη Ομόνοια. Μια οργάνωση με μια ηγεσία, αντάξια διαλόγου, που να προκύπτει από μια συναινετική Γενική Συνδιάσκεψη. Μια ηγεσία που θα μπορεί να επικοινωνεί με τον εαυτό της, με την κοινότητά της, με το κράτος που ζει, με το έθνος της. Θα ’χει και λόγο ν’ ακούγεται.
Και για να γίνουν αυτά χρειάζονταν, στις σημερινές συγκυρίες, όσο ποτέ άλλοτε, να γίνονταν όλες οι προσπάθειες για μια νέα, ενιαία οργάνωση του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Μια νέα, ανανεωμένη Ομόνοια. Τι συνέβη στην πραγματικότητα; Όχι μόνον που δεν ακολούθησαν το δίδαγμα αυτό, αλλά με τις πράξεις, τις μέθοδες και τα συμφέροντα, ακολουθήθηκε ο δρόμος της καταστροφής, της ύφεσης, του νιχιλισμού.
Με την συμμετοχή δέκα ατόμων σε μεγάλες κοινότητες και κανενός σε άλλες, καθορίστηκαν οι νέοι πρόεδροι των τοπικών οργανώσεων, όπως καθορίστηκαν και οι εκλέκτορες και οι ίδιοι οι πρόεδροι των παραρτημάτων της Ομόνοιας.
Τριάντα άτομα ήταν στην Συνδιάσκεψη του παραρτήματος των Αγ. Σαράντα. Στο πόδι η λογοδοσία, στο πόδι και οι άλλες διαδικασίες. Ένας και ορισμένος ήταν ο υποψήφιος. Μυστικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, λες και συνεδρίαζαν οι μυστικές υπηρεσίες.
Το ίδιο κλίμα και στην Γενική Συνδιάσκεψη. Καθορίστηκαν οι «καλοδεχούμενοι», οι «δικοί μας» εκλέκτορες, αφήνοντας στην λησμονιά και στο περιθώριο ικανά στελέχη, πρωτεργάτες, ιδρυτές, αυτούς που φυλακίστηκαν για την οργάνωση, πράγμα που όργισε ανθρώπους που πραγματικά πονούν γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο, που θέλουν μια Ομόνοια όλων, μια Ομόνοια δυνατή, μια Ομόνοια με δράση.
Πέντε ήταν οι υποψήφιοι για την θέση του Προέδρου, δύο από τους οποίους συμπλήρωναν τις προϋποθέσεις, όχι όμως αρεστοί στον, πολλαπλά επιβαρυμένο με καθήκοντα, Πρόεδρο, που το τελευταίο διάστημα βρήκε την «χρυσή τομή». Έπεισε τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο του Παραρτήματος Αγ. Σαράντα να θέσει υποψηφιότητα για Γ. Πρόεδρος. Και όχι μόνον, αλλά περνά το μήνυμα του κατάλληλου Πρόεδρου και όλοι πρέπει να τον ψηφίσουν. Μόνον έτσι θα έχει έναν πρόεδρο έμπιστο δικό του.
Η μοναδική που τα είπε έξω από τα δόντια ήταν η Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Ελένη Δήμου, πράγμα που προκάλεσε πονοκέφαλο σε αυτούς που τα θέλουν όλα μέλι γάλα και «ότι λέει ο Αρχηγός» και προσπάθησαν να την διακόψουν μερικές φορές.
Οι δύο νυν έπαρχοι τράβηξαν την υποψηφιότητα (και καλά έκαμαν) και η μάχη ανάμεσα στους άλλους τρεις οδήγησε σε δεύτερο γύρο τους: Λεωνίδα Παπά με 148 ψήφους και Βασίλη Κάγιο με 151, μια ψηφοφορία που θα ολοκληρωθεί στις 11 Ιανουαρίου 2015 στη Δερβιτσιάνη! (Ποιοι θα έχουν το δικαίωμα ψήφου ή θα διοριστεί και θα γίνουν μηχανικά οι εκλογές; Φανταστείτε την σοβαρότητα της Συνδιάσκεψης.)
Η Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας, εκτός από τα πολύ καλά μηνύματα του Γ. Προξένου στο Αργυρόκαστρο Νικόλαου Κοτροκόη και του βουλευτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Γκιουλέκα, δεν έφερε κάτι το θετικό. Οι όλες διαδικασίες, ο τρόπος οργάνωσης, οι τρόποι ανάδειξης και η αντικατάσταση του «εκλέγω» με το «διορίζω», μόνον άνοδο δεν έφεραν. Μόνον ενότητα δεν έφεραν. Γιατί η ενότητα δεν επιτυγχάνεται με τέτοιους τρόπους. Δημιουργείται πάνω σε αρχές, στόχους, θεσμούς, οργανωτικές δημοκρατικές λειτουργικές δομές. Πάνω σ’ αυτές τις ράγες -γραμμές- μπορεί να οικοδομηθεί, να χτισθεί υγιής ενότητα.
Πιστεύαμε πως, στα σημερινά δεδομένα, μια οργανωμένη Εθνική Μειονότητα είναι προς όφελος της ίδιας, του κράτους που ζει και του έθνους που ανήκει. Και οργανωμένη θα την κάνει μια καλή, δυνατή, ενιαία και ενωμένη Ομόνοια. Μια οργάνωση με μια ηγεσία, αντάξια διαλόγου, που να προκύπτει από μια συναινετική Γενική Συνδιάσκεψη. Μια ηγεσία που θα μπορεί να επικοινωνεί με τον εαυτό της, με την κοινότητά της, με το κράτος που ζει, με το έθνος της. Θα ’χει και λόγο ν’ ακούγεται.
Και για να γίνουν αυτά χρειάζονταν, στις σημερινές συγκυρίες, όσο ποτέ άλλοτε, να γίνονταν όλες οι προσπάθειες για μια νέα, ενιαία οργάνωση του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Μια νέα, ανανεωμένη Ομόνοια. Τι συνέβη στην πραγματικότητα; Όχι μόνον που δεν ακολούθησαν το δίδαγμα αυτό, αλλά με τις πράξεις, τις μέθοδες και τα συμφέροντα, ακολουθήθηκε ο δρόμος της καταστροφής, της ύφεσης, του νιχιλισμού.
Με την συμμετοχή δέκα ατόμων σε μεγάλες κοινότητες και κανενός σε άλλες, καθορίστηκαν οι νέοι πρόεδροι των τοπικών οργανώσεων, όπως καθορίστηκαν και οι εκλέκτορες και οι ίδιοι οι πρόεδροι των παραρτημάτων της Ομόνοιας.
Τριάντα άτομα ήταν στην Συνδιάσκεψη του παραρτήματος των Αγ. Σαράντα. Στο πόδι η λογοδοσία, στο πόδι και οι άλλες διαδικασίες. Ένας και ορισμένος ήταν ο υποψήφιος. Μυστικά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, λες και συνεδρίαζαν οι μυστικές υπηρεσίες.
Το ίδιο κλίμα και στην Γενική Συνδιάσκεψη. Καθορίστηκαν οι «καλοδεχούμενοι», οι «δικοί μας» εκλέκτορες, αφήνοντας στην λησμονιά και στο περιθώριο ικανά στελέχη, πρωτεργάτες, ιδρυτές, αυτούς που φυλακίστηκαν για την οργάνωση, πράγμα που όργισε ανθρώπους που πραγματικά πονούν γι’ αυτόν τον τόπο και κόσμο, που θέλουν μια Ομόνοια όλων, μια Ομόνοια δυνατή, μια Ομόνοια με δράση.
Πέντε ήταν οι υποψήφιοι για την θέση του Προέδρου, δύο από τους οποίους συμπλήρωναν τις προϋποθέσεις, όχι όμως αρεστοί στον, πολλαπλά επιβαρυμένο με καθήκοντα, Πρόεδρο, που το τελευταίο διάστημα βρήκε την «χρυσή τομή». Έπεισε τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο του Παραρτήματος Αγ. Σαράντα να θέσει υποψηφιότητα για Γ. Πρόεδρος. Και όχι μόνον, αλλά περνά το μήνυμα του κατάλληλου Πρόεδρου και όλοι πρέπει να τον ψηφίσουν. Μόνον έτσι θα έχει έναν πρόεδρο έμπιστο δικό του.
Η μοναδική που τα είπε έξω από τα δόντια ήταν η Πρόεδρος της Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Ελένη Δήμου, πράγμα που προκάλεσε πονοκέφαλο σε αυτούς που τα θέλουν όλα μέλι γάλα και «ότι λέει ο Αρχηγός» και προσπάθησαν να την διακόψουν μερικές φορές.
Οι δύο νυν έπαρχοι τράβηξαν την υποψηφιότητα (και καλά έκαμαν) και η μάχη ανάμεσα στους άλλους τρεις οδήγησε σε δεύτερο γύρο τους: Λεωνίδα Παπά με 148 ψήφους και Βασίλη Κάγιο με 151, μια ψηφοφορία που θα ολοκληρωθεί στις 11 Ιανουαρίου 2015 στη Δερβιτσιάνη! (Ποιοι θα έχουν το δικαίωμα ψήφου ή θα διοριστεί και θα γίνουν μηχανικά οι εκλογές; Φανταστείτε την σοβαρότητα της Συνδιάσκεψης.)
Η Γενική Συνδιάσκεψη της Ομόνοιας, εκτός από τα πολύ καλά μηνύματα του Γ. Προξένου στο Αργυρόκαστρο Νικόλαου Κοτροκόη και του βουλευτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Γκιουλέκα, δεν έφερε κάτι το θετικό. Οι όλες διαδικασίες, ο τρόπος οργάνωσης, οι τρόποι ανάδειξης και η αντικατάσταση του «εκλέγω» με το «διορίζω», μόνον άνοδο δεν έφεραν. Μόνον ενότητα δεν έφεραν. Γιατί η ενότητα δεν επιτυγχάνεται με τέτοιους τρόπους. Δημιουργείται πάνω σε αρχές, στόχους, θεσμούς, οργανωτικές δημοκρατικές λειτουργικές δομές. Πάνω σ’ αυτές τις ράγες -γραμμές- μπορεί να οικοδομηθεί, να χτισθεί υγιής ενότητα.
* Ο κ. Βαγγέλης Παπαχρήστος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ελληνικής οργάνωσης «Ομόνοια», ενώ υπήρξε ένα από τα πέντε στελέχη της που φυλακίστηκαν το 1994 από το καθεστώς Μπερίσα εξαιτίας της πατριωτικής του δράσης για την δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών