Πόλεμος στην Ουκρανία: Μετάβαση από την υποβόσκουσα φάση του ψυχρού πολέμου σε ένθερμο επεισόδιο ή πόλεμο;!!
Του Παναγιώτη Μπάρκα
Όλα δείχνουν ότι ζούμε ένα κρίσιμο γεωπολιτικό μεταβατικό στάδιο. Ότι η Ευρώπη ζει τον εφιάλτη της μετάβασης από τον Ψυχρό Πόλεμο (φαινομενικά σε ύφεση τα 30 τελευταία χρόνια) σε έναν θερμό πόλεμο και όχι απλώς επεισόδιο! Το τέλος του, όποτε φθάσει, σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον θα οδηγήσει σε μια νέα μορφή Ψυχρού Πολέμου, τον οποίο θα ψυχραίνουν ιδιαίτερα τα κατά καιρούς θερμά επεισόδια.
Την εξέλιξη κάνει πιο περίπλοκη το γεγονός ότι δεν είναι δεδομένο αν όλοι θέλουν πραγματικά τη λήξει του πολέμου στην Ουκρανία. Το σίγουρο είναι ότι το κάγκελο, ή το μάρμαρο και στην περίπτωση αυτή, θα το πληρώσει η Ευρώπη. Όπως στους Α’ και Β΄ Παγκοσμίους Πολέμους, στη πρώην Γιουγκοσλαβία, τις συνέπειες του 50χρονου Ψυχρού Πολέμου. (Ας μη λησμονούμε ότι κάτι παρόμοιο μεσολάβησε για τον πρώτο μεγάλο 50-χρονο ψυχρό πόλεμο)
ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΟΥ ΞΎΠΝΗΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ ΚΑΙ Η ΑΣΎΜΕΤΡΗ ΛΟΓΙΚΉ ΣΤΗΝ ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ
Η Ευρώπη χρειάστηκε αυτό το χαστούκι για να ξυπνήσει! Έδειξε για πρώτη φορά ενωμένη. Καλώς ! Αλλά προς τι;! Όχι για να σταματήσει τον Πόλεμο και να ξαναχτίσει καλύτερες γέφυρες. Αλλά για να νικήσει - τσακίσει τον Πούτιν, τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάστηκε για στρατηγικά οικονομικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα αυτά εμπόδισαν την Ευρώπη να προλάβει τον Πόλεμο. Τώρα, γεωπολιτικά συμφέροντα την μποδίζουν να υποστηρίξει την ειρήνη. (Την μποδίζουν ταυτόχρονα να προσέξει ότι θα πληρώσει ακριβά τις συνέπειες του Πολέμου.)
Αυτό διότι, ο μόνος τρόπος για να νικήσει αυτή η Δύση τον Πούτιν είναι η συνέχιση του Πολέμου. Με δύο τρόπους. Από την μία τροφοδοτώντας και ενισχύοντας με πολεμικά μέσα τους Ουκρανούς για να αντισταθεί στον Πούτιν, (ενώ κυνικά δηλώνουν ότι ο Ζελέντσκι θα χάσει τον πόλεμο). Και από την άλλη λαμβάνοντας αυξανόμενες οικονομικές κυρώσεις κατά του Πούτιν.( Έμμεσα κατά του ρωσικού λαού για να ρίξει από μέσα τον Πούτιν.)
Η λογική είναι όμως ασύμμετρη. Γιατί;! Εκεί που οδηγήθηκε ο Πούτιν, του επιβάλλεται ως μονόδρομο να τα παίξει όλα για όλα, αλλά στη λογική του πολέμου. Κυρίως για να αποχτήσει ατού στα χέρια του για να μπορέσει να διαπραγματευτεί, αν χρειαστεί, από θέσεις ισχύος. Η λογική της Δύσης με την αύξηση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, επιτρέπει ως αντίποινα την λήψη αντίστοιχων μέτρων από τον Πούτιν κατά της Δύσης…. Η λογική της Δύσης ότι δεν το πράττει διότι δεν τον συμφέρει οικονομικά, δε χωράει, όταν η ίδια η Δύση λέει ότι ο Πούτιν είναι στην καναβάτσα. Δύο άλλες απαντήσεις είναι πιο εφικτές. Ή για να έχει ο Πούτιν ένα εν΄ δυνάμει μέσο πίεσης προς τη Δύση, ή διότι δε τον συμφέρει να ρίξει εναντίον του τους απλούς Ευρωπαίους, όπως επιχειρεί η Δύση. Άρα η Ευρώπη θα πληρώσει και το τίμημα που επέλεξε. την έμμεση ρήξη με τον ρωσικό λαό.
ΤΟ ΒΑΡΥ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΠΟΥ ΚΑΛΕΊΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΗ Η ΕΥΡΏΠΗ
Η Ευρώπη θα κληθεί επίσης να πληρώσει το μάρμαρο για την ανάκαμψη της Ουκρανίας από τις στάχτες, ενώ τώρα θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει πραχτικά, άμεσα και εντός του οίκου της την ουκρανική προσφυγιά εκατομμυρίων. (Διότι δεν μπορεί να κάνει το ίδιο όπως με την προσφυγιά από τη Συρία)
Η Ευρώπη πληρώνει ήδη το μάρμαρο διότι αναγκάζεται να επενδύσει τεράστια ποσά για την αναδιάρθρωση της ενεργειακής οικονομίας της, για να ανεξαρτητοποιηθεί από τον Πούτιν! Όπως πληρώνει ακριβά το τίμημα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Επενδύει, κονδύλια μαμούθ για την ενίσχυση της βιομηχανίας πολέμου, δίνοντας μάλιστα την ευκαιρία στη Γερμανία να απαλλαγεί από το καθεστώς του μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε σχέση με την πολεμική βιομηχανία και μηχανή.
Άρα, η Ευρώπη και κατ΄ επέκταση η Δύση, στήνοντας τοίχους και παραπετάσματα πολέμου, στρέφεται εναντίον του γνωστού δόγματος της παγκοσμιοποίησης, που το χαρακτήρισε ως η νέα παγκόσμια τάξη και στρατηγική του μέλλοντος. Αποδείχτηκε, κυρίως με την πολιτική Μέρκελ, ότι η αντιμετώπιση της Ρωσίας ως οικονομικό τουλάχιστον εταίρο, την καθιστά περισσότερο ισχυρή με αυξανόμενη την ευημερία και με περισσότερες εγγυήσεις για την ειρήνη και ασφάλεια. Ωστόσο, με τις εξελίξεις αποκαλύπτει τα ηγεμονιστικά σχέδια στο όνομα της δημοκρατίας, της ειρήνης και ασφάλειας.
Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;!
Περισσότερο είναι ένα επικοινωνιακό μέσο (έτσι λέγεται τώρα η προπαγάνδα πολέμου) για να επιβάλλονται καλύτερα στην κοινή γνώμη και επί πολεμικού εδάφους οι υπεύθυνοι του πολέμου. Λογικά, αν ξεκινήσουμε από τα μεγέθη των δυνάμεων και των στρατοπέδων, ο παγκόσμιος πόλεμος δεν υφίσταται. Δλδ από την μία πλευρά έχουμε τον Πούτιν και από την άλλη όλη «την ενωμένη» Δύση. (Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις παραγόντων της Δύσης). Που σημαίνει από την μία ότι οι συσχετισμοί πολεμικής ισχύος είναι ασύγκριτοι. Από την άλλη, γίνεται λόγος για την αυλή του Πούτιν, η οποία όσο μεγάλη και αν είναι, δεν ισοδυναμεί με την παγκόσμια κλίμακα.
Στην ουσία, αν ξεκινήσει κανείς από τη λογική εκείνων που εκπροσωπούν τα πραγματικά γεωπολιτικά ή γεωστρατηγικά συμφέροντα, τότε προκύπτει ότι η μετωπική σύρραξη κατά της αυλής αυτής, αποτελεί τη λύση για να βγει από το ρου της ιστορίας ο Πούτιν.
Ποιοι όμως είναι οι πραγματικοί λόγοι δισταγμού για ένα τέτοιο βήμα (;!) Η ψυχρή λογική ανάλυση λέει ότι αν οι προηγούμενοι ιστορικοί μεγάλοι πόλεμοι είχαν ως κίνητρα τα ίδια συμφέροντα (ανεξαρτήτως ποιοι τα εκπροσωπούσαν γεωπολιτικά), τις συνέπειες του πολέμου τις πλήρωναν οι λαοί. Στην προκειμένη περίπτωση μπροστά στα όπλα αυτά, τα πυρηνικά, (την χρήση αυτών εννοούν σήμερα Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο), οι πολιτικές ηγεσίες και οι εκπρόσωποι των συμφερόντων, είναι ισότιμοι με τον απλό λαό, όπως ο κάθε θνητός μπροστά στο Χάρο. Έχει αποδειχτεί ωστόσο ότι στην ιστορία 70 χρόνων από την κατασκευή των οπλικών αυτών συστημάτων, οι ηγεσίες που τα κατέχουν δεν τόλμησαν να τα χρησιμοποιήσουν ποτέ παρά το ύψος έντασης και αντιπαράθεσης. Όμως, εφόσον τα κατασκεύασαν ο κίνδυνος παραμονεύει… Και τότε, η ενδεχόμενη πιθανή χρήση τους, απλώς θα επιβεβαιώσει την προφητεία του εφευρέτη των όπλων αυτών, του Αϊνστάιν… για τον τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο.
13 Μαρτίου 2022
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών