Η απραξία που σκοτώνει εθνικά

Η λήξη των πανηγυριών του Καλοκαιριού έβαλαν τέρμα στο άλλοθι των πολιτικών παραγόντων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για να αποποιούνται τις ευθύνες που έθεσε επί τάπητος η επόμενη των δημοτικών εκλογών της 21ης Ιουνίου. Συνεπώς μένουν εκτεθειμένοι στις πολιτικές ζυμώσεις και δημοκρατικές διαδικασίες για την εξασφάλιση της πολιτικής και εθνικής εκπροσώπησης, στις εγγυήσεις που απαιτούνται για εθνική, κοινωνική και πολιτική ενότητα και ομοψυχία μεταξύ των Ελλήνων, στην ανάγκη επανόρθωσης των αλλοιώσεων στον δημογραφικό, οικονομικό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό τομέα, της φθοράς στον κοινοτικό, κοινωνικό και εθνικό ιστό, της αποφυγής της εσωστρέφειας στη διαχείριση της πολιτικής εκπροσώπησης και διεκδίκησης εθνικών δικαιωμάτων. 


Απραξία, αλλά που οφείλεται. 

Στο χώρος της ε.ε. μειονότητας οι πολιτικές πλευρές και παράγοντες που υπάρχουν δεν επικοινωνούν προς το κοινό όφελος, που σημαίνει ότι τα ιδιοτελή συμφέροντα προηγούνται. Οι εκλογές εξελίχτηκαν πέρα από προγράμματα και εθνικά οράματα. Συμμαχίες και αντιμαχίες είχαν αφετηρία συμφέροντα ατόμων και ομάδων. Αδίστακτοι οικονομικοί παράγοντες εδραίωσαν το φαινόμενο εξαγοράς της ψήφου. Φανερός ήταν ο πόλος αντίδρασης κατά του δίδυμου ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ, παρά το γεγονός ότι το εκλογικό σώμα κινούνταν στις επιλογές του σαν την άμμο. Το κλίμα αυτό, ειδικά η αλλοπρόσαλλη πτυχή του (το γκρέμισμα του κατεστημένου) δεν σημαίνει ταυτόχρονα και λύση για το μέλλον. Το μήνυμα των εκλογών διαβάστηκε από την οπτική γωνία της κάθε πλευράς. Έτσι, οι ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ έκριναν το αποτέλεσμα ήττα για τη ε.ε. μειονότητα. Οι νικητές είδαν το αποτέλεσμα ως νίκη της ε.ε.μ και ήττα των ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ. 

Ποιος πολιτικός φορέας θα αναλάβει πρωτοβουλίες;! 


Α. Η ΟΜΟΝΟΙΑ Είναι οξύμωρο να επιτραπεί η αποκλειστικότητα στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Η ολοκληρωτική ήττα στις εκλογές, σφράγισε και τυπικά τον κλειστό κύκλο της και του ΚΕΑΔ (ως κατεστημένο).Το σκήπτρο του μονοπωλίου εκπροσώπησης της ε.ε.μ έγινε το αναπηρικό τους μπαστούνι. Η νέα ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ναι μεν είναι σε δοκιμή, αλλά δε, ενώ διανύει τον πρώτο της χρόνο η αδράνεια παραμένει και δεν μπορεί να καλύψει με το επικοινωνιακό τρικ και το λαϊκίστικο προφίλ που βγάζει προς τας έξω. Ταυτόχρονα, ενώ κουβαλάει στην πλάτη της τις βαρύτατες ενοχές για την κρίσιμη κατάσταση που βιώνει σήμερα η ε. ε. μειονότητα, καθημερινά δείχνει ότι ένα αόρατο χέρι την ελέγχει και παρελκύει σε γνωστά από το παρελθόν (επικίνδυνα) μονοπάτια.Παραλλήλως, ενώ είναι παγιδευμένη στην πλεκτάνη της ηγεσίας του ΚΕΑΔ και των συμφερόντων που την εξέλεξαν, δείχνει ότι είναι εγκλωβισμένη στην ιδέα διατήρησης και στο μέλλον της μονοδιάστατης συμμαχίας με το ΚΕΑΔ. Θα μπορούσε ωστόσο να ηγηθεί των διεργασιών μόνο σε περίπτωση που θα διενεργούσε δημοκρατικές διαδικασίες για την επανίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και στη βάση των αρχών ίδρυσής της το 1991, δλδ, την ένωση όλων των Ελλήνων ανεξαρτήτως και σεβόμενη το ιδεολογικό πιστεύω του καθενός.
Στις μετεκλογικές δηλώσεις τους οι πρόεδροι του δίδυμου, αποδίδουν την ήττα τους σε εξωγενείς παράγοντες. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα ως καθολική «απαίτηση των συμπατριωτών μας που θέλουν τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό ενωμένο κάτω από την ίδια πολιτική στέγη», (την ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ). Δεν λαμβάνει υπόψη την παρουσία και ισχύ των άλλων πολιτικών φορέων στο χώρο της ε.ε.μ. και βλέπει τη συσπείρωση στην ΟΜΟΝΟΙΑ μέσα από «γενναίες υποχωρήσεις δημοσίων - προβεβλημένων στελεχών ώστε να διευκολυνθεί η απαιτούμενη μετάγγιση στις δομές της οργάνωσης και του κόμματος» (του ΚΕΑΔ). 

Ωστόσο, δεν φέρει κανένα επιχείρημα για να πείσει εκείνα τα στελέχη, που εκδιώχτηκαν και διασύρθηκαν από το σχήμα αυτό. Ούτε εξηγεί γιατί πρέπει να επιστρέψουν σ’ ένα σχήμα, το οποίο φέρει τις καίριες ευθύνες για την νοσηρή και δεινοπαθούσα κατάσταση στην ε.ε.μ. 

Απ΄ την άλλη πλευρά ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ έχει εξαφανιστεί περιμένοντας τα λάθη και τα κενά των υπολοίπων για να ανακυκλωθεί ως αναντικατάστατος. Πιστεύει ακόμα στο «στραβό γιαλό». 
Όλα δείχνουν ότι οι προσπάθειες για σύμπραξη και σύμπνοια όλων των παραγόντων και πλευρών με γνώμονα την εθνική ταυτότητα και σεβόμενοι τα ιδεολογικά πιστεύω του καθενός, όπως υπαγορεύουν οι καταστάσεις, και η θεσμοποίησή τους λειτουργικά στο σχήμα ΟΜΟΝΟΙΑ –άτυπη βουλή, δεν βρίσκει αρωγό στην ίδια την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. 

Β. Το Κόμμα των Ελλήνων, ΜΕΓΑ. Γιατί όχι! Ιδρύθηκε ως ελπίδα για να εκπληρώσει το χρέος της παραδοσιακής ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αναβαθμισμένης σε κόμμα. Δεν τα κατάφερε όμως να προσανατολίσει τη δράσει του και να επιδοθεί στην επίλυση και αντιμετώπιση των προβλημάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και στη χάραξη πορείας διεκδίκησης εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 
Είδε την πολιτική του ισχύ στη νίκη επί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ μέσω απόχτησης εξουσίας. Και τώρα που αυτό συνέβηκε, (δημαρχείο Φοινίκης), δείχνει ικανοποιημένο ότι η αποστολή του διεκπεραιώθηκε. Στην ουσία, τώρα θα πρέπει να ξεκινήσει το έργο του. Φαίνεται όμως ότι δεν θα αντέξει στην πίεση της πραγματικότητας που καλλιέργησε το κατεστημένο του δίδυμου και σχετίζεται με δύο πτυχές. α. Τη διαχείριση, ή την κατανομή της εξουσίας ως αντάλλαγμα για τη συνεισφορά στη νίκη, (είτε είναι κόμματα, είτε είναι άτομα). β. Την ανάδειξή του ως πλευρά που ελέγχει ένα κομμάτι Ελλήνων ψηφοφόρων. Την πολιτική ισχύ την εναποθηκεύει σε συμμαχίες με άλλα κόμματα, ενώ δεν μπορεί να ξεφύγει από το σημείο αναφοράς που λέγεται ΟΜΟΝΟΙΑ, (είτε ως αντίδραση, είτε ως ταύτιση) 

Γ. Οι άλλοι φορείς. Οι εκλογές επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο ότι, πλέον στο πολιτικό στίβο της ε.ε. μειονότητας, παράλληλα με την ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑ δρουν και άλλοι φορείς, σχήματα με ελληνική και αλβανική ετικέτα, αλλά με Έλληνες εκπροσώπους και ψηφοφόρους. Οι ΟΜΟΝΟΙΑ – ΚΕΑ, συνεχίζοντας να πιστεύουν ότι κατέχουν το μονοπώλιο εκπροσώπησης της ε.ε. μ, αντιμετωπίζουν τα σχήματα αυτά ως αντεθνικά, διασπαστικά και προδοτικά. Δεν λαμβάνουν υπόψη ότι προηγούνται εκλογικά και αποφασίζουν κυριολεκτικά για την νίκη των υποψηφίων των ομογενειακών φορέων, μάλιστα και της ΟΜΟΝΟΙΑΣ – ΚΕΑΔ. (Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές το ΚΕΑΔ κέρδισε μόνο εκεί που είχε τη στήριξη του Σ. Κ Αλβανίας και έχασε όπου δεν την είχε,- Χιμάρα. Το ίδιο και στις πρόσφατες εκλογές) Τα σχήματα αυτά δεν λειτουργούν συμμαχικά. Δεν το πράττουν ούτε για να αντιμετωπίσουν τον κοινό αντίπαλο, ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ. Ταυτόχρονα, οι Έλληνες εκπρόσωποί τους, κυρίως σε επίπεδο βουλευτών, είναι μερικές φορές περισσότεροι και με μεγαλύτερη πολιτική ισχύ σε σύγκριση με την ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ. Στην παρούσα βουλή το ΚΕΑΔ έχει έναν βουλευτή, εκλεγμένο μάλιστα με τις παραχωρήσεις του Σ. Κόμματος, όταν οι ελληνικής καταγωγής βουλευτές στα αλβανικά κόμματα που εκλέγονται στις περιφέρειες του Νότου της Αλβανίας, είναι περισσότεροι από έξι. Οι τοπικοί άρχοντες ανήκουν πλέον σ΄αυτούς.

Οι παράγοντες αυτοί εντούτοις, δεν δείχνουν διατεθειμένοι για να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να δρομολογήσουν τις αναμενόμενες εξελίξεις. Η απραξία τους δεν θα πρέπει να αποδοθεί τόσο στις δεσμεύσεις προς τα «μητρικά» κόμματα, όσο στη συνήθειά τους να βλέπουν πολιτικά υπευθύνους για τα εθνικά θέματα το δίδυμο ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΕΑΔ. Απαλλαγμένοι από τέτοιες ευθύνες, επειδή το δίδυμο δεν ήθελε να απολέσει το μονοπώλιο του εθνικού εκπροσώπου, επιδίωξαν περισσότερο να επωφεληθούν από τα λάθη του για να ανεβάσουν το εκλογικό τους αποτέλεσμα, όπως και το πέτυχαν. Τώρα όμως, ενώ έχουν ανάγκη την ελληνική συνιστώσα στην παρούσα και μελλοντική δράση τους, φαίνεται ότι αρκούνται με τη διαχείριση της εξουσίας. Το πολυσχιδές σχήμα τους και η ιδεολογική διαφορά εμποδίζει τη μεταξύ τους συνεργασία σε εθνική βάση. 

Δ. Οι δήμαρχοι. Τελευταία διαφαίνεται και η τάση να εμπιστευτεί η πολιτική και εθνική εκπροσώπηση στο θεσμό των δημάρχων. Ασφαλώς και είναι σημαντική εξέλιξη η αναγνώριση δύο δήμων (μεταξύ 61) ως ελληνικοί μειονοτικοί. (Απαιτούνται ωστόσο και λοιπές νομικές ρυθμίσεις ως προς την πλήρη κατοχύρωση τους υπό γεωπολιτική έννοια, όπως και για το σύνολο της εθνικής ελληνικής μειονότητας). Οι δήμοι ωστόσο καλύπτουν μια από τις τέσσερις ταχύτητες παρουσίας του Ελληνισμού στην Αλβανία, -εκείνη των μειονοτικών ζωνών και αυτή εν΄ μέρη. (Είναι γνωστό ότι μόνο επί κομμουνιστικού καθεστώτος μετοίκησαν στο βάθος της Αλβανίας το 40-43 τοις εκατό του πληθυσμού των ζωνών αυτών.) Από την άλλη πλευρά ο θεσμός του δημάρχου εναπόκειται στην άμεση δικαιοδοσία του αλβανικού κράτους και περιβάλλεται από στελέχη και άτομα που συχνά δεν τα αποφασίζει εκείνος. Διοικητικά οι δήμοι ανήκουν σε δύο διαφορετικές περιφέρειες με κοινά και διαφορετικά προβλήματα, γεγονός που εύκολα θα συμβάλλει στην απομόνωση σε πολλά επίπεδα μεταξύ των δύο δήμων. Ήδη, από το κομμουνιστικό καθεστώς υπάρχει η αρνητική κληρονομιά στην επικοινωνία ανάμεσα Δρόπολης και Βούρκου, η οποία ουκ ολίγες φορές εκδηλώθηκε και στους κόλπους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ και τη δράση των άλλων πολιτικών παραγόντων. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι ο θεσμός του δήμαρχου αποτελεί την εκτελεστική εξουσία στις αυθαιρέτως μειονοτικές ζώνες, είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να παράγει την εθνική πολιτική και να υπερασπιστεί τα εθνικά και ανθρώπινα δικαιώματα για το σύνολο του Ελληνισμού στην Αλβανία. Μπορούν ωστόσο να λύσουν πραχτικά αρκετά θέματα.

Ε. Εθνικιστικά ρεύματα Τη γενική αυτή απραξία θα χαρακτήριζε κανείς και ως γενική παράλυση του συνόλου του κοινοτικού και πολιτικού ιστού του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Σε τέτοιες περιπτώσεις λογική είναι η τροφοδότηση ρεύματος αντίδρασης μέχρι και με εθνικιστικές τάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση να μη οφείλεται μόνο σε ενδογενείς παράγοντες, αλλά και στις αυξανόμενες πιέσεις του αλβανικού εθνικισμού. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι οργανωμένο, έχει συγκεκριμένο σκοπό και στόχο. Ενδείξεις συνδέουν το ρεύμα αυτό με πολλές εκφάνσεις, (φορές στρέφετε κατά παραγόντων και θεσμών στην ίδια την εθνική ελληνική μειονότητα, που κρίνονται υπεύθυνοι για την σημερινή κατάντιά της, φορές εκδηλώνει αλυτρωτικούς οραματισμούς). Οι ενδείξεις διαπιστώνονται κυρίως μεταξύ των νέων Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα, οι οποίοι δικαιολογημένα περικυκλώνονται από απογοήτευση. Θα αποδίδονταν επίσης, στην ποικιλία στηριγμάτων στον ελλαδικό χώρο, που είτε θέλουν να προστατέψουν τα συμφέροντά τους στο Βορειοηπειρωτικό χώρο, είτε είναι κύκλοι που δεν αποχωρίστηκαν το απατηλό δόγμα «της μικρής αδερφής», είτε βλέπουν την απόδραση στον εθνικισμό ως λύση της ελληνικής κρίσης, είτε κρίνουν τέτοιες ενέργειες αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Ελλάδας. 

Οι ενδείξεις και η εμπειρία διδάσκουν ότι τέτοιου είδους ενέργειες αναπτύσσονται υπό πλήρη γνώση δομών του αλβανικού κράτους. Μάλιστα, όπως σε παλιότερες περιπτώσεις, διαδραματίζουν και άμεσο ρόλο. Το παιγνίδι είναι γνωστό από το 1992-93 με μερικές επαναλήψεις. Η έκβαση του κάθε κύκλου απέδειξε ότι ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός πλήρωσε πολύ ακριβά το τίμημα, ενώ οι ελεγχόμενοι «υπερπατριώτες» πλούτισαν. 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η διακύβευση αφορά σπουδαιότερες εθνικές περιστάσεις. Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ελληνισμός είναι εξασθενισμένος, ότι το ρεύμα αυτό διαχέεται σε ετερόκλητους φορείς και δέκτες, αλλά επειδή οι απέναντι έχουν ξεκάθαρους στόχους. 

Ζ. Η ανάγκη δράσης ενός φορέα πάνω και εκτός απ΄ όλους τους άλλους. Στις επικρατούσες καταστάσεις, όταν οι πολιτικοί φορείς και παράγοντες μένουν και επιμένουν στο μετερίζι τους με γκρεμισμένες τις γέφυρες και επικοινωνώντας καλύτερα με τους αλβανικούς παράγοντες παρά μεταξύ τους, όταν έχουν κάνει εμφανείς εκπτώσεις στα εθνικά και ανθρώπινα δικαιώματα και ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις στο περιουσιακό, δημογραφικό και πολιτιστικό καθεστώς της ε.ε μειονότητας, (ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ), όταν οι πελατειακές σχέσεις έχουν αποκαταστήσει κάθε συλλογική, κοινοτική και εθνική συνιστώσα … Τότε μπορεί να αναλάβει δράση μια μικρή ομάδα ανθρώπων, η οποία με γνώμονα τα κοινά και εθνικά συμφέροντα, απαλλαγμένη από ενοχές και ελέγχους, αξιοποιώντας κάθε αξία και χωρίς να αγνοήσει κανένα παράγοντα, να βάλει μπρος τη μηχανή που σωριάστηκε. Ο ρόλος της τριπλός. Να χαράξει πολιτική σε εθνικά θέματα, να αντιπολιτευτεί σε κάθε ενέργεια που αντιτάσσεται στα κοινά συμφέροντα, να υποκινήσει και αποκαταστήσει την επικοινωνία, τη συνεργασία, την ενότητα και σύμπνοια μεταξύ όλων των Ελλήνων.

Παναγιώτης Μπάρκας
25/8/2015