Δικαιώματα, δικαιώματα, δικαιώματα! Τελικά ποια δικαιώματα;

Τελευταία όλο και περισσότερο ακούμε από την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και από κυβερνητικούς παράγοντες της Ελλάδας περί εφαρμογής των θεμελιωδών και κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελληνική Μειονότητα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

   Και επειδή υπάρχει κάποια κινητικότητα εκ μέρους της ελληνικής πλευράς σαν καλό ακούγεται, αν και για ποια δικαιώματα τίποτε το συγκεκριμένο. Το μόνο που ακούμε είναι περί ιδιοκτησιών, κυρίως στις παράκτιες περιοχές, αλλά και καταγγελίες περί υφαρπαγής  περιουσιών, κυρίως στον Δήμο της Φοινίκης, μη εξαιρώντας και τους άλλους Δήμους.

      Βάση των παραπάνω εύλογο να υποθέσει κανείς ότι ούτε κουβέντα για τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, ξεκινώντας από το 1991 και μετά. Δηλαδή θα διεκδικήσουμε την κατάργηση του νόμου 7501 του 1991 βάση του οποίου εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες περίπου το 30% των ομογενών; Αργότερα τον νόμο για τα λιβάδια, για τα νερά και τα δάση, τις ιδιοκτησίες των εκκλησιών κ.λ.π.; Με λίγα λόγια θα διεκδικήσουμε την επιστροφή στο «καθεστώς» που ίσχυε στις περιοχές μας μέχρι το 1956 που κρατικοποιήθηκαν τα πάντα ή διαγράφουμε μια για πάντα το περίπου 30% των ομογενών, οπότε και το ενδιαφέρον τους για την ιδιαίτερη πατρίδα;

     Χωρίς να έχω την πρόθεση να σχολιάσω περαιτέρω για το πώς διορθώνονται τα λάθη που διαπράχθηκαν στο παρελθόν προσθέτω ότι στα εν λόγω δικαιώματα που πρέπει να διεκδικήσουμε πρέπει να συμπεριληφθούν και άλλα, όπως τα 300 οικόπεδα που αφαιρέθηκαν από τους ομογενείς στην πόλη των Αγίων Σαράντα, το δικαίωμα της Τσούκας να έχει πρόσβαση στην θάλασσα, επίσης κάποιων γειτονικών χωριών προς την λίμνη του Βουθρωτού, την αλλαγή της ερμηνείας στο Εγκυκλοπαιδικό  Λεξικό, περί ερχόμενους ως κολίγοι επί Αλί πασά, συγκεκριμένες αλλαγές στην Ιστορία κ.λ.π. Προβλήματα τα οποία αν δεν έχουν μελετηθεί και αποσαφηνιστεί δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να διορθωθούν, όπως δεν διορθώθηκαν και τα λάθη του 1914-1923, από πλευράς της τότε Ελληνικής κυβέρνησης, λάθη που τα βιώσαμε περίπου έναν αιώνα και συνεχίζει να τα βιώνει ο εναπομείναντα πληθυσμός. Αναγκαία η επιβίωση με τους συμπατριώτες μας Αλβανούς αλλά όχι «τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας δικά τους». Όχι αυτοί στις πατρογονικές μας εστίες ξανά αφεντάδες και εμείς ξανά ραγιάδες!

Τηλέμαχος Λαχανάς