Καθρεφτάκια αντί μαργαριταριών..

Αποκαλύπτεται βήμα – βήμα στο που ουσιαστικά αποσκοπεί τόσο η δήθεν πολεοδομική ανάπλαση της περιοχής Σπήλαιο στην κυρίως Χιμάρα όσο και τα πασπαλίσματα στα προσφάτως και αυθαιρέτως ανακηρυχθέντα ιστορικά κέντρα, τουτέστιν τους οικισμούς Βουνού, Δρυμάδων, Άνω Κηπαρού κλπ.

Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται ολοφάνερα για κάτι που ήδη δημιουργούσε υποψίες. Είναι η τακτική αντιπερισπασμού: αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη στην υπόθεση μερικών κτισμάτων και τα χρώματα στα πλακίδια του νέου πεζοδρομίου και ταυτόχρονα εγκρίνονται άδειες για το ξέπλυμα χρήματος σε διάφορα σημαντικά σημεία.

Το δεύτερο αυτό δηλαδή των μαζικών επεμβάσεων σε προσόψεις και στέγες παλαιών κατοικιών ως έκφραση της ευαισθησίας του γκουβέρνου για την πολιτιστική κληρονομιά είναι κάτι ακόμη πιο δόλιο και μαζί με το στοιχείο του αποπροσανατολισμού και της διάσπασης της κοινής γνώμης ενέχει και άλλα στοιχεία.

Η ευαισθησία για την πολιτιστική κληρονομιά της συγκεκριμένης κυβερνώσας ομάδας καταρρίπτεται με το πλέον ενδεικτικό παράδειγμα του Δυρραχίου. Η πιο διαχρονική πόλη στο χώρο της Αλβανίας, με ιστορία πλέον των 2500 χρόνων, όπου όλες οι ιστορικές φάσεις της πόλης αποδεικνύονται από μνημεία και ευρήματα αρχαιολογικά, τα οποία όμως λόγω κυρίως ελληνικής και βυζαντινής ταυτότητας έχουν καταπλακωθεί τους τελευταίους μήνες στο μπετό και σφραγιστεί με την κάλπικη σφραγίδα της πολεοδομικής ανάπλασης του κέντρου… Στο βωμό της εξαφάνισης της ιστορικής αλήθειας, που τόσο πολύ έλκει τον ξένο επισκέπτη και ειδικά τους ιστορικούς των διεργασιών μεταξύ Δύσης και Ανατολής, η ευαισθησία πάει σε δεύτερο ρόλο. Σημαντικότερο είναι να παραπλανάται ο επισκέπτης παρά να έχει να δει και επισκεφθεί τι κληρονομεί το Δυρράχιο και όλη η επικράτεια της Αλβανίας απ’ την ελληνική αρχαιότητα και το μεγαλείο του Βυζαντινού πολιτισμού και τέχνης.

Τέλος - πάντων επιστροφή στους Δρυμάδες και τη Χιμάρα και τις σκαλωσιές που άρον – άρον έχουν ανυψωθεί σε διάφορες κατοικίες μέριμνα των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού. Δαπάνη πλέον των 4.5 εκατομμυρίων Ευρώ σε 500 κατοικίες κ.α. ανακοινώνει η Υπουργός Πολιτισμού, από ειδικό δάνειο απ’ την Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Μερικά τρυγόνια με την κίνηση αυτή του Ράμα…

Πρώτο και που βασικά τον ενδιαφέρει. Άλλο ένα βήμα στο να εμπεδωθεί στους κατοίκους εκεί ότι τους νικούν μόνο τα σπίτια και αυτά κατά τη βούληση της κυβέρνησης, το πολύ – πολύ και τα κηπάκια. Τα υπόλοιπα και ειδικά η ζώνη κάτω του αυτοκινητόδρομου είναι τσιφλίκι της κυβέρνησης και φιλέτα για εκλεκτούς πελάτες. Αρμοδιότητες των γηγενών κατοίκων περιορίζονται πλέον το πολύ – πολύ στα χρώματα που θα επιλεγούν να τους βάψουν εξωτερικά τα σπίτια και τη μάρκα των κεραμιδιών στις στέγες. Τα γενικότερα σχέδια ανάπτυξης και χωροταξίας είναι στα συρτάρια του Ζάχου. Δεν είναι εξ άλλου τυχαίο ότι το Δημοτικό Συμβούλιο που θα ενέκρινε το συνολικό χωροταξικό και αναπτυξιακό σχέδιο της περιοχής ο υποτακτικός του Ράμα, «δήμαρχος» Γκόρος, το εξόρισε στο Κούτσι ενώ για τις προσόψεις της Κουμπάρας πήγε να συζητήσει στην πλατεία των Δρυμάδων…

Δεύτερη στόχευση είναι καλά συνδυασμένη με τη βασική παράμετρο των εξελίξεων στην παράκτια του Ιονίου περιοχή, αυτή των μαζικών κατασκευών τουριστικών εγκαταστάσεων. Χωρίς να έχει διευκρινιστεί καθόλου το ιδιοκτησιακό καθεστώς και παραβιάζοντας τους ιστορικούς τίτλους στην περιοχή ήδη προχωρούν οι δήθεν στρατηγικές προστατευόμενες επενδύσεις ξεπλύματος χρήματος. Εκλεκτοί επιχειρηματίες του κυβερνητικού περιβάλλοντος έχοντας παραγγείλει οι ίδιοι το γενικό χωροταξικό σχέδιο προχωρούν τις εργασίες. Ωστόσο και κατόπιν των αντιδράσεων τοπικών στελεχών όλο και περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής αφυπνίζονται και καταλαβαίνουν ότι τα συμβαίνοντα στοχεύουν την αποξένωση τους απ’ την αξιοποίηση του φυσικού και πολιτιστικούς αποθέματος, ενώ η σταθερή ανάπτυξη αντικαθίσταται από λεηλασία πρόσκαιρη. Προκειμένου να τους αποπροσανατολίσουν και παράλληλα με τις εγκρίσεις των επενδύσεων αυτών η κυβέρνηση και το Υπουργείο Πολιτισμού ξεκινάει εσπευσμένα και πάλι και χωρίς καμιά διαβούλευση και ουσιαστική μελέτη τις επεμβάσεις συντήρησης. Πρόκειται για ακόμη ένα αυτογκόλ διότι και η κουτοπονηριά αυτή γίνεται πλέον αντιληπτή απ’ την κοινωνία.

Τρίτη πονηρή στόχευση του Ράμα και των συν αυτώ θέλει είναι η μετατροπή της ντόπιας κοινωνίας σε ένα απολίθωμα για την ικανοποίηση της τουριστικής πελατείας που θα καταλύει στα θέρετρα που κατασκευάζονται ήδη πάνω στις γαίες των κατοίκων της περιοχής, της κοινότητας και των ενοριών τους. Χαρακτηρίζοντας τους οικισμούς ως ιστορικά κέντρα πολιτιστικής κληρονομιάς στην ουσία τους υποβάλει σε αυστηρό καθεστώς επιτήρησης και τα κριτήρια για οποιαδήποτε μελλοντική διαμόρφωση των σπιτιών τους θα είναι σχολαστικά και σχεδόν θα ματαιώνει τις προσπάθειες των κατοίκων για συμμετοχή στο παιχνίδι ωφελείας απ’ την τουριστική κίνηση. Η όλη επιχείρηση που εξωτερικά φαίνεται ειδυλλιακή και κουλτουριάρικη στην ουσία είναι μάντρωμα της τοπικής κοινωνίας.

tachydromos.org