Του Τηλέμαχου Λαχανά
ΑΦΟΡΜΗ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ, με θέμα «Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821».
Ως υπερήλικας ομογενής τις πιο θερμές μου ευχές στον Περιφερειακό Σύμβουλο Αντρέα Κούρτη και τους συνεργάτες του, καθώς κατόρθωσαν να οργανώσουν την ημερίδα αυτή στο Ζάππειο Μέγαρο, ασχέτως αν «σιγή ιχθύος» από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, σαν να ήμαστε αλλοδαποί και όχι Έλληνες το γένος.Τουλάχιστον να γνωρίζουν οι παρόντες, οπότε και να μεταφέρουν τις γνώσεις, ότι για την απελευθέρωση του γένους από τον τουρκικό ζυγό οι πρόγονοί μας, από τα Βόρεια έσχατα της ενιαίας Ηπείρου, είχαν ποτίσει με το αίμα τους και προσφέρει με τις ευεργεσίες τους περισσότερο από κάθε άλλη ελληνική περιοχή.
Αλλά, αν και δεν επισκιάζει την σημασία αυτής της ημερίδας, με λυπεί το γεγονός ότι ενώ οι διοργανωτές και κάποιοι από τους ομιλητές γνώριζαν ότι έχω περίπου 9 μήνες που ασχολούμαι με ενημερωτικές επιστολές, προς την Επιτροπή «Ελλάδα 21», προς τα Δημαρχεία Εύβοιας, Σφακιών, Μεσολογγίου και Πωγωνίου, προς τους Δημάρχους Δρόπολης και Φοινικαίων, προς τον δημοσιογράφο και αντιδήμαρχο Αθήνας κ. Ελευθέριο Σκιαδά, προς καθηγητές πανεπιστημίων, όπως την κ. Βόγλη και την κ. Μαρία Ευθυμίου, επίσης προς τον πασίγνωστο για την συμπαράστασή του στην ενημέρωση περί Βορείου Ηπείρου, κ. Θεοφάνη Μαλκίδη, ώστε στις διαλέξεις τους να συμπεριλαμβάνουν την προσφορά και τις θυσίες των Άνω Ηπειρωτών αγωνιστών, με στόχο η ιστορία και οι αγώνες τους, καταχωνιασμένοι προς το παρόν, να συμπεριληφθούν στην ιστορία της Ελλάδας, οι παραπάνω οργανωτές λοιπόν, ενώ τους έστειλα την ενημερωτική επιστολή προς τον αντιδήμαρχο Αθηναίων, με στόχο να βοηθήσουν στην οργάνωση τέτοιας ημερίδας, αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο Δαλλαρόπουλο, γνωστό ως Λαγουμιτζή, χάρη του οποίου στέκει όρθιος σήμερα ο Βράχος της Ακρόπολης και τα Μνημεία του, δεν είχαν την καλοσύνη να με καλέσουν ούτε για να ανταλλάξουμε απόψεις προς πιο προχωρημένο στόχο, την διεκδίκηση της ιστορίας των προγόνων μας και την τιμητική τους.
Πιο κάτω αναρτώ την επιστολή προς τον αντιδήμαρχο Αθηναίων, ημερ. 11/2/2021, επιστολή την οποία την ίδια μέρα έστειλα και στο γραφείο του κ. Κούρτη. Δυστυχώς ούτε ένα ευχαριστώ, αν και είμαι βέβαιος ότι για να οργανώσουν την ημερίδα έλαβαν υπόψη την παράκλησή μου.
(Διευκρινίζω ότι η ανάρτηση αυτή δεν σημαίνει κατηγορώ. Απεναντίας να χρησιμεύσει ως αφετηρία, από την σημασία της οποίας συνδιαλεγόμενοι, «φιλόσοφοι» και σκεπτόμενοι, να απαιτήσουμε την διεκδίκηση όσων μας έχουν στερήσει τα 200 χρόνια ελληνικής ιστορίας).
Προς Αντιδήμαρχο Αθηνών, κ. Ελευθέριο Σκιαδά!
Διαβάζοντας σε ιστοσελίδα για την συνάντηση που είχατε με τον Πρόεδρο και τα μέλη του Προεδρείου της Α.Σ.Α. με χαροποίησε το γεγονός ότι σας έθεσαν αρκετά αιτήματα προς επίλυση και ότι τους υποσχεθήκατε να βοηθήσετε.
Πέραν αυτών επιτρέψτε μου να προσθέσω και δύο αιτήματα ιστορικής σημασίας, καθώς (νομίζω) εξαρτούνται αποκλειστικά από εσάς:
1-Επ ευκαιρία των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 θα ήταν προς τιμή σας αν (δυνατόν) οργανώσετε και μια ομιλία περί ενός εκ των περίπου 5.000 εμπειροπόλεμων αγωνιστών στην Ελληνική Επανάσταση, και συγκεκριμένα για τον Κωνσταντίνο Δαλλαρόπουλο, γνωστός ως Λαγουμιτζής, χάριν του οποίου στέκεται όρθιος ο βράχος της Ακρόπολης και τα Μνημεία του.
2-Αν λάβετε υπόψη προηγούμενο αίτημα της Α.Σ.Α. για την γυναίκα άγαλμα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, το σύμβολο της Βορείου Ηπείρου, το οποίο βρίσκεται καταχωνιασμένο σε κάποια από τις αποθήκες του Δήμου σας, αν είναι δυνατόν να βρεθεί και να εκτεθεί όχι στην απόκρυφη τοποθεσία, όπως πριν, αλλά σε αρμόζουσα τοποθεσία.
Για την σημασία του πρώτου αιτήματος αν ήταν δυνατόν να δημοσιεύσετε και στην εφημερίδα σας την παρακάτω παράκληση, η οποία εστάλη και στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021» για να την λάβει υπόψη, θα σας είμαστε ιδιαιτέρως ευγνώμονες.
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΕΛΛΑΔΑ 2021»
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το 1821 τα σύνορα του υπόδουλου ελληνισμού προς Βορά ξεπερνούσαν τα όρια των σημερινών συνόρων, καθώς τότε η Ήπειρος ήταν ενιαία και αδιαίρετη, φυσικό ήταν η αφρόκρεμα των Άνω Ηπειρωτών αγωνιστών να ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ξεσηκωμού, ευελπιστώντας ότι έστω ένας πυρήνας ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους θα άπλωνε τα ατσάλινα χέρια του, αγκαλιάζοντας και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, την εσχατιά του Ελληνισμού.
Υπό αυτό το σκεπτικό λοιπόν περίπου 5.000 εμπειροπόλεμοι αγωνιστές από την Άνω Ήπειρο βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, από τους οποίους οι περίπου 1.000 πότισαν με το αίμα τους κάθε σπιθαμή γης της επαναστατημένης Ελλάδας. Εννοείται για να συνδράμει τον αγώνα του ξεσηκωμού δεν έμεινε περιοχή της Άνω Ηπείρου να μην έχει στείλει τους πιο εμπειροπόλεμους αγωνιστές, κυρίως όμως οι περιοχές της Δρόπολης, της Χιμάρας και του Δελβίνου, απ τις οποίες υπήρξαν και οι περισσότεροι πεσόντες, τα οστά των οποίων δε γύρισαν ποτέ στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Γι’ αυτούς δε χτύπησαν λυπηρά οι καμπάνες, ούτε τους έκλαψαν μανάδες, αδερφές και συγγενείς, ούτε και τιμήθηκαν από τις περιοχές που γεννήθηκαν.
Επ’ ευκαιρία μνημόνευσης των 200 χρόνων ελληνικής επανάστασης θα ήταν αδιανόητο να μην μνημονευτεί και η συμμετοχή τους σε αυτό τον αγώνα, επειδή το 1912 οι γενέτειρες τους έμειναν εκτός ορίων του ελληνικού κράτους. Αδιανόητο καθώς, όπως έγινε αναφορά και πιο πάνω, γίνεται λόγος για περίοδο που ο υπόδουλος ελληνισμός ξεπερνούσε ακόμα και τα όρια των περιοχών τους, αν και στην παρούσα γίνεται λόγος για περιοχές αναγνωρισμένες ως «Ελληνική Εθνική Μειονότητα».
Και επειδή από χρόνια η πλειοψηφία των κατοίκων αυτών των περιοχών, κυρίως η νέα γενιά, ζει και εργάζεται στην Ελλάδα εύλογο είναι η Επιτροπή «Ελλάδα 2021», να τιμήσει (έστω με αναμνηστικές πλακέτες) συγκεκριμένες περιοχές, απ’ όπου κατάγονταν η πλειοψηφία των αγωνιστών. Για την νέα γενιά θα σημαίνει βράβευση, αλλά και ενθάρρυνση για να μη νιώθει στην Μητέρα Πατρίδα της ως ενός κατώτερου Θεού, θα σημαίνει ότι η συνδρομή των προγόνων της για την ανεξαρτησία του Έθνους ήταν εξίσου σημαντική, όσο και οι άλλες περιοχές της επαναστατημένης Ελλάδας.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες στην «Φιλική Εταιρία» υπήρξαν και 19 μυημένοι από την Άνω Ήπειρο. Επίσης ο αριθμός των συμμετεχόντων στην επανάσταση του 1821 ξεπερνούσε τις 4.500 αγωνιστές, από τους οποίους οι (περίπου) 1.000 έπεσαν μαχόμενοι στα παιδία μαχών και συγκεκριμένα:
Στις 17 του Μάη του 1828 στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης 338 αγωνιστές, υπό τους Χατζημιχάλη Νταλιάνη Αργυροκαστρίτη και Κυριακούλη Αργυροκαστρίτη, έπεσαν μαχόμενοι εναντίον 8.000 Τούρκων και Αιγυπτίων.
Πέραν αυτών επιτρέψτε μου να προσθέσω και δύο αιτήματα ιστορικής σημασίας, καθώς (νομίζω) εξαρτούνται αποκλειστικά από εσάς:
1-Επ ευκαιρία των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 θα ήταν προς τιμή σας αν (δυνατόν) οργανώσετε και μια ομιλία περί ενός εκ των περίπου 5.000 εμπειροπόλεμων αγωνιστών στην Ελληνική Επανάσταση, και συγκεκριμένα για τον Κωνσταντίνο Δαλλαρόπουλο, γνωστός ως Λαγουμιτζής, χάριν του οποίου στέκεται όρθιος ο βράχος της Ακρόπολης και τα Μνημεία του.
2-Αν λάβετε υπόψη προηγούμενο αίτημα της Α.Σ.Α. για την γυναίκα άγαλμα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, το σύμβολο της Βορείου Ηπείρου, το οποίο βρίσκεται καταχωνιασμένο σε κάποια από τις αποθήκες του Δήμου σας, αν είναι δυνατόν να βρεθεί και να εκτεθεί όχι στην απόκρυφη τοποθεσία, όπως πριν, αλλά σε αρμόζουσα τοποθεσία.
Για την σημασία του πρώτου αιτήματος αν ήταν δυνατόν να δημοσιεύσετε και στην εφημερίδα σας την παρακάτω παράκληση, η οποία εστάλη και στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021» για να την λάβει υπόψη, θα σας είμαστε ιδιαιτέρως ευγνώμονες.
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ «ΕΛΛΑΔΑ 2021»
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το 1821 τα σύνορα του υπόδουλου ελληνισμού προς Βορά ξεπερνούσαν τα όρια των σημερινών συνόρων, καθώς τότε η Ήπειρος ήταν ενιαία και αδιαίρετη, φυσικό ήταν η αφρόκρεμα των Άνω Ηπειρωτών αγωνιστών να ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ξεσηκωμού, ευελπιστώντας ότι έστω ένας πυρήνας ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους θα άπλωνε τα ατσάλινα χέρια του, αγκαλιάζοντας και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, την εσχατιά του Ελληνισμού.
Υπό αυτό το σκεπτικό λοιπόν περίπου 5.000 εμπειροπόλεμοι αγωνιστές από την Άνω Ήπειρο βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, από τους οποίους οι περίπου 1.000 πότισαν με το αίμα τους κάθε σπιθαμή γης της επαναστατημένης Ελλάδας. Εννοείται για να συνδράμει τον αγώνα του ξεσηκωμού δεν έμεινε περιοχή της Άνω Ηπείρου να μην έχει στείλει τους πιο εμπειροπόλεμους αγωνιστές, κυρίως όμως οι περιοχές της Δρόπολης, της Χιμάρας και του Δελβίνου, απ τις οποίες υπήρξαν και οι περισσότεροι πεσόντες, τα οστά των οποίων δε γύρισαν ποτέ στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Γι’ αυτούς δε χτύπησαν λυπηρά οι καμπάνες, ούτε τους έκλαψαν μανάδες, αδερφές και συγγενείς, ούτε και τιμήθηκαν από τις περιοχές που γεννήθηκαν.
Επ’ ευκαιρία μνημόνευσης των 200 χρόνων ελληνικής επανάστασης θα ήταν αδιανόητο να μην μνημονευτεί και η συμμετοχή τους σε αυτό τον αγώνα, επειδή το 1912 οι γενέτειρες τους έμειναν εκτός ορίων του ελληνικού κράτους. Αδιανόητο καθώς, όπως έγινε αναφορά και πιο πάνω, γίνεται λόγος για περίοδο που ο υπόδουλος ελληνισμός ξεπερνούσε ακόμα και τα όρια των περιοχών τους, αν και στην παρούσα γίνεται λόγος για περιοχές αναγνωρισμένες ως «Ελληνική Εθνική Μειονότητα».
Και επειδή από χρόνια η πλειοψηφία των κατοίκων αυτών των περιοχών, κυρίως η νέα γενιά, ζει και εργάζεται στην Ελλάδα εύλογο είναι η Επιτροπή «Ελλάδα 2021», να τιμήσει (έστω με αναμνηστικές πλακέτες) συγκεκριμένες περιοχές, απ’ όπου κατάγονταν η πλειοψηφία των αγωνιστών. Για την νέα γενιά θα σημαίνει βράβευση, αλλά και ενθάρρυνση για να μη νιώθει στην Μητέρα Πατρίδα της ως ενός κατώτερου Θεού, θα σημαίνει ότι η συνδρομή των προγόνων της για την ανεξαρτησία του Έθνους ήταν εξίσου σημαντική, όσο και οι άλλες περιοχές της επαναστατημένης Ελλάδας.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες στην «Φιλική Εταιρία» υπήρξαν και 19 μυημένοι από την Άνω Ήπειρο. Επίσης ο αριθμός των συμμετεχόντων στην επανάσταση του 1821 ξεπερνούσε τις 4.500 αγωνιστές, από τους οποίους οι (περίπου) 1.000 έπεσαν μαχόμενοι στα παιδία μαχών και συγκεκριμένα:
Στις 17 του Μάη του 1828 στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης 338 αγωνιστές, υπό τους Χατζημιχάλη Νταλιάνη Αργυροκαστρίτη και Κυριακούλη Αργυροκαστρίτη, έπεσαν μαχόμενοι εναντίον 8.000 Τούρκων και Αιγυπτίων.
Στις 27 Ιουλίου του 1823 στα Ανδριαλά παρά τον Παγόντα της Εύβοιας (μετά από 2 χρόνια συνεχόμενων αγώνων), περίπου 50 από τους 300 εμπειροπόλεμους αγωνιστές, από την Δρόπολη και το Αργυρόκαστρο, έπεσαν μαχόμενοι εναντίον 7.000 Τούρκων για την απελευθέρωση του νησιού. Και οι 300 είχαν ανταποκριθεί από αρχής επανάστασης στο κάλεσμα του συμπατριώτη τους Μητροπολίτη Ευβοίας Γρηγορίου Αργυροκαστρίτη.
Στις 10 Απριλίου του 1826 οι 190, από τους 200 Χιμαριώτες με επικεφαλής τα αδέρφια Μήλιου, έπεσαν μαχόμενοι στην έξοδο του Μεσολογγίου, προασπίζοντας τον άμαχο πληθυσμό, μαζί και ο Νικόλας Σπυρομήλιος.
Στις 6 Ιουνίου του 1821 περίπου 400 αγωνιστές (οι 150 από το Χόρμοβο) με επικεφαλής τον εμπειροπόλεμο Διαμαντή Χορμόβα, στην έφοδο για να διώξουν τους Τούρκους οι οποίοι ήταν καλά οχυρωμένοι εντός του φρουρίου του Αντιρρίου, θρήνησαν τον πρώτο πεσόντα, τον αρχηγό τους Διαμαντή Χορμόβα! Αργότερα οι 150 από αυτούς συμμετείχαν και στην έξοδο του Μεσολογγίου!
Γνωστός ο Κωνσταντίνος Δαλλαρόπουλος ή Λαγουμιτζής! Χάριν αυτού το 1826, στην δεύτερη πολιορκία της Ακρόπολης Αθηνών, παραμένει όρθιος ο βράχος με τα μνημεία της! Θαυμαστά τα κατορθώματά του, καθώς όπου και αν βρέθηκε είχε τρομοκρατήσει τους Τούρκους με τα λαγούμια του! «Πατρίδα του χρωστάς πολύ αυτουνού του αγωνιστή. Θησαυρούς του δίνει ο Κιτάγιας (ο Κιουταχής) να γυρίσει, δια σένα πατρίδα όλα τα καταφρονεί»! Αυτό γράφει στα απομνημονεύματά του ο Στρατηγός Μακρυγιάννης!
Και μόνο τα παραπάνω παραδείγματα, μη συμπεριλαμβάνοντας και αγωνιστές οι οποίοι, όντας διασκορπισμένοι σε άλλες μονάδες επαναστατών, έπεσαν μαχόμενοι σε όλα τα πεδία μαχών, είμαι βέβαιος ότι ως πρώτο βήμα αρκούν να εισηγηθούμε στην επιτροπή «Ελλάδα 2021», όχι μόνο να αναφερθεί για την συνδρομή των Άνω Ηπειρωτών αγωνιστών στον αγώνα του 1821, αλλά (έστω) με τιμητικές διακρίσεις να τιμήσει τις περιοχές απ’ όπου κατάγονταν οι αγωνιστές, όπως:
Την οργάνωση της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» ως τον μοναδικό εκφραστή όλων των περιοχών απ’ όπου κατάγονταν οι αγωνιστές.
Τον Δήμο Δροπόλεως Αργυροκάστρου απ όπου κατάγονταν οι περισσότεροι αγωνιστές και οι πεσόντες!
Τον Δήμο Χιμάρας της Αυλώνας.
Τον Δήμο «Φινικαίων» Δελβίνου.
Την διασκορπισμένη ανά την Ελλάδα αδελφότητα Χορμοβιτών, διαμέσου του Αθηναίου δικηγόρου Νικόλαου Λαγουμιτζή, ως απόγονος του Κωνσταντίνου Λαγουμιτζή.
Επίσης αν υπάρχουν στοιχεία για τυχόν απογόνους άλλων πεσόντων, οι οποίοι προτιμούν την αφάνεια.
Τηλέμαχος Λαχανάς.
Συγγραφέας και πρώην Δημοσιογράφος σε τοπικές εφημερίδες της ιδιαίτερης πατρίδας μου.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών