Σε ένα κράμα νοσταλγίας Οθωμανισμού, εθνικισμού και κυρίως πλήρους αφοσίωσης στην προσέγγιση των ιστορικών δεδομένων κατά την αντίληψη του έθνο-σοσιαλισμού του Ενβέρ Χότζα, ο Δήμος Πρεμετής τις τελευταίες μέρες προέβη σε μια ενέργεια προκλητική για την συνοχή της τοπικής κοινωνίας. Ενδεχομένως να αποσκοπεί και στην παραπληροφόρηση δεδομένου ότι η περιοχή έχει καλή επισκεψιμότητα από ξένους την περίοδο αυτή.
Η κεντρική της πλατείας και ακριβώς έναντι του μαρτυρικού ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου στο παζάρι, βασική ενορία της κωμοπόλεως, έχουν αναρτήσει, με τρόπο εντελώς αντιαισθητικό, πορτρέτα διαφόρων δήθεν ιστορικών προσωπικοτήτων της περιοχής. Συνοδεύουν και σημειώματα βιογραφικού περιεχομένου και πλαισίου δράσης. Δεσπόζουν σκίτσα κάποιων πασάδων της Οθωμανικής περιόδου με τους βαθμούς της κλίμακας της διοίκησης της. Και βέβαια οι αδερφού Φράσαρι που διαμόρφωσαν το πλαίσιο της υπό την καθοδήγηση της Υψηλής Πύλης διαμόρφωσης του Αλβανικού εθνικισμού.
Είναι δικαίωμα βέβαια των αρχών της τοπικής αυτοδιοίκησης να τιμούν κατά το ενδεικνυόμενο τρόπο προσωπικότητες που γεννήθηκαν, έζησαν κι έδρασαν εκεί. Πλην όμως η σκοπιμότητα και μονομερή προσέγγιση εν προκειμένω είναι καταφανή. Εάν είναι μία προσωπικότητα της Πρεμετής μεγάλης ακτινοβολίας, σπουδαίας προσφοράς στον τόπο και καύχημα για την ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής, που θα έπρεπε να καμαρώνει η τοπική κοινωνία, και να ήταν το βασικό θέμα της έκθεσης του Δήμου της, είναι ο Απόστολος Αρσάκης. Και όμως δεν υπάρχει γιατί έτσι άφησε παραγγελία ο Ενβέρ Χότζα και επιβάλουν οι σοβινιστικές αντιλήψεις…
Δεν είναι ότι ο Αρσάκης διετέλεσε σπουδαίος πολιτικός στη Ρουμανία που τον τιμά δεόντως, ούτε ότι το έργο που επιτελείται δια της Διαθήκης του διαιωνίζεται δια των Αρσακείων. Είναι ότι στην περιοχή, στη γενέτειρα του, το Χότοβο και την ευρύτερη περιοχή του Φράσαρι, για πολλές δεκαετίες, πριν την απομόνωση της Αλβανίας οι κάτοικοι βίωναν συγκεκριμένο καρπό της ευεργεσίας και φιλανθρωπίας του που ήταν το Σχολείο, οι υποτροφίες, η στήριξη στις άπορες κοπέλες. Και βέβαια άλλη μια σπουδαία προσωπικότητα λείπει στο αφήγημα της δημοτικής αρχής της Πρεμετής που προβάλει ότι σκοταδιστικό της Οθωμανικής περιόδου: ο ευεργέτης Ζώτος Ντούρος, γόνος της Πρεμετής που από τη μακρινή Βιέννη έστελνε την πλούσια χρηματική του στήριξη για τη λειτουργία των σχολείων στην περιοχή με σκοπό να φωτίζει φως στο σκοτάδι. Και συν αυτώ οι Φίλιππος και Μάρκος Φιλίππου, ο Σταθάκης Λούκας κ.α.
Θα μπορούσαμε πολλά να αναφέρουμε έστω και απ’ την οπτική που οι εμπνευστές της απόδειξης αυτής και δημόσιας κατάθεσης του εθνικισμού βλέπουν τα πράγματα. Όπως εν προκειμένω ο Στυλιανός Αδάμη –ιστορικός συγγραφές που γράφοντας μέσα απ’ τους καθεστωτικούς περιορισμούς έχει αφήσει πλούσια και καλά συστηματοποιημένα συγγράμματα με αρκετή αντικειμενικότητα.
Ακόμη αυτός ο Μιλητουπόλεως Ιερόθεος (Γιαχόπουλος) γόνος της Πρεμετής, μορφή της Ορθοδοξίας που συνέβαλε όμως πολλά και στα τοπικά ζητήματα της Εκκλησίας μετά την ανακήρυξη κράτους της Αλβανίας. Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει με τον μακρύ κατάλογο των ανθρώπων που θα άξιζαν πολύ – πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση απ’ τον Δήμο της Πρεμετής. Που προτιμά όμως να μετέχει στην προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας και κατά τον τρόπο αυτό βιασμού της.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών