Η Λιούγκαρη

την
Η Λιούγκαρη είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Κάτω Δρόπολης, του Δήμου Δρόπολης.

Κατά την μαρτυρία κατοίκου του χωριού, το όνομα προέρχεται από την τοποθεσία του παλιού χωριού που είχε σχήμα χουλιάρι (κουτάλι). Η παλιά Λιούγκαρη βρισκόταν ανάμεσα σε δύο λάκκους στη πλαγιά, και ακόμα υπάρχουν ερείπια εκεί. Εξαιτίας επιδημίας πανώλης οι κάτοικοι άλλαξαν τοποθεσία και εγκαταστάθηκαν σ’αυτή που είναι τώρα. 
Ενώ κατά τον Κατσαλίδα, στο βιβλίο "Η Ταυτότητα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού" είναι σλαβική λέξη και κατά τον Σύνδεσμο συνταξιούχων ελληνοδασκάλων, στο βιβλίο "Τα τοπωνύμια" είναι αλβανική λέξη. 
Η κεντρική εκκλησία ήταν ο Άγιος Γεώργιος, μικρή µε γυναικωνίτη και ήταν αγιογραφημένη. Την περίοδο του κομμουνισμού έγινε στρατόπεδο και είχε καταστραφεί σε μεγάλο μέρος, αλλά τώρα επισκευάσθηκε ξανά. Είχε χρυσή κολυμβήθρα την οποία πούλησε κάποια κυρία από το χωριό. Επίσης, η Αγία Μαρίνα η οποία κτίστηκε μέχρι το 1945, έγινε αποθήκη. 
Υπάρχουν δύο απόψεις που η μια συμπληρώνει την άλλη ότι οι γονείς του Πατριάρχη Κύριλλου Λούκαρι είχαν μεταναστεύσει από την Λιούγκαρη της επαρχίας Δρυϊνουπόλεως στον Χάνδακα Κρήτης. Επίσης και άλλοι κάτοικοι του χωριού που μετανάστευσαν παράλληλα έφεραν αντί επωνύμου το όνομα της πατρίδας τους Λιούγκαρη. Και πιστεύουν ότι ο Πατριάρχης άλλαξε το επώνυμο του πατέρα του σε Λιούκαρης.

Στην απογραφή του 1880 είχε χριστιανούς 180, το 1913 είχε 187 και το 1927 είχε 207, ενώ, στην απογραφή του 1989 είχε 215 κατοίκους. 
Το σχολικό έτος 1893-1894 λειτουργούσε δημοτικό µε 27 μαθητές και έναν διδάσκαλο αλλά στο σχολείο της Φραστανής.

Πηγή πληροφοριών: Διατριβή επί Διδακτορία της Ευτυχίας Παππά με τίτλο "Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεότερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20ος αιώνας)"

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών