Γράφει ο Γιώργος Κυριακού
Συνεχίζοντας την έρευνα για τη βορειοηπειρωτική διασπορά, συνομιλήσαμε με φίλους από τον Βορειοηπειρωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο Δερβιτσιωτών Ιωαννίνων, που είχαν και έχουν διαρκή παρουσία στο χωριό τους. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 2005. Στα Γιάννενα οι Δερβιτσιώτες, όπως και το σύνολο των Βορειοηπειρωτών, έτυχαν μιας σημαντικής υποδοχής από το Ίδρυμα Βορειοηπειρωτικών Ερευνών στα πρώτα χρόνια της μετανάστευσης.
Η Δερβιτσιάνη έχει μια ιδιαίτερη ιστορία αντιστάσεων. Το 1920 οι γυναίκες του χωριού αντιστάθηκαν σθεναρά στην κατάσχεση των βοοειδών από τους «Τζιαντάρηδες» (Αλβανούς χωροφύλακες) μετά την άρνηση των κατοίκων να πληρώσουν δυσβάσταχτους φόρους σε περίοδο μετανάστευσης των ανδρών…
Ποια είναι η σχέση των Δερβιτσιωτών που ζουν στα Γιάννενα με το χωριό;
Ζούμε οι περισσότεροι στα Γιάννενα και τα Σαββατοκύριακα είμαστε στο χωριό. Η επαφή μας με το χωριό φέρνει αποτελέσματα που κι εμείς απολαμβάνουμε. Η αγάπη για τον τόπο μας περνάει από γενιά σε γενιά. Είναι σημαντικό που θέλουν να έρχονται παιδιά στο χωριό.
Είναι ένα ιδιαίτερο χωριό…
Είναι μεγάλο το σώμα των κατοίκων της Δερβιτσιάνης. Είναι γύρω στους 800 μόνιμα κατοικούντες, και 3.000 περίπου όλοι, μαζί με τη διασπορά. Αυτό είναι το Άλφα και Ωμέγα. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε, στέλνουμε χρήματα, βάζουμε δουλειά, αλλά όλα οφείλονται στη συνεργασία των μόνιμων κατοίκων με τη νεολαία του χωριού που ζει στα Γιάννενα και σε άλλες πόλεις. Να τονίσω εδώ πως οι συγχωριανοί μας συμβάλουν οικονομικά από κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλα γίνονται αφιλοκερδώς. Είναι δυνατό σημείο η Γεωγραφία… και η Ιστορία… Ο καθένας μας αισθάνεται υπερήφανος, και ταυτόχρονα νιώθει λύπη για όσα τράβηξαν οι δικοί μας στις φυλακές [την περίοδο της δικτατορίας του Ενβέρ]. Αυτό μας ωθεί ένα βήμα παραπάνω…
Λίγα λόγια για τα έργα;
Το «Τρίγωνο» το παρκάκι, που είναι η πλατεία μας, έγινε καθαρά με τη συνεργασία των μελών του συλλόγου και των κατοίκων του χωριού. Δέντρα, φωτισμός, παγκάκια και σιντριβάνι για να υποδεχόμαστε ντόπιους και επισκέπτες. Αυτό ήταν η αρχή, για να ακολουθήσουν κι άλλα: η παιδική χαρά για τα παιδιά μας, όπως και ο δημόσιος φωτισμός του χωριού. Κατά καιρούς στέλναμε ακόμα και λάμπες. Πήραμε και πρωτοβουλία για το νεκροταφείο μας, για το τοιχίο και την είσοδο. Πολύ δουλειά έγινε τότε. Επίσης ο δρόμος για το μοναστήρι, όπου ξεκίνησε πέρυσι και φέτος προστέθηκε και άλλο τμήμα, το πετρόκτιστο αλώνι στο μοναστήρι, είναι προσωπική δουλειά των μόνιμων κατοίκων. Τεχνίτες όλων των ειδικοτήτων δουλεύουν αφιλοκερδώς για το χωριό.
Πώς μαζεύεστε;
Συνήθως όταν κόβουμε την Βασιλόπιτα μαζεύεται κι άλλος κόσμος από τα γύρω χωριά και γίνεται απολογισμός. Αυτό μας βοηθάει να βρεθούμε όλοι μαζί και να συζητήσουμε διάφορα θέματα που απασχολούν το χωριό. Όμως «το χάσαμε» τελευταία με τον Covid…
Είστε χωριό καλλιτεχνών, σωστά;
Το χωριό αριθμεί 18 εν ενεργεία ζωγράφους, γλύπτες και αγιογράφους, οι οποίοι δραστηριοποιούνται αποκλειστικά στο αντικείμενο. Μια σκέψη που είχε πέσει ήταν να γίνει στην αίθουσα του Πολιτιστικού κέντρου του χωριού μια Πινακοθήκη. Άρεσε η ιδέα, αλλά δεν προχώρησε. Ελπίζουμε ότι θα προχωρήσει στο μέλλον. Πολλοί θα μπορούσαν να δώσουν από κάποια έργα τους για να δημιουργηθεί ένας νέος χώρος τέχνης και πολιτισμού.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών