Ο Κιουτσούκ-Αντωνιάδης ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1947 από την Ταξίμ Σπορ της Κων/πολης. Γρήγορα πήρε μεταγραφή για τη μεγαλύτερη Φενέρμπαχτσε με την οποία αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία. Το 1951 πήρε μεταγραφή για την ιταλική Φιορεντίνα και ένα χρόνο μετά για τη γαλλική Νις. Επέστρεψε στην Φενέρμπαχτσέ, με την οποία κατέκτησε τοπικά και τρία εθνικά πρωταθλήματα σκοράροντας συνολικά 178 φορές για το πρωτάθλημα!
Το πιο αξιοσημείωτο όμως στην ιστορία του ήταν ότι ο Αντωνιάδης αγωνίστηκε 46 φορές με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Τουρκίας, τις 9 απ' τις οποίες ως αρχηγός! Μάλιστα, πέτυχε 21 γκολ, τα δύο απ' αυτά στο Μουντιάλ του 1954. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ρεκόρ γκολ του με την εθνική ομάδα Τουρκίας κράτησε για 33 ολόκληρα χρόνια. Πόσο δύσκολο είναι να φανταστούμε κάτι ανάλογο να συμβαίνει στην Ελλάδα ή στην Τουρκία σήμερα;
Στην Ελλάδα αγωνίστηκε μόνο για λίγο, το 1964. Σε ηλικία 39 ετών πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, με τα χρώματα της οποίας πρόλαβε να παίξει 5 αγώνες και να σκοράρει 2 γκολ πριν τραυματιστεί σοβαρά σε αγώνα με τον Ηρακλή. Ο τραυματισμός αυτός έδωσε άδοξο τέλος στην ποδοσφαιρική καριέρα του Αντωνιάδη. Το 1965 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Αιγάλεω. Ξανααγωνίστηκε όμως δύο χρόνια αργότερα για μια σεζόν σε μικρή τουρκική ομάδα, την Μπολούσπορ.
Ζώντας σε ταραχώδη χρόνια, ο Αντωνιάδης παραλίγο να πέσει θύμα του τουρκικού εθνικισμού. Το 1955 κατά τη διάρκεια του πογκρόμ των "Σεπτεμβριανών'' κατά των Ελλήνων της Κων/πολης μία ομάδα οπλισμένων Τούρκων κύκλωσαν το σπίτι του απειλώντας να τον δολοφονήσουν. Για καλή του τύχη, άνθρωποι της ομάδας του, της Φενέρμπαχτσέ που πληροφορήθηκαν το γεγονός έσπευσαν στο σημείο και έστησαν οδόφραγμα περιφρουρώντας το σπίτι του.
Το άγαλμά του Αντωνιάδη στην Κων/πολη. Στην πλακέτα αναφέρεται ότι αγωνίστηκε σε 615 ματς με την Φενέρμπαχτσε πετυχαίνοντας 423 γκολ
Ο Λευτέρης "Κιουτσούκ" Αντωνιάδης πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 2012 στην Τουρκία. Σήμερα, έξω από το γήπεδο της Φενέρμπαχτσε μπορεί κανείς να δει ένα άγαλμά του. Δυστυχώς, η ιστορία του αποτελεί μία εξαίρεση όμως ακριβώς γι' αυτό τον λόγο αξίζει να τη θυμόμαστε.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών