Ανοιχτή επιστολή προς τον Βαγγέλη Τάβο

Αξιότιμε κύριε βουλευτά
Αγαπητέ Βαγγέλη!

Εν όψη της εκλογικής αναμέτρησης για την τοπική αυτοδιοίκηση θέλω να εκφέρω την άποψη μου, όχι ως παρέμβαση στα τεκταινόμενα, άλλα πιο πολύ ως κατάθεση που πηγάζει από τα βάθη της ψυχής κάποιου που κάποτε είχε ενεργή ενασχόληση με τη χώρα και το χώρο.

Δική μου εντύπωση είναι πως ο νέος Δήμος της Δερόπολης, όπως προκύπτει από την νέα διοικητική κατάτμηση της χώρας, που ήταν συν τις άλλοις και ένα παλιό δικό μας όνειρο, δίνει την ευκαιρία για νέες τολμηρές ανακατατάξεις που θα βοηθούσαν ουσιαστικά το μέλλον της πατρίδα μας.

Αντ’ αυτού παρακολουθώ με λύπη πως τα «πολιτικά μαγειρέματα» που εξελίσσονται στο χώρο, μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση ρεμβάζουν.

Θα σου θυμίσω αγαπητέ φίλε το γεγονός της δικής σου καθόδου στην πολιτική σκηνή είκοσι χρόνια πριν περίπου. Θα πρέπει να θυμάσαι πως τότε, κάποιοι άντρες, σκεπτόμενοι σοβαρά το μέλλον της Ε.Ε.Μ κάλεσαν τη νέα γένια, εσένα και αρκετούς άλλους, να αναλάβουν σοβαρές ευθύνες στο πολιτικό και διοικητικό χώρο.

Αυτοί οι άντρες ήταν τότε στην ηλικία που περίπου είμαστε εμείς τώρα. Δεν δίστασαν όμως να ρίξουν τις γέφυρες προς στους νέους, διότι πέραν και πάνω των δικών τους φιλοδοξιών έθεσαν τα συμφέροντα της πατρίδας.

Ας τους μιμηθούμε λοιπόν κι εμείς και να κάνουμε το βήμα που θα δώσει μια εντελώς νέα προοπτική για το μέλλον.

Δεν έχω τίποτα κακό να προσάψω στα ονόματα των υποψηφίων που διεκδικούν τη θέση του πρώτου πολίτη της Δερόπολης και του Πωγωνίου. Αντιθέτως, σέβομαι και αυτούς και τις φιλοδοξίες τους. Απλώς είναι τετριμμένοι, ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, δοκιμασμένοι, γερασμένοι. Δεν φέρουν, κατά τη δίκη μου πάντα αντίληψη, το νέο το καινούργιο, που ο δύστυχος λαός μας περιμένει είκοσι πέντε χρόνια τώρα.

Δεν λέω ότι πρέπει να διωχθούν οι παλιοί, δεν είμαι υπέρ του διαχωρισμού των γενεών. Απλώς προτείνω ένα νέο μείγμα που θα φέρει στα πράγματα τους νέους μας, τους σπουδαγμένους, τους μορφωμένους, τους φιλόδοξους, τους φιλοπάτριδες, το νέο αίμα που θα δώσει νέα ώθηση, δυναμική και ελπίδα για καλύτερες μέρες.

Αυτό πρέπει να γίνει, και πρέπει να γίνει τώρα, με τόλμη και θάρρος. Εάν όχι θα ‘χουμε μία από τα ίδια.

Αυτά τα λίγα ήθελα να πω.

Με εκτίμηση!
Αχιλλέας Γκάρος
Ιωάννινα, στις 29 Απριλίου 2015