Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Από την πρώτη στιγμή που υπογράφηκε είχα αναφερθεί δημόσια στο ότι είναι μία πολύ σοβαρή κατάσταση και δεν αρκούν οι πομφόλυγες περί ακύρωσης, παρανομίας και η αδιαφορία είτε η ρητορική απαξίωση και μόνο.
Όταν οι κομματικοί παρατρεχάμενοι το απαξίωναν τελείως, στρουθοκαμηλίζοντας, και έλεγαν ότι θα καταπέσει σύντομα, τους προειδοποιούσα ότι θα μας απασχολήσει για χρόνια και ότι οι προεκτάσεις του μπορεί να είναι πολύ περισσότερες.
Ακόμη και μετά την υπογραφή της δικής μας συμφωνίας με την Αίγυπτο, για την οριοθέτηση της ζώνης επαφής των μεταξύ μας ΑΟΖ, δεν ακυρώνεται το Τουρκολυβικό μνημόνιο, γιατί και οι δύο συμφωνίες είναι διμερείς και δεν επηρεάζουν τρίτες χώρες, ούτε υπάρχει δικαιϊκή διευθέτηση για τις επικαλύψεις.
Θα μπορούσαμε όμως όπως έχω επεξηγήσει (λαμβάνοντας υπ’ όψη το Καταστατικό του ΔΔΧ και τον τρόπο χειρισμού του σε παρόμοια ζητήματα) να προσφύγουμε μαζί με την Αίγυπτο και την Κύπρο στο ΔΔΧ ή του Αμβούργου για την οριοθέτηση των μεταξύ μας ΑΟΖ.
Η μόνη όμως άμεση ισχυρή διεθνολογική αντίδραση θα .ήταν να κάνουμε τα χωρικά μας ύδατα 12 νμλ στην Κρήτη, Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο, Καστελόριζο (αφού πρώτα χαράσσαμε ευρύτατα στενά διεθνούς ναυσιπλοΐας), ώστε να υπερτερεί ένας αναγκαστικός κανόνας διεθνούς δικαίου που θα ακύρωνε de facto το Τουρκολυβικό μνημόνιο (Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών).
Επίσης είχα τονίσει εξ αρχής, ότι θα έπρεπε να μην αναγνωρίσουμε την νομιμότητα της Λιβυκής κυβέρνησης (και της προηγούμενης και αυτής), γιατί πέρα του ότι παραβίασαν την εντολή τους ως μεταβατική/υπηρεσιακή κυβέρνηση για τις εκλογές, δεσμεύονται και από την συμφωνία της Shkirat και από τον οδικό χάρτη της Γενεύης ώστε να μην μπορούν να υπογράψουν τέτοιες διεθνείς συμφωνίες. (Όπως με σαφήνεια έκανε από την πρώτη στιγμή και μέχρι σήμερα η Αίγυπτος).
Και φυσικά να διατηρούμε την δυνατότητα να αντιδράσουμε δεόντως, εάν παραβίαζαν την χωρική μας θάλασσα είτε να αιτηθούμε περιοριστικά μέτρα από το ΔΔΧ, εάν ξεκινούσαν έρευνες μέσα στην δική μας ανακηρυγμένη ΑΟΖ και επιτυγχάναμε την προσφυγή στο ΔΔΧ.
Δεν κάναμε τίποτε από όλα αυτά, περιμένοντας να αλλάξει η κυβέρνηση, να έλθει μία φιλική προς εμάς, να συναντηθούμε με τον Χαφτάρ ελπίζοντας ότι θα κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο (έχω αναλύσει τους λόγους για τους οποίους ήταν λάθος) κλπ.
Και όταν οι άλλοι πίεζαν για να μετέχουν στις διεθνείς συσκέψεις για την Λιβύη, εμείς εύκολα υποχωρήσαμε και δεν μετέχουμε σε αυτές, λες και δεν θίγονται τα συμφέροντά μας.
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΛΥΒΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Επίσης, ότι στην περίπτωση του Τουρκολυβικού μνημονίου επαναλαμβάνουμε την Τουρκική προπαγάνδα.
Και το εξηγώ πάλι, γιατί δημοσιογράφοι, καθηγητές, στρατιωτικοί, αναλυτές και κάθε ένας που αναφέρεται σε αυτό αναπαράγει το ψεύδος και την προπαγάνδα (πλην του κου Συρίγου που επανειλημμένα λέει "το μικρό αυτό τμήμα").
Το Τουρκολυβικό μνημόνιο οριοθετεί (παράνομα φυσικά) μόνο ένα μικρό τμήμα της υποτιθέμενης Τουρκικής και Λιβυκής ΑΟΖ, συγκεκριμένα 18,5 νμλ.
Όμως ΟΛΟΙ, όταν μιλάνε για την οριοθέτηση αυτή, δείχνουν μία πολύ ευρύτερη ζώνη σύμπτωσης των δύο υποτιθέμενων ΑΟΖ των δύο χωρών (έτσι όπως δηλώνουν Τουρκία και Λιβύη ότι είναι, και τις έχουν ανακηρύξει). Και πολλοί δείχνουν ΟΛΗ αυτήν την μη οριοθετημένη ΑΟΖ με οιοδήποτε άλλο κράτος, ως αντικείμενο της συμφωνίας οριοθέτησης μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης.
Όταν μία χώρα ανακηρύσσει ΑΟΖ, εάν αυτή επικαλύπτεται με την ανακηρυγμένη ΑΟΖ μίας άλλη χώρας, οφείλει να έλθει σε διαπραγμάτευση μαζί της για την τελική οριοθέτηση.
Δηλαδή ανακηρύσσεις, βλέπεις ότι επικαλύπτεται από την ανακηρυγμένη ΑΟΖ της άλλης χώρας και καταφεύγεις σε διαπραγματεύσεις είτε σε διεθνές δικαστήριο για την οριστική οριοθέτηση ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥ που επικαλύπτεται.
Συνεπώς σύμφωνα με το Διεθνές δίκαιο τυγχάνουν αναγνώρισης:
1. Ανακηρυγμένες ΑΟΖ όταν δεν επικαλύπτονται με την ΑΟΖ οιουδήποτε άλλου κράτους.
2. Όταν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης είτε απόφαση Διεθνούς Δικαστηρίου για την οριοθέτηση, κατά το τμήμα μόνο επαφής/επικάλυψης των δύο ΑΟΖ.
3. Όλο το άλλο τμήμα είναι ΜΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ακόμη και αν έχει ανακηρυχθεί από τις χώρες ως δική της ΑΟΖ
Ρωτάω λοιπόν:
Γιατί κύριοι και κυρίες αναπαράγετε την τεράστια περιοχή των ΑΟΖ που έχουν ανακηρύξει μεν οι δύο χώρες, δεν την έχουν οριοθετήσει όμως κατόπιν διαπραγματεύσεων (είτε προσφυγής στο ΔΔ) με κανένα άλλο κράτος που έχει δικαιώματα και με το οποίο επικαλύπτεται η ΑΟΖ αυτή;
Μόνο στο κομματάκι των 18,5 νμλ θα έπρεπε να αναφέρεσθε ως υποκείμενο της συμφωνίας οριοθέτησης που απλά μας λέει ότι μόνο αυτή η ζώνη των 18,5 νμλ είναι οριοθετημένη με το Τουρκολυβικό μνημόνιο. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!
Και φυσικά αγνοούμε στις αναφορές μας τον νόμο Μανιάτη (4001/2011), με τον οποίο ΕΧΟΥΜΕ ανακηρύξει ΑΟΖ με την λογική της Μέσης Γραμμής στις περιοχές αυτές. Με στίγματα μέχρι το ΝΑ άκρο της Κρήτης, και με ρητή αναφορά περί μέσης γραμμής για το υπόλοιπο ανατολικότερα.
Η συμφωνία που υπογράψαμε με την Αίγυπτο επηρεάζει το Ανατολικότερο αυτό τμήμα ανακήρυξης με τον νόμο Μανιάτη.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
Πότε θα αντιληφθούμε τα λάθη που έχουμε κάνει σε ότι αφορά την διαχείριση του θέματος του Τουρκολυβικού μνημονίου.
Και μάλιστα συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη.
ΣΗΜ: Η προσπάθειά μας να ανοικοδομήσουμε το λιμάνι της Βεγγάζης είναι μία εξαιρετική πρωτοβουλία (υπό την ομπρέλα του Επισιτιστικού προγράμματος του ΟΗΕ) , αλλά αδύναμη ακόμη, τόσο όσον αφορά τα λίγα έργα που έχουμε αναλάβει, όσο και ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο ευρύ πλάνο ανοικοδόμησης και υποδομών στην Κυρηναϊκή από το Λιβυκό κοινοβούλιο.
Ούτε υπάρχει άμεση αεροπορική επικοινωνία της χώρας μας με την Βεγγάζη (ώστε να μπορεί να δραστηριοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας με επενδυτικά επιχειρηματικά κεφάλαια στην Κυρηναϊκή που μας ενδιαφέρει άμεσα).
Σχετικά Θέματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών