Η μετανάστευση των Βόρειοηπειρωτών και ο αγώνας τους για επιβίωση κατά τον 16ο αιώνα

Η εγκαθίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η συνεχόμενη πίεση την οποία άσκησαν οι ίδιοι οι Τούρκοι – Οθωμανοί, αλλά και οι συν αυτώ πρώην χριστιανοί (εξισλαμισμένοι πια), δημιούργησε ένα μεταναστευτικό κύμα το οποίο οδήγησε πολλούς Βορειοηπειρώτες σε περιοχές της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας, αλλά και σε χώρες της βόρειας Βαλκανικής.Το ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα που απέπνεε στυγνή υποδούλωση, συνδέθηκε άμεσα με την ασιτία, τις μαζικές ληστρικές επιδρομές των νέων κατακτητών, αλλά και τις πολλές ασθένειες που μεταδίδονταν στον μαραζωμένο λαό.

Όσον αφορά την περιοχή μας, η μετανάστευση πολλών κατοίκων είχε την έναρξή της σε «καραβάνια» πεινασμένων ανδρών, οι οποίοι δεν ήτανε σε θέση να βιοποριστούν και να συμβάλλουν οικονομικά στην οικογενειακή τους εστία. Γύρω από τη Νίβιτσα, την εξισλαμισμένη Κονίσπολη πλησίον των Αγίων Σαράντα, αλλά και στο Δέλβινο, οι χριστιανοί τριγυρνούσαν ως καλαντζήδες (γανωτές), ως αγωγιάτες και ως μισθωτοί αγρότες στα χωράφια και στα κτήματα των αγάδων, λαμβάνοντας έναν πενιχρό εισόδημα.
Σημαντικός αριθμός Βορειοηπειρωτών μετοικεί μόνιμα, ήδη από τις αρχές του 16ου αιώνα στην Ανατολική Ρωμυλία, όπου και συμβάλλει στην οικονομική ανόρθωση ενός τόσο ιστορικού εθνικού κέντρου.

Η προκοπή των Βορειοηπειρωτών, ακόμη και στα πλαίσια της οθωμανικής δουλείας, ωθεί τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή (1520 – 1566) να τους παραχωρήσει σημαντικά για την εποχή προνόμια, όπως φοροαπαλλαγές κ.α., τα οποία ανανεώνονταν από τους μεταγενέστερους σουλτάνους, μέχρι και κατά τις αρχές του 19ου αιώνα.

Ο Μπελόν (Bellon) κατά την οδοιπορία προς την Κωνσταντινούπολη επί τα ίχνη της πάλαι ποτέ Εγνατίας Οδού, αναφέρει πως συνάντησε πλησίον της Κομοτηνής, προς την περιοχή Κύψελα, μεγάλες ομάδες Ελλήνων Βορειοηπειρωτών τις οποίες ο ίδιος διατυπώνει ως “anciennement nommez Epirotes”, προσθέτοντας επίσης και τον προσδιορισμό «χωρικούς – εργάτες». Οι ίδιοι υπήρξαν εποχιακοί λιχνιστές και θεριστές στα χωράφια των αγάδων της Μακεδονίας, της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Αναφέρει πως όλοι τους ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί και η γλώσσα που μιλούσαν διέφερε σε ορισμένα σημεία από την Ελληνική.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα dervitsani.gr