Η Αττική οφείλει να αλλάξει

Η ποιότητα ζωής και αυτό που θεωρούμε ανεπτυγμένη ή προηγμένη χώρα
εξαρτάται από τις χρήσεις γης, τους όρους δόμησης και τον τρόπο που χτίζονται οι
πόλεις.
Στην Αττική, η Ελευσίνα και ο Ασπρόπυργος (κόκκινο) που βρίσκονται απέναντι
από την ιστορικότατη Σαλαμίνα, είναι κλειστή θάλασσα, κοντά στην Αθήνα και απίστευτης
φυσικής ομορφιάς (αν μπορούσαμε να φανταστούμε την περιοχή χωρίς υψικαμίνους,
διυλιστήρια και εργοστάσια) χρησιμοποιούνται ως Βιομηχανική περιοχή. Αντιθέτως, η
νοτιοανατολική πλευρά της Αττικής (πράσινο), που στην αρχαιότητα είχε τα ορυχεία
αργύρου, και κάποιους αραιούς οικισμούς (κώμες) χρησιμοποιείται για οικιστικούς
λόγους.
Το λιμάνι του Πειραιά χρησιμοποιείται από την Cosco για να μεταφέρονται
κοντέινερ, ενώ έχουμε πρόβλημα, λόγω έλλειψης χώρου και υποβάθμισης της ακτής, να
κάνουμε τον Πειραιά πόλη με ξενοδοχεία και λιμάνι για κρουαζιερόπλοια. Το λιμάνι του
Λαυρίου είναι ευκολότερο για τα μεγάλα πλοία μεταφοράς εμπορευμάτων.
Οι πόλεις της Αττικής δεν έχουν μέσα μεταφοράς, με την ίδια ικανότητα σε όλα τα
σημεία, ούτε μπορούν να γίνουν παντού πυκνά δίκτυα μετρό ή κλειστοί αυτοκινητόδρομοι
τύπου Αττικής οδού. Ωστόσο οι συντελεστές δόμησης των κτηρίων δεν λαμβάνουν
καθόλου υπόψη αυτά τα δεδομένα. Ο συντελεστής δόμησης στην Κυψέλη είναι
μεγαλύτερος από το Μαρούσι, επί παραδείγματι, ενώ στον κόμβο της διασταύρωσης της
Κηφισίας με την Αττική οδό (δαχτυλίδι) ή της διασταύρωσης της λεωφόρου Κηφισίας με
την λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο συντελεστής δόμησης και το μέγιστο ύψος των κτηρίων δεν
επιτρέπουν την κατασκευή πολύ υψηλών κτηρίων, πράγμα που θα έκανε την λειτουργία
της πόλης πιο εύκολη και πιο ελκυστική σε επενδύσεις. Πρακτικά, δεν επιτρέπουμε την
κατασκευή ουρανοξυστών για έναν ακατανόητο λόγο.

Η Αθήνα και γενικά η Αττική θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης πολλαπλάσιων
τουριστών, το βιοτικό επίπεδο, όπως και η ποιότητα ζωής να ανέβαινε.
Ο τουριστικός κλάδος, ο βιοτεχνικός και βιομηχανικός κλάδος, ο ενεργειακός, ο
μεταφορικός και όλοι οι κλάδοι που συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη πρέπει να
βρεθούν σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ενώ η Αττική διαθέτει απόλυτα στρατηγική θέση,
είναι εμφανές ότι παραμένει αγκυλωμένη και πατημένη από τόμους γραφειοκρατικών
περιορισμών και απαγορεύσεων που δεν προστατεύουν τίποτα για την ποιότητα ζωής.
Οι αναπτυξιακοί νόμοι, οι επιδοτήσεις και όλες οι οικονομικές διευκολύνσεις (τις εποχές
που η οικονομία τις επιτρέπει) είναι μάταιες αν το γενικό περιβάλλον δεν το επιτρέπει.
Πρακτικά απαγορεύουμε εκτός από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων για λόγους
πολιτικής, την ανάπτυξη του τουρισμού, της βιομηχανίας, της ανακύκλωσης, της
επεξεργασίας υλικών και οπωσδήποτε θα χρειαζόταν μεγάλη φαντασία να βρει κανείς
πως θα μπορούσε να γίνει μια πάρα πολύ μεγάλη βιομηχανική μονάδα, για παράδειγμα
αυτοκινητοβιομηχανία, αφού στην Ελευσίνα δεν θα χωρούσε.

Αν η μειωμένη ανεργία δεν αποτελεί βιοτικό επίπεδο και ζητούμενο αναπτυγμένης
χώρας, τότε δεν χρειάζεται να σκεφτούμε κάτι από τα παραπάνω. Αν όμως αποτελεί τότε
επιβάλλεται να κάνουμε κάτι άμεσα. Όσο οι χρήσεις αυτές και οι όροι δόμησης
παραμένουν στη σημερινή τους κατάσταση δεν θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι η Ελλάδα
προσβλέπει να έχει αξιώσεις στο να γίνει Ιαπωνία, ΗΠΑ Γαλλία ή οτιδήποτε άλλο
αποτελεί για μας το παράδειγμα προς μίμηση.


Λάζαρος Κώτσιας 
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ