Σχετίζεται αυτό πρώτα με το τέλος του κάλπικου μύθου «Ντούλε», (ως κατάργηση ταυτόχρονα της πολιτικής των προσχημάτων και του κατεστημένου) αλλά και την εξανέμιση, έστω και της τυπικής παρουσίας των Ελλήνων στην αλβανική Βουλή. (Περίπτωση «Τάβου»). Σχετίζεται ακόμα με την αποκάλυψη της αισχρής παραμόρφωση της εθνικής συμπεριφοράς των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, οι οποίοι, είτε στο παράδειγμα των πολιτικών, είτε ως επιβεβαίωση της ακραίας εσωστρέφειας, είτε για λόγους επιβίωσης, βλέπουν πλέον ως φυσιολογική την υπερίσχυση της αλβανικής κομματικής ταυτότητας στην εθνική ομοψυχία, ενότητα, συνεργασία και σύμπραξη. (Στην πράξη μεταφράζεται σε αντιπαραθέσεις, διασπάσεις κυρίως για ικανοποίηση προσωπικών συμφερόντων.)
Μετά τις εκλογές αναμενότανε στην ομογένεια αντιδράσεις και ζυμώσεις. Αναμενότανε αναλύσεις, συλλογισμοί, ζυμώσεις και αναζήτηση λύσεων.
Η επικρατούσα σιωπή είναι επίσης θανατική.
Επιβεβαιώνει τη λανθασμένη θεωρία ότι, ναι μεν ο Ντούλες είναι ο κακός, αλλά δεν υπάρχει άλλος.
Επιβεβαιώνει ότι η κοινότητά μας ήθελε ως αυτοσκοπό την πτώση του Ντούλε.
Επιβεβαιώνει ότι η κοινότητά μας ταυτίζεται με την αποστολή του, χωρίς αυτόν, με τον θάνατο του τόπου μας.
Επιβεβαιώνει ότι και εμείς ταυτιστήκαμε με τις σκοπιμότητες για τον δικό μας εθνικό αφανισμό.
Επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, όπου κανείς, απ΄όλους αυτούς που μας έφεραν ως εδώ, (με πρώτους εμάς) δε θέλει να πάρει τις ευθύνες να μας σπρώξει να πέσουμε κάτω, επειδή γνωρίζουν ότι θα χρεωθούν στην ιστορία του μέλλοντος τις εθνικές ευθύνες.
Άρα μας αφήνουν να πεθάνουμε εκεί για να μας κατηγορήσουν, όπως μας κατηγορούν, ότι ευθυνόμαστε μόνοι μας.
Η σιωπή αυτή από την άλλη, εκμεταλλεύεται από τους εγκεφάλους του κατεστημένου για να κερδίσουν χρόνο, για να βρουν εκ΄ νέου τις λύσεις εκείνες που θα συμβάλλουν στην επαναφορά ή την τήρηση του ντουλεϊσμού.
Είναι λοιπόν η ώρα για οργανωμένη εθνική αντίδραση και δράση.
Ας μη περιμένουμε να μας πάρει κάποιος άλλος από το χέρι, γιατί αν θα το επιτρέψουμε, θα μας πάει στο δικό του δρόμο και στόχο, τον οποίο δοκιμάσαμε και πληρώσαμε ακριβά.
Ούτε από την επίσημη Αθήνα πρέπει να περιμένουμε να μας νταντεύσει. Είχε όλο το χρόνο να το πράξει. Δεν το έκανε ούτε για τη ζώσα ύπαρξή μας στο τόπο μας, (αύριο θα μας βγάλει στοιχεία ότι φάγαμε πολλά χρήματα, όταν είναι γνωστό πως μας μετέτρεψαν οι της Αθήνας σε γιγάντια μαύρη τρύπα), ούτε για τη δική της εξωτερική πολιτική. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη. Θα ήταν ανόητο και εξίσου καταστρεπτικό! Άλλο η συνεργασία και άλλο η παθητική χειραγώγηση!
Από το 1998 είχα επισημάνει στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Κώστα Σιμήτη, ότι τουλάχιστον θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, στη λογική του διαχρονικού της ιστορικού ρόλου, εκείνου της ασπίδας του απτότερου Ελληνισμού.
Χρειάστηκαν δυστυχώς 30 χρόνια να διαπιστωθεί το αυτονόητο και το πολυπόθητο για άλλες χώρες και έθνη, ότι η Ελλάδα στις σχέσεις με την Αλβανία αλλά και στην ευρύτερη γεωπολιτική των Βαλκανίων δεν έχει άλλο ισχυρότερο χαρτί πέραν από την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Δυστυχώς, όμως, όπως σε προηγούμενες ιστορικές στιγμές, ή μας ένταξε σε ανεπίτρεπτες αμοιβαιότητες, ή μας υποβάθμισε και ξεπούλησε, ελπίζοντας στην αποφύγει άλλων αμοιβαιοτήτων, που δυστυχώς για εκείνη, με την εξάλειψη του Βορειοηπειρωτικού, «τα αντίβαρα» αυτά, κατά την Αθήνα, θα μετατραπούν σε βραχνάς για την ίδια την Ελλάδα.
Μια τέτοια πολιτική και στάση μας οδήγησε ώστε από πρώτο εθνικό θέμα προς λύση στα Βαλκάνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το θέμα αυτό σχεδόν να μη υφίσταται ούτε ως απλή υπόθεση στις διεθνείς εκθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αλβανία. Η ίδια η Αλβανία εξομοίωσε την Εθνική Ελληνική Μειονότητα με άλλες ανύπαρκτες ή κατασκευασμένες τεχνητά εθνικές ομάδες στη χώρα.
ΤΙ ΧΡΕΑΖΕΤΑΙ!
Απλώς, η επανεκκίνηση της ιδέας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ του 1991, που διατυπώνει αναλυτικά και εμπεριστατωμένα το Κίνημα για Εθνική Ενότητα (ΟΜΟΝΟΙΑ άτυπη Βουλή) του 2001-2007. Ένωση όλων των Ελλήνων ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης και πιστεύω. Απαίτηση από τον κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα που ανήκει και πρεσβεύει ιδεολογικά να δεσμεύεται και να συμβάλλει για τον Ελληνισμό απ΄ όπου και αν βρίσκεται (και όχι να καταπολεμιέται όπως μέχρι σήμερα). Ξεκάθαροι εθνικοί στόχοι και όχι πολιτικά συμφέροντα. Οι κοινοί και πραγματικοί εθνικοί στόχοι, αποτελούν την προϋπόθεση της εθνικής ενότητας και όχι τα παζάρια του κατεστημένου και τα μηχανικά κωλύματα.
Δεν χρειάζονται μαζικά κινήματα. Μια εθνική κοινότητα, ένα έθνος καθοδηγείται και πραγματοποιεί μια εθνική υπέρβαση από τους εθνικά διανοούμενους ανθρώπους της. Στην προκειμένη περίπτωση αρκούν ίσα με τα δάχτυλα ενός χεριού. Αρκεί να είναι αφοσιωμένοι, αρκεί να μη τους κρατούν από κάπου, να μη έχουν ενοχοποιητικά εθνικά δεσμεύσεις. Και την ιδέα και πράξη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, το 1990-91, 6 άτομα την ξεκίνησαν, αλλά το εθνικό της πρόγραμμα ακόμα δεν ξεπεράστηκε.
(Η Αθήνα, όπως όλα τα κινήματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού δεν αναγνώρισε την ίδρυση και τη δράση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Την αναγνώρισε όταν το έργο της μεγαλουργούσε, αλλά, δυστυχώς, όπως τα Τίρανα, την προσέγγισε για να μπορέσει να την ελέγξει!)
Δεν αμφιβάλλω ότι η κοινότητά μας διαθέτει αποθέματα εθνικών διανοουμένων. Αρκεί να προκύψει η πρωτοβουλία. Αρκεί να παραιτηθούμε από τις κοκορομαχίες και να κάνουμε τις απαιτούμενες παραχωρήσεις, όχι ως συμφωνίες κυρίων, αλλά με μπούσουλα τους εθνικούς στόχους. (Στη Δερβιτσάνη, στις 11 Γενάρη, δεν θα πραγματοποιούνταν η ιδρυτική πράξη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αν δεν υπήρχαν συμβιβασμοί στην υπηρεσία του εθνικού στόχου.)
Ασφαλώς, ουδείς συμβιβασμός με όσους δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, ή διέπραξαν εθνικά εγκλήματα (Και τώρα που δεν παραιτούνται και προσπαθούν να κρατήσουν τα σκήπτρα , πράττουν εθνικό έγκλημα. Θα πρέπει να ανοίξουν οι ίδιοι το δρόμο των ζυμώσεων (και ας μη ελπίζουν ξανά ότι θα εμπιστευτεί κάποιος σ΄αυτούς , όπως στο λύκο να φυλάξει τα συκώτια, να ηγηθούν των ζυμώσεων και αλλαγών).
Τώρα και άνθρωποι υπάρχουν, και οικονομικοί πόροι, και εμπειρία. Είναι πλέον γνωστοί οι πραγματικοί αγωνιστές και οι παραδομένες ψυχές!
Ας παραιτηθούν από το δικό τους ξεχωριστώ, απομονωμένο και εσωστρεφικό μετερίζι, όλοι εκείνοι που δηλώνουν εθνικό αγώνα.
Είναι τώρα η στιγμή! Ο αγώνας με το χρόνο είναι εις βάρος μας, εις βάρος της εθνικής υπόθεσης. Ας μη ακούσουμε ούτε εκείνους που μας λένε υπομονή!
Η τώρα ή ποτέ! Μπορεί και υποχρεούται να συμβάλλει ο καθένας μας!
Ας αφιερώσουμε όλοι λίγο χρόνο, σκέψη και αφοσίωση για την ιδιαίτερή μας Πατρίδα!
Παναγιώτης Μπάρκας
18 Μαϊου 2021
Αναδημοσίευση από τη σελίδα facebook.com/panibar2011
Διαβάστε ακόμη:
* Εκλογές στην Αλβανία: Μεγάλη Παρασκευή για το Ντούλε! Θα έρθει όμως η Ανάσταση για τον Ελληνισμό;!
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
Θα ήθελα να συγχαρώ τον καθηγητή Παναγιώτη Μπάρκα όπως τονίζει και μόνος του στο άρθρο του και είμαστε στο τέλος του γκρεμού νομίζω ότι αυτή η ιδέα θα μας γλιτώσει είναι η τελευταία ευκαιρία να κάνουμε κάτι Γεια μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Θωμάς συγγραφέας κατάγομαι από το χωριό Καινουργιο
Διαγραφήάγιοι Σαράντα Βορείου Ηπείρου