Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Η Μαριούπολη -μαζί με τα γειτονικά χωριά- αποτέλεσε ξεχωριστή ελληνική διοικητική περιφέρεια από το 1810 έως το 1873. Μέχρι το 1859 απαγορευόταν να εγκατασταθούν στην ελληνική περιοχή της άτομα άλλης εθνικότητας.
Σύμφωνα με απογραφή του 1989 στην περιοχή της Αζοφικής θάλασσας, κατοικούσαν 104.091 Έλληνες, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολλοί περισσότεροι, αν λάβουμε υπόψη και αυτούς, που στο παρελθόν είχαν αναγκαστεί να εμφανίζονται είτε ως Ρωσικής καταγωγής είτε ως Ουκρανικής καταγωγής.
Οι Έλληνες αποτελούν τον ιστορικότερο πληθυσμό της χερσονήσου της Κριμαίας (διοικητική περιφέρεια Ταυρίδας παλαιότερα), όπως δείχνουν και τα ερείπια των αρχαίων ελληνικών πόλεων Παντικαπαίου, Χερσονήσου, Φαναγόρειας, Θεοδόσιας κ.α. αλλά και πολλά τοπωνύμια της Κριμαίας (Ταυρίδας) που έχουν ελληνική ρίζα.
Οι Έλληνες της Μαριούπολης μιλούν την δεύτερη μεγάλη ελληνική διάλεκτο της Μαύρης Θάλασσας: Τα Μαριουπολίτικα, π.χ. το όνομα Γιάλτα, προέρχεται από τη λέξη «γιαλίτα» που στα Μαριουπολίτικα σημαίνει μικρός γιαλός.
Υπέστησαν πολλές σταλινικές εκκαθαρίσεις το 1937-38, με την αιτιολογία ότι «...αγωνίζονταν για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την δημιουργία Ελληνικής Δημοκρατίας».
Τώρα υφίστανται εκ νέου πραγματική εκδίωξη από τα μέρη τους με πολλά θύματα μεταξύ αμάχων και η Ελλάδα στην ουσία εξακολουθεί να είναι ανύπαρκτη, οχυρωμένη πίσω από τον ηρωϊσμό του τελευταίου της προξένου.
Και ναι μεν ανοίξαμε πρόσφατα και μέσα στον πόλεμο, προξενείο στην Οδησσό, όμως αυτό επ’ ουδενί μας απαλλάσσει από τις ευθύνες μας για την ομογένεια.
Η ανθρωπιστική βοήθεια που στείλαμε ήταν μηδαμινή, αφετέρου δεν κάναμε τίποτε για την εκκένωση ομογενών μας από περιοχές που υφίσταντο επιθέσεις, ούτε καν οιαδήποτε βοήθεια να πάρουμε τους τραυματίες από το πεδίο που θα μπορούσαμε δια θαλάσσης όπως είχε προτείνει η «κοινωνία αξιών». Και για τους δύσπιστους, αυτό έκανε πολλές φορές η Τουρκία δια θαλάσσης με πλοία της, εκκενώνοντας από την περιοχή αυτή μεγάλο αριθμό αμάχων κα κυρίως τραυματιών.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Όπως έχουμε προτείνει ήδη είναι αναγκαίο από την κυβέρνησή μας να προβεί στα ακόλουθα:
1. Καταγραφή όλων όσων έφυγαν από την Μαριούπολη και άφησαν σπίτια και περιουσίες πίσω τους. Τα στοιχεία αυτά θα είναι αναγκαία για τον επαναπατρισμό τους, όπου είναι πολύ πιθανόν να αποκλεισθούν από τους κατακτητές να επανέλθουν είτε να εποικισθεί η περιοχή με Ρωσικής καταγωγής πληθυσμούς (εθνοκάθαρση στην ουσία).
2. Ανεύρεση στοιχείων για καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων που εγκατέλειψαν, ώστε να υπάρχει δυνατότητα διεκδίκησής τους όταν τελειώσει ο πόλεμος
3. Ονομαστική καταγραφή όλων των θυμάτων του πολέμου μεταξύ των ομογενών μας και διερεύνηση των συνθηκών θανάτου τους.
4. Προσφυγή στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ με συγκεκριμένα αριθμητικά και ονομαστικά στοιχεία καταπάτησης, αλλά και Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με συγκεκριμένες περιπτώσεις εγκλημάτων πολέμου κατά ομογενών, όπως και στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στον ΟΑΣΕ για ψηφίσματα υπέρ της ομογένειάς μας.
5. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να νομιμοποιήσουμε και να κατοχυρώσουμε το δικαίωμα επαναπατρισμού τους, με συγκεκριμένα στοιχεία.
6. Και οπωσδήποτε τακτική ενημέρωση του Κοινοβουλίου (και του Ελληνικού λαού), με δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων, του αριθμού των ομογενών οπουδήποτε αυτοί κι αν έχουν προσφύγει, για τις συνθήκες φιλοξενίας τους, πόσους φιλοξενούμε στην χώρα μας, καθώς και συνεχή ενημέρωση για τους συγγενείς τους που έμειναν πίσω και τον αριθμό και τα στοιχεία των θυμάτων.
7. Ο δε επαναπατρισμός τους και η ανοικοδόμηση της Μαριούπολης θα πρέπει να είναι από τις πρώτες προτεραιότητές μας (άμεσα με δικές μας πρωτοβουλίες και βοήθεια και έμμεσα με υποκινητικές / υποστηρικτικές δράσεις), ως υπεύθυνη χώρα προς τους Ομογενείς μας.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Καταλήγοντας, διαπιστώνουμε ότι ελάχιστα έχουν γίνει από αυτά που αιτούμεθα και αναρωτιόμαστε γιατί;
Λόγοι αδιαφορίας, ολιγωρίας ή μήπως αδυναμίας και κακής πολιτικής, λόγοι ανεπάρκειας ή πιθανώς λόγοι χειραγώγησης από ξένα κέντρα είναι κάποιες από τις αιτίες που ίσως δεν μας επιτρέπουν να ανταποκριθούμε ως έθνος στις ευθύνες και υποχρεώσεις μας προς την ομογένεια μας;
ΣΗΜ:
Είχα διαχειριστεί προσωπικά την δημιουργία και στελέχωση σχολείου στην περιοχή της Μαριούπολης, μία προσωπική πρωτοβουλία του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Ναυάρχου Χηνοφώτη (είχε πάντα την επιθυμία να δημιουργεί είτε να υποστηρίζει ενεργητικά εκπαιδευτικούς οργανισμούς, όπου υπήρχε ομογένειά μας), και γνωρίζω πολλές από τις παραμέτρους της ζωής της ομογένειας μας εκεί.
Διαβάστε Επίσης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών