Να παροτρύνει τους πολίτες να εμβολιαστούν κατά του κοροναϊού θέλησε ο Χρήστος Μάστορας. Ο τραγουδιστής με ένα βίντεο τεσσάρων λεπτών, που δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, παραδέχτηκε πως φοβήθηκε πολλές φορές αλλά τελικά η επιθυμία του να ζήσει όπως παλιά νίκησε τη διστακτικότητά του.
Ακολουθεί το μήνυμά του:
Γεια χαρά σε όλους. Ελπίζω και εύχομαι να είστε υγιείς. Πριν ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου, θέλω να πω πως ότι ακούσετε είναι η άποψή μου και όχι διαφήμιση ή προπαγάνδα. Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιόμουν ποιος είναι ο εχθρός της αγάπης. Είναι το μίσος, είναι η αγάπη, είναι η αδιαφορίας; Κατέληξα πως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Είναι ο φόβος.
Ο φόβος σε κάνει αγρίμι. Σε δηλητηριάζει, σε κάνει να επιτίθεσαι, σε κάνει να τρέπεσαι σε φυγή και καμιά φορά σε αιχμαλωτίζει ενώ η αγάπη σε απελευθερώνει. Και γιατί τα σκεφτόμουν όλα αυτά; Γιατί φοβήθηκα. Φοβήθηκα να πω την άποψή μου για όλα αυτά που έχουν αλλάξει στη ζωή μας. Φοβήθηκα ότι όλα αυτά που έχω δουλέψει τόσο καιρό για να χτίσω, δεν έχουν πια αξία γιατί δε θα μπορώ να τα μοιράζομαι.
Αισθάνθηκα πως όσο μαγικά ξεκίνησε η πρώτη συναυλία του καλοκαιριού και άκουσα τις φωνές σας να τραγουδάνε τους στίχους μας, έτσι θα μπούμε πάλι μέσα στα κελιά μας. Ο φόβος όμως έχασε. Τον Οκτώβριο του 2020 νόσησα από τον covid και χθες έκανα τη δεύτερη δόση του εμβολίου Astrazeneca που ξέρω ότι δεν αγαπάτε πολύ. Έκανα το χρέος μου όμως απέναντι σε μια κοινωνία που αιμορραγεί καθημερινά, που σύντροφοι γονείς και παιδιά δεν προλαβαίνουν να πουν αντίο σε αυτούς που φεύγουν γιατί πολύ απλά δεν επιτρέπεται.
Ακολουθεί το μήνυμά του:
Γεια χαρά σε όλους. Ελπίζω και εύχομαι να είστε υγιείς. Πριν ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου, θέλω να πω πως ότι ακούσετε είναι η άποψή μου και όχι διαφήμιση ή προπαγάνδα. Τις τελευταίες ημέρες αναρωτιόμουν ποιος είναι ο εχθρός της αγάπης. Είναι το μίσος, είναι η αγάπη, είναι η αδιαφορίας; Κατέληξα πως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά. Είναι ο φόβος.
Ο φόβος σε κάνει αγρίμι. Σε δηλητηριάζει, σε κάνει να επιτίθεσαι, σε κάνει να τρέπεσαι σε φυγή και καμιά φορά σε αιχμαλωτίζει ενώ η αγάπη σε απελευθερώνει. Και γιατί τα σκεφτόμουν όλα αυτά; Γιατί φοβήθηκα. Φοβήθηκα να πω την άποψή μου για όλα αυτά που έχουν αλλάξει στη ζωή μας. Φοβήθηκα ότι όλα αυτά που έχω δουλέψει τόσο καιρό για να χτίσω, δεν έχουν πια αξία γιατί δε θα μπορώ να τα μοιράζομαι.
Αισθάνθηκα πως όσο μαγικά ξεκίνησε η πρώτη συναυλία του καλοκαιριού και άκουσα τις φωνές σας να τραγουδάνε τους στίχους μας, έτσι θα μπούμε πάλι μέσα στα κελιά μας. Ο φόβος όμως έχασε. Τον Οκτώβριο του 2020 νόσησα από τον covid και χθες έκανα τη δεύτερη δόση του εμβολίου Astrazeneca που ξέρω ότι δεν αγαπάτε πολύ. Έκανα το χρέος μου όμως απέναντι σε μια κοινωνία που αιμορραγεί καθημερινά, που σύντροφοι γονείς και παιδιά δεν προλαβαίνουν να πουν αντίο σε αυτούς που φεύγουν γιατί πολύ απλά δεν επιτρέπεται.
Φανταστείτε τον πόνο για κάποιον προτού πεθάνει, και τον πόνο αφού πεθάνει γι΄ αυτούς που αφήνει πίσω. Μέχρι πρότινος δε μπορούσαν να παραστούν ούτε στο ύστατο χαίρε. Θέλω λοιπόν να ρωτήσω αυτούς που θα πουν ότι το εμβόλιο δεν κάνει τίποτα. Μήπως χρειαζόμαστε δέκα χρόνια βασανιστικών μέτρων για να γίνουν οι κατάλληλες για εκείνους έρευνες και μελέτες; Ακόμα και αν είναι έτσι, τι γνώμη έχετε γι΄ αυτούς που θαρραλέα παίρνουν μέρος στις δοκιμές; Είναι κορόιδα ή ήρωες; Αν δεν υπήρχαν αυτοί δε θα υπήρχαν εμβόλια για κανέναν ιό.
Θα πέθαιναν πολλά εκατομμύρια ανθρώπων. Μην ξεχνάτε ότι για πολλά χρόνια χάρη στα εμβόλια δεν έχουμε πολιομυελίτιδα ή ευλογιά που θα μπορούσαν να θερίζουν ακόμα μικρά παιδιά. Με κάποιους ιούς όπως ο έμπολα, θα μπορούσε να αφανιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όλα αυτά τα αποτρέπουν οι επιστήμονες και όλοι αυτοί οι θαρραλέοι που κάποιοι ονομάζουν πειραματόζωα. Μη ξεχνάτε, πως το 99% όσων εισάγονται στα νοσοκομεία στην Ελλάδα είναι ανεμβολίαστοι.
Το 99% όσων πεθαίνουν στις ΜΕΘ είναι ανεμβολίαστοι. Έχουμε καταφέρει και έχουμε εμβολιαστεί πλήρως, 4εκ άνθρωποι. Σε όλους αξίζει ένα τεράστιο μπράβο. Είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ανοσία. Έχουμε την ευκαιρία να μην αφήσουμε και άλλους να πεθάνουν. Να σώσουμε ζωές απλά με ένα τσίμπημα στον ώμο. Ας δείξουμε το θάρρος που απαιτείται. Ας μην είμαστε μόνο για την πάρτη μας, για μια φορά, η ζωή θέλει θάρρος, όχι φόβο.
Εγώ έκανα το εμβόλιο γιατί δε θέλω απλά να υπάρχω, θέλω να αγκαλιάζω, να χορεύω, να φωνάζω, να γελάω και να ερωτεύομαι από κοντά. Θέλω να ζω. Χωρίς φόβο λοιπόν μη σπάσω από τον ιό ή από τα διάφορα σχόλια που μπορεί να προσπαθήσουν να με ρίξουν, υψώνω τοίχους. Αυτό είναι ένα τείχος αγάπης, ένα τείχος που σας καλώ να χτίσουμε μαζί χωρίς φόβο. Δεν είμαι οπαδός, δεν είμαι χρωματισμένος, δε προωθώ καμία πολιτική ατζέντα και θα ήταν ότι καλύτερο για όλους μας να έβλεπες όλη τη Βουλή ενωμένη σαν μια γροθιά να προσπαθεί να κάνει το σωστό χωρίς να χρειάζονται οι όροι δεξιά και αριστερά.
Για μια φορά ας πάμε μπροστά. Εμένα μου είναι αδιάφορες οι καρέκλες. Δεν είναι όλα εξουσία και δεν είναι όλα πολιτική. Κάποια είναι ζητήματα ζωής και θανάτου. Αυτή η κρίσιμη στιγμή μας αφορά όλους γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι. Σκεφτείτε το, ψάξτε τις στατιστικές, κάντε τα μαθηματικά και αν δε σας κάνουν πετάξτε τα και μαζί με αυτά πετάξτε και την άποψή μου, με πολύ αγάπη και χωρίς φόβο.
Θα πέθαιναν πολλά εκατομμύρια ανθρώπων. Μην ξεχνάτε ότι για πολλά χρόνια χάρη στα εμβόλια δεν έχουμε πολιομυελίτιδα ή ευλογιά που θα μπορούσαν να θερίζουν ακόμα μικρά παιδιά. Με κάποιους ιούς όπως ο έμπολα, θα μπορούσε να αφανιστεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όλα αυτά τα αποτρέπουν οι επιστήμονες και όλοι αυτοί οι θαρραλέοι που κάποιοι ονομάζουν πειραματόζωα. Μη ξεχνάτε, πως το 99% όσων εισάγονται στα νοσοκομεία στην Ελλάδα είναι ανεμβολίαστοι.
Το 99% όσων πεθαίνουν στις ΜΕΘ είναι ανεμβολίαστοι. Έχουμε καταφέρει και έχουμε εμβολιαστεί πλήρως, 4εκ άνθρωποι. Σε όλους αξίζει ένα τεράστιο μπράβο. Είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ανοσία. Έχουμε την ευκαιρία να μην αφήσουμε και άλλους να πεθάνουν. Να σώσουμε ζωές απλά με ένα τσίμπημα στον ώμο. Ας δείξουμε το θάρρος που απαιτείται. Ας μην είμαστε μόνο για την πάρτη μας, για μια φορά, η ζωή θέλει θάρρος, όχι φόβο.
Εγώ έκανα το εμβόλιο γιατί δε θέλω απλά να υπάρχω, θέλω να αγκαλιάζω, να χορεύω, να φωνάζω, να γελάω και να ερωτεύομαι από κοντά. Θέλω να ζω. Χωρίς φόβο λοιπόν μη σπάσω από τον ιό ή από τα διάφορα σχόλια που μπορεί να προσπαθήσουν να με ρίξουν, υψώνω τοίχους. Αυτό είναι ένα τείχος αγάπης, ένα τείχος που σας καλώ να χτίσουμε μαζί χωρίς φόβο. Δεν είμαι οπαδός, δεν είμαι χρωματισμένος, δε προωθώ καμία πολιτική ατζέντα και θα ήταν ότι καλύτερο για όλους μας να έβλεπες όλη τη Βουλή ενωμένη σαν μια γροθιά να προσπαθεί να κάνει το σωστό χωρίς να χρειάζονται οι όροι δεξιά και αριστερά.
Για μια φορά ας πάμε μπροστά. Εμένα μου είναι αδιάφορες οι καρέκλες. Δεν είναι όλα εξουσία και δεν είναι όλα πολιτική. Κάποια είναι ζητήματα ζωής και θανάτου. Αυτή η κρίσιμη στιγμή μας αφορά όλους γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι. Σκεφτείτε το, ψάξτε τις στατιστικές, κάντε τα μαθηματικά και αν δε σας κάνουν πετάξτε τα και μαζί με αυτά πετάξτε και την άποψή μου, με πολύ αγάπη και χωρίς φόβο.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών