Σαν σήμερα σκοτώθηκε σε θερμό επεισόδιο o Κώστας Ηλιάκης

Η ιστορία του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά και ηρωικά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Ο τραγικός χαμός του, στις 23 Μαΐου 2006, αποτελεί όχι μόνο μια εθνική απώλεια, αλλά και ένα αδιάψευστο ντοκουμέντο του κινδύνου και της αυταπάρνησης με την οποία επιχειρούν οι Έλληνες πιλότοι στο Αιγαίο.

Ήταν 12:42 όταν το ελληνικό F-16 που χειριζόταν ο Σμηναγός Ηλιάκης συγκρούστηκε στον αέρα με τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, ύστερα από επιθετικούς και επικίνδυνους ελιγμούς του Τούρκου πιλότου. Στόχος του Ηλιάκη ήταν να αναγνωρίσει και να αναχαιτίσει τουρκικό RF-4, εξοπλισμένο με φωτογραφικό εξοπλισμό, που παραβίαζε τον ελληνικό εναέριο χώρο με σκοπό να καταγράψει τις θέσεις των S-300 στην Κρήτη.

Ο διάλογος ανάμεσα στον Ηλιάκη και τους υπόλοιπους πιλότους καταγράφηκε και αποτελεί σήμερα ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Ήταν ψύχραιμος, απόλυτα συγκεντρωμένος και καθοδηγητικός:
«Μάκη μείνε πίσω του»,
«Ναι ναι πίσω του. “Κρόνος”, ο 550 πηγαίνει για τον “χοντρό”. Είμαι πίσω του».


Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ακολουθεί η τραγωδία. Η σύγκρουση, αποτέλεσμα μιας πρόκλησης που ξεπέρασε κάθε όριο ασφαλείας, καταγράφεται από συναδέλφους του στον αέρα:
«“Κρόνος, βλέπω φωτιά, κατευθείαν μπροστά μου. Σαν έκρηξη”».

Ο Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1970. Ήταν ένας άνθρωπος ήπιων τόνων, αποφασισμένος από νωρίς για την πορεία του. Επέλεξε μόνο μία σχολή στο μηχανογραφικό του: τη Σχολή Ικάρων. Δεν υπήρχε «σχέδιο Β». Ορκίστηκε Ανθυποσμηναγός το 1993 και, με μεθοδικότητα και αφοσίωση, εξελίχθηκε σε έναν από τους πλέον καταρτισμένους και ικανούς χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας.
Εκπαιδεύτηκε στις ΗΠΑ στα F-16 Block 52+, εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή εκπαιδευτικά προγράμματα, και υπηρέτησε στη 340 Μοίρα με χαρακτηριστικό κλήσης την «Αλεπού». Ήταν εκπαιδευτής, ηγέτης, ένας πιλότος που μπορούσε να πετάει σε αποστολές που απαιτούσαν 9G, κάτι που δεν αντέχουν πολλοί.

Ο Κώστας Ηλιάκης δεν πέθανε απλώς σε υπηρεσία. Έπεσε υπερασπιζόμενος την εθνική κυριαρχία, σε αποστολή καθοριστικής σημασίας. Η θυσία του αποτελεί σταθερή υπενθύμιση των κινδύνων που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πιλότοι στο Αιγαίο και των προκλήσεων που παραμένουν.
Η Πολιτεία και η Πολεμική Αεροπορία τον τιμούν κάθε χρόνο, ενώ το όνομά του έχει ταυτιστεί με την αυταπάρνηση, τον επαγγελματισμό και την αληθινή έννοια του καθήκοντος.

Διαβάστε ακόμη

👉Ακολουθήστε μας στο twitter 

Σχόλια