Ασφαλώς, η ανάρτηση, παρά το γεγονός ότι αποτελεί το προοίμιο σοβαρών αποκαλύψεων, θα επιδιώξει και εδώ να βάλλει βαθύτερα το νυστέρι στην πληγή, υπό την αρχή ότι αν δεν καθαρίσει καλά η όποια πληγή δεν μπορεί να γιατρευτεί, τόσο το περισσότερο η αδερφική. Η ανάρτηση λοιπόν, παρά την προσωπική αναφορά αφορά το σύνολο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, κυρίως τώρα που τέθηκε ξανά στο τραπέζι το θέμα της ηγεσίας του, της ενότητας και της προκοπής του, ως ένα τρόπο για να ξεκαθαρίσει το στάρι από την ήρα.
Με προηγούμενες αναρτήσεις θέλησα να αποδείξω ότι διαχρονικά επέλεξα να παραμείνω ανένδοτος στις αρχές ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, (ΠΟΤΕ Ο Π. ΜΠΑΡΚΑΣ ΔΕ ΤΑΧΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΊΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΌΤΗΤΑ). Γι΄ αυτό και χρειάστηκε να γίνω ο σκληρός επικριτής της ηγεσίας της. Διότι εμείς, οι αγνοί ιδρυτές της και ως τέτοιοι οι πρώτοι ηγέτες της, (εννοείται που δεν έχω υπόψη μου εκείνους που την πλαισίωσαν και την κατάλαβαν σε εντεταλμένη αποστολή, τους οποίους γνωρίζω πλέον πολύ καλά) θυσιάζαμε για να μεγαλουργήσει η ΟΜΟΝΟΙΑ σε όφελος του Ελληνισμού. Η νυν ηγεσία, θυσιάζει την ΟΜΟΝΟΙΑ για να μεγαλουργήσει κατά ιδιοτελή τρόπο η ίδια σε βάρος του Ελληνισμού. Εμείς καθοδηγούσαμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ με πατριωτισμό και εθνικές ιδέες, που αποτελούσαν και τη βάση της ενότητας, ομοψυχίας και μαχητικότητας. Σήμερα η νυν ηγεσία προσπαθεί να επικρατήσει με πελατειακές σχέσεις, που προκαλούν διάσπαση και φθορά! Είναι υπεύθυνη για την ιστορική διάσπαση μεταξύ μας, για την καταστροφή του κοινοτικού ιστού, για την ιδιοποίηση και ταυτόχρονα την ισοπέδωση και την περιφρόνηση, ή και την καταπολέμηση κάθε αξίας του τόπου μας, για την υποβάθμιση και διάλυση της δημόσιας παιδείας στη μητρική γλώσσα, για την καταστροφή στο περιουσιακό, για τη δημογραφική και οικονομική αλλοίωση, για την υποβάθμιση του εθνικού μας θέματος στη διεθνή γεωπολιτική και για την καθήλωση του ενδιαφέροντος του διεθνή παράγοντα για τα εθνικά μας δικαιώματα.
Ασφαλώς, δε θέλω εδώ να πω ότι αυτός ο μακρύς και καθημερινός αγώνας, από το 1992-93(κυρίως μετά το 2001) μέχρι σήμερα, έχει ένα κόστος, που εντοπίζεται στις απειλές και στις προσπάθειες της ηγεσίας αυτής μέχρι και να χάσω τη δουλειά μου και το ζην της οικογένειάς μου. (Επαναλήφθηκε και πρόσφατα)
Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ (1992-2010)
Λόγω του καταγγελτικού δρόμου που επέλεξα, από το δεύτερο μισό του 1991 και στις αρχές του 1992, η Αθήνα, με υπόδειξη των συνεργατών της αλβανικής πλευράς στην ΟΜΟΝΟΙΑ, με καθαίρεσε με τη βία από την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (προσωπικά και άλλους) και το Φθινόπωρο της ίδιας χρόνιας με διέγραψε και τυπικά. Μέχρι το 1998 μεσολάβησε μια σκοταδιστική περίοδο της τότε ηγεσίας εναντίον μου που στόχευε στο να μου προσάψει την κατηγορία του προδότη (τώρα πλέον επιβεβαιώθηκε πλήρως ότι ήταν έργο των ανθρώπων με συνεργασία στο προηγούμενο και νυν βαθύ κράτος της χώρας που ζούμε). Πλήρωνα την αντίσταση και την αποκάλυψη των σκοτεινών σχεδίων που κατρακύλησαν οριστικά το εθνικό μας θέμα στο γκρεμό της ιστορίας, με αποκορύφωμα το 1994 (!!!)
Το 1998 με παρότρυνση της Αθήνας, επέστρεψα για να αναλάβω ηγετική θέση, «στο πλευρό του προέδρου Ντούλε». Δέχτηκα βάση προϋποθέσεων για τον εκσυγχρονισμό της ιδέας ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, (δλδ την ενότητα όλων των Ελλήνων ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης βάση ενός σύγχρονου εθνικού οράματος), διατυπωμένων σε ένα οχτασέλιδο υπόμνημα, το οποίο θα αποτελέσει στη συνέχεια, εκτός ΟΜΟΝΟΙΑΣ (από το 2001) το ΚΙΝΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ - ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΤΥΠΗ ΒΟΥΛΗ των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, κίνημα επίκαιρο μέχρι σήμερα. Παράλληλα, γνώριζα, ότι προορισμός μου ήταν το αξίωμα του προέδρου, εφόσον ο Ντούλες θα αντικαθιστούσε τον Μέλλιο στο ΚΕΑΔ. Μα αυτό δεν έγινε ποτέ. Το 2000 παραιτήθηκα εφόσον ο Ντούλες αθέτησε τους όρους συνεργασίας. Υπονόμευσε τις πρωτοβουλίες για την αποτροπή της εκστρατείας υφαρπαγής των περιουσιών, για την ανασυγκρότηση της παιδείας στη μητρική γλώσσα, την αποκατάσταση της ασφάλειας στο χώρο μας, για την ενότητα βάση της ελληνικότητας, πάνω από τα ιδεολογικά πιστεύω. Υπονόμευσε τη συσχέτιση του δικού μας εθνικού θέματος με τις εξελίξεις στην περιοχή κλπ. Και από τότε καμιά σχέση δεν έχω με τις θεσμικές σκευωρίες της ηγεσίας αυτής στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Και ανέλαβα, να αντιταχτώ στην συγκεκριμένη ηγεσία και όσους κακώς την χρειάστηκαν και την στήριξαν, προτείνοντας, συνεχώς λύσεις (αλλά, συνεπώς στου κουφού την πόρτα)
Και είχα απέναντί μου, όχι απλώς αυτή την ηγεσία, αλλά και ισχυρούς παράγοντες, κυρίως ελληνικής φύσεως, συμπεριλαμβανομένου διπλωμάτες, βουλευτές, υπουργούς, ιερωμένους…
Στόχος να εξουδετερώσουν, απαξιώσουν και μειώσουν, προσάπτοντάς μου διάφορους χαρακτηρισμούς, όπως: α- θέλει να είναι μόνος του στην ηγεσία γι΄αυτό τα κάνει αυτά, β- είναι γραφικός και δεν έχει καμιά προσφορά, γ- είναι άνθρωπος των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών….
Να τα πάρουμε και να απαντήσουμε με τη σειρά.
Αν ήθελα να ήμουν στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, σίγουρα θα ήμουν, διότι ήμουν ιδρυτής της, βουλευτής της με υψηλή εθνική απόδοση… (Η υλοποίηση της ιστορικής ιδέας και του πόθου των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, για μια πολιτική οργάνωση, πέρασε από τα χέρια και το είναι μου. Όλα και σε όλα: Ιδρυτικά έγγραφα –από το πρόγραμμα και τις καταστατικές αρχές, μέχρι τις απλές ανακοινώσεις, από την ιδρυτική πράξη και τη συγκέντρωση υπογραφών, μέχρι του προεκλογικού υλικού, από τις ιδεολογικές και εθνικές αρχές της οργάνωσης, μέχρι την αναγραφή στις δυο γλώσσες του ψηφοδελτίου. Από τα μέτρα για την συγκέντρωση όλων των ομάδων δράσης στην ιδρυτική συνάντηση της 11ης Γενάρη και μέχρι την ίδρυση οργανώσεων ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέχρι τη Λέζια και τη Σκόδρα. Την οργάνωση του κινήματος (του μεγαλύτερου μετά εκείνου του 1935) για την ανασυγκρότηση της παιδείας στη μητρική γλώσσα, το 1991 και το νόμο 7501 που έδωσε την αγροτική γη στους Έλληνες και τόσα άλλα….. Ήμουν δημιουργός, παρόν και μάχιμος εκτελεστής αποφάσεων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και του Ελληνισμού…. Και ασφαλώς όχι μόνος!)
Αν ήθελα για να συνέχιζα να ήμουν ο «ολοζωής ηγέτης» αρκεί να δεχόμουν να γενόμουν εργαλείο σε ελληνικό κύκλωμα που ετοιμαζότανε να κάνει λίμπα τον τόπο μας. Αλλά εγώ επέλεξα να το καταγγείλω, για να με διαγράψει από την οργάνωση που εγώ ίδρυσα. Αν έκανα «το καλό παιδί» το 1996, ή το 1997 (όταν ο πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προέκυψε με τη βούλα ότι ήταν καταδότης Ελλήνων από τη Χιμάρα στις φυλακές) θα επανερχόμουν. Το 1998, όπως ανέφερα, δεν επέλεξα ούτε την υπόσχεση να τεθώ επικεφαλής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μετά το Ντούλε, ούτε το τάμα «για να αποχτούσα χρήματα μέχρι τα δισέγγονά μου», αλλά την πίστη στις αρχές μου.
Δεύτερη συκοφαντική δυσφήμηση εξουδετέρωσης και απαξίωσης λέει ότι :
ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ….
Νομίζω ότι είμαι πολύ σαφής. Η σκληρή επικριτική μου στάση δεν αφορά προσωπικές μου ηγετικές φιλοδοξίες, αλλά αφοσίωση κατά του μειοδοτικό εθνικά έργου του πιο επικίνδυνου Βορειοηπιερωτικού κατεστημένου. Ξεκαθαρίζω επίσης ότι ούτε στο μέλλον και σε καμιά περίπτωση δε θα εκδηλωθούν προσωπικές μου «ηγετικές φιλοδοξίες» που θα προϋποθέτουν τη συμπόρευση με το επικίνδυνο αυτό κατεστημένο, ή που μπορεί να συμβάλουν έστω και στο ελάχιστο στην επικράτησή του στα κοινά εθνικά μας. Από την άλλη, κατά δική μου αρχή, δεν χρειάζεται μια ομπρέλα ηγεσίας για να προσφέρεις εθνικό έργο. Και ας μη μπερδεύουμε εδώ την παροχή εθνικού έργου με την αναγνώρισή του, ή και την απαξίωσή του. Ωστόσο, αυτή η απαξιωτική συμπεριφορά του κατεστημένου στην υπηρεσία εξουδετέρωσης των αντιπάλων, με αναγκάζει να ξεπεράσω τη σεμνότητα η οποία ανυψώνει σε τέτοιες περιπτώσεις την διανοητική αξιοπρέπεια!
Νομίζω ότι για έναν άνθρωπο το έργο στην ίδρυσης και την εδραίωσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όπως και η επάξια εκπροσώπηση των Ελλήνων της Αλβανίας στην πρώτη αλβανική πλουραλιστική αλβανική βουλή, θα ήταν αρκετά για να νιώθει εθνικά υπερήφανος και να χαίρει το σεβασμό της κοινότητάς του. Όμως, επί 36 χρόνια συνεχίζω να προσφέρω στον τόπο μας. Και όπως ανέφερα, χωρίς να ανήκω σε κάποιο πολιτικό θεσμό, ή να κατέχω κάποια θέση, ή να επωφελούμαι κάτι. Βρείτε, παρακαλώ σ αυτά τα 30 χρόνια μια πρωτοβουλία, μια ιδέα, μια κίνηση στον Ελληνισμό της Αλβανίας η οποία δε θα έχει τη δική μου παρουσία. Στην χορήγηση των τίτλων ιδιοκτησίας της αγροτικής γης, στα μέτρα και τις προσπάθειες για την αποτροπή της εκστρατείας των δήθεν πρώην ιδιοκτητών για την υφαρπαγή των περιουσιών μας, στην αποφυγή της δημογραφικής και οικονομικής αλλοίωσης των περιοχών με αμιγή ελληνικό πληθυσμό, στην τοποθέτηση των δίγλωσσων πινακίδων στη Δρόπολη, στην διαχρονική αντιμετώπιση του θέματος στη Χιμάρα. Έχουν δική μου έμπνευση οι προτάσεις για την οικονομική μας ανάπτυξη, οι ιδέες, οι προτάσεις και οι κινητοποιήσεις για την ποιοτική άνοδο της εκπαίδευσης στη μητρική γλώσσα, για την βελτίωση της δομής των θεσμών πολιτικής εκπροσώπησης! Ποτέ δεν υπήρξε αναγνώριση! Απεναντίας υπήρξαν απειλές από «θεϊκές δυνάμεις» όπως «κόψιμο ποδαριών» για την ιδέα ίδρυσης ιδιωτικής τράπεζας των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, επιχειρηματιών και μη, για το Κοινωφελές Ίδρυμα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, για το Κίνημα Εθνικής Ενότητας, ΟΜΟΝΟΙΑ Άτυπη Βουλή.
Προσέξτε, όλες οι θέσεις, για το εμπόλεμο, τους πεσόντες του Έπους του 40, το δήθεν τσάμικο ζήτημα, για την απαλλαγή της ορθοδοξίας από υποδεέστερη θέση στην Αλβανία, φέρουν στη βάση δικά μου επιχειρήματα και διατυπώσεις που ανατρέπουν οριστικά τις αλβανικές θέσεις.
Γράφω βιβλία για την καλύτερη αυτογνωσία του τόπου μας, για την ανατροπή όλων των ανιστόρητων αλβανικών ισχυρισμών που αμφισβητούν το δικό μας αυτόχθονο στον τόπο μας, για τη γνώση της λογοτεχνίας μας, των παραδόσεων μας, για την προβολή αξιόλογων προσωπικοτήτων. Γράφω σχολικά εγχειρίδια και πανεπιστημιακά. Εκδίδω λευκώματα για την καλλιτεχνική παράδοση του τόπου μας, παράγω ντοκιμαντέρ απόδειξης ότι αποτελούμε συνέχεια και κληρονόμοι του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στην Ήπειρο και για τη δική μας αλήθεια για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Δεκάδες μελέτες και έρευνες δημοσιευμένες σε αλβανικά και ξένα μέσα για σοβαρά θέματα της ιστορίας και του πολιτισμού μας σε σχέση με αλβανικούς ισχυρισμούς (πολυφωνικό τραγούδι, παρουσία της ελληνικής στην αλβανική τόσκικη διάλεκτο, η ελληνική μπαλάντα στην καλλιέργεια των αλβανικών συμβόλων ταυτότητας, η μεταφορά των αρχών της Νεοελληνικής ιδεολογίας στην ιδεολογία του εθνικού κινήματος Αλβανίας, το δυαδικό κράτος και πολλές άλλες), οργάνωσα συνέδρια και ημερίδες στον τόπο μας για την ελληνική γλώσσα, για την προβολή προσωπικοτήτων μας. Έγραψα και ανέβασα στη σκηνή του δημοτικού θεάτρου Αργυρόκαστρου το πρώτο δράμα στη μητρική γλώσσα. Οργάνωσα πολιτιστικές εκδηλώσεις για τους Έλληνες στις πόλεις Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα, πολιτιστικά συγκροτήματα κλπ
Έγραψα στον αλβανικό τύπο πάνω από 550 άρθρα που αφορούν την προβολή του Ελληνισμού στην Αλβανία και την προάσπιση των εθνικών μας δικαιωμάτων και των ελληνοαλβανικών σχέσεων. Για τον ίδιο σκοπό μετείχα σε περισσότερες από 40 τηλεοπτικές εκπομπές σε αλβανικά κανάλια.
Επίσης, η δημοσιογραφία σε ελληνικά ΜΜΕ, ξανά με αντικείμενο το Ελληνισμό της Αλβανίας, ξεπερνούν τις 3000 σελίδες. Αποτελώ το σημαντικό παράγοντα προβολής του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στον Ελλάδικό χώρο με συγγραφή σεναρίων ντοκιμαντέρ και ολόκληρων εκπομπών και πάρα πολλά άλλα.
Λοιπόν, επειδή δεν υπάρχει αναγνώριση, αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει έργο. Ασφαλώς, παρά την ιδιαίτερη σημασία που έχει η αναγνώριση έργου στην καταξίωση του δημιουργού του, προσωπικά δεν επιδίωξα κάτι τέτοιο, ούτε βέβαια αμοιβές (!) Είναι τα πιστεύω μου για τον τόπο μας!! Ωστόσο, όμως, αυτό δεν συμβαίνει μόνο με μένα (ιδιαίτερα με μένα, ναι), αλλά με κάθε αξία που διαθέτει και κληρονόμησε ο τόπος μας, (κάτι χειρότερα από το κομμουνιστικό καθεστώς) Όπως επισύρει ιδιαίτερα την προσοχή το γεγονός ότι το κατεστημένο αυτό καταπολέμησε και εξαφάνισε κάθε έντυπο, βήμα λόγου, μέσο ενημέρωσης. Μοιάζει με μανία να σβήσει τη μνήμη του τόπου μας ως την ασφαλέστερη εγγύηση για την μελλοντική ύπαρξή του. (Την ίδια στιγμή, λειτουργεί ιστολόγια για την απόλυτη προσωπολατρία του αρχηγού του κατεστημένου και «του πνευματικού» του πατέρα!!! Παράλληλα προετοιμάζονται βιογράφοι του που θα χρησιμοποιήσουν το προϊόν αυτό για «βιβλιογραφία»!!!)
Νομίζω ότι πλέον το τρίτο σκέλος των κατηγοριών που μου επισυνάπτουν «ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ….» εξανεμίζεται πλέον από μόνο του…. Μάλιστα, θα έλεγα, μακάρι να είχε ο τόπος μας και μερικούς άλλους τέτοιους «συνεργάτες των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών»… και το κατεστημένο δεν θα υπήρχε.
Από την άλλη, ούτε η αγνόηση και η αποσιώπηση του έργου μου αποτελεί τεκμήριο για να σταθεί η συκοφαντία τους. Συνεπώς, δε χρειάζομαι στοιχεία για να επιβεβαιώσω το φως του Ήλιου!!!
Τελευταία, μετά από πιέσεις μου για συγκεκριμένες κατηγορίες, μου ανέφεραν το γεγονός ότι υπήρξα δημοσιογράφος στην ελληνική εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού Αργυροκάστρου το μακρινό 1985. Ναι υπήρξα! Θα πρέπει όμως οι συκοφάντες να καταλάβουν ότι και γι΄αυτό είμαι σήμερα πολύ περήφανος. Ήμουν τότε μόλις 25 ετών και κατάφερα να ηχογραφήσω πάνω από 450 παραδοσιακά τραγούδια και χορούς του τόπου μας. Έργο ιστορικό για την εποχή. Τη σημασία τους επιβεβαιώνει το γεγονός ότι μετά το 1992 πέταξαν στα Γιάννενα. Είμαι περήφανος διότι η εκπομπή μετατράπηκε τότε σε ό τι πιο αγαπητό ελληνικό πολιτιστικό προϊόν υπήρχε. Σε μέσο ώστε οι Έλληνες να μιλήσουν και να αγαπήσουν τη γλώσσα τους, να μάθουν για τις παραδόσεις τους. Ήταν η εκπομπή που κατάφερε να αμβλύνει στ άκρα την άμεση κομματική ιδεολογία και να γίνει ανθρώπινη ελληνική. Γι΄αυτό και κάθε βδομάδα έφθαναν στην εκπομπή εκατοντάδες γράμματα από τους Έλληνες. Ναι, σήμερα είμαι περισσότερο περήφανος για την εκπομπή εκείνη, έχοντας υπόψη την τότε ηλικία μου, την εποχή εκείνη και το έργο της. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν γνώριζες ότι την ώρα της εκπομπής οι Έλληνες άφηναν κάθε εργασία για να παρακολουθήσουν την εκπομπή. Δεν ήταν απλώς ένα κερί στο σκότος του κομμουνισμού. Ήταν μια φωτισμένη χαραμάδα προς το έθνος!!!
Ωστόσο, όμως ενώ προσωπικά κατηγορώ με στοιχεία άτομα σε θεσμικές θέσεις εκπροσώπησης των Ελλήνων το έργο των οποίων ξεπερνάει κάθε εχθρικό στόχο εις βάρος του τόπου μας, οι συκοφάντες μου δεν βγαίνουν κι αυτοί ανοιχτά να στοιχειώσουν μισή κουβέντα εναντίον μου;! Γιατί τα λένε ύπουλα, υπόγεια, βρόμικα;! Γιατί τόσο δηλητήριο και ύπουλο πόλεμο εναντίον μου;! (Τρεις φορές αυτές «οι χριστιανικές ψυχές» επιδίωξαν να με απολύσουν από τη θέση μου εργασίας !!!) Γιατί ο θεσμός εκπροσώπησής μας φοβάται τόσο πολύ ένα άτομο;!
Η απάντηση είναι απλή… Γιατί θέλουν να παρασύρουν στο δικό τους βάλτο κάθε Έλληνα που προσπαθεί να σταθεί όρθιος. Αυτό τους βολεύει διότι με τον τρόπο αυτό κρύβουν (πιστεύουν αποτελεσματικά) τη δική τους εντεταλμένη αποστολή σε βάρος του τόπου μας , αλλά και βοηθούν αποτελεσματικά στην ολική και ιστορική καταστροφή του. Το παιχνίδι αυτό αποτελεί την ουσία της εσωστρέφειας, της διάσπασης, της μεταξύ μας εχθρότητας και ισοπέδωσης αξιών, το σβήσιμο του τόπου μας. Γι΄αυτό και θέλουν να πνίξουν κάθε φωνή που τους ξεσκεπάζει!
Το πρόβλημα δεν εστιάζεται τόσο σ΄αυτούς, όσο σε εκείνους που εκπροσωπούν το μητροπολιτικό κέντρο, οι οποίοι ενώ βλέπουν σε τι κατήφεια οδήγησαν τον τόπο μας οι άνθρωποι του κατεστημένου, συνεργάζονται μαζί τους… μάλιστα κρίνουν δεδομένα τα στοιχεία του βάλτου του που το κατεστημένο τους σερβίρει…!! Και ενσυνείδητα ή όχι, τροφοδοτούν το κλίμα αυτό σήψης, απωθώντας και απαξιώνοντας τους πραγματικούς Έλληνες και τις αξίες τους.
Προσωπικά, ζήτησα την κατάργηση κάθε συνεργασίας με όλους όσους, από το μητροπολιτικό κέντρο πιστεύουν τα όσα με τον τρόπο αυτό τους σερβίρονται, (ότι προσωπικά είμαι πράχτορας των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών!!!) και επίμονα δε θέλουν να ξεχωρίσουν το στάρι από την ήρα!!
Παναγιώτης Μπάρκας
27 & 29 Ιανουαρίου 2020
Αναδημοσίευση από τη σελίδα facebook.com/panibar2011
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών