Δημήτρης Μέτσος (1913–1971): Μάρτυρας της Βορείου Ηπείρου στη σκιά του ολοκληρωτισμού

Στις 17 Ιουνίου 1971, άφησε την τελευταία του πνοή στις αλβανικές φυλακές ο Δημήτρης Η. Μέτσος, ένας από τους πολλούς Βορειοηπειρώτες που πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή το τίμημα της εθνικής τους ταυτότητας και της ελεύθερης σκέψης υπό το καταπιεστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.
Ο Δημήτρης Μέτσος γεννήθηκε το 1913 στην Επισκοπή Αργυροκάστρου, σε μια εποχή εθνικών ανακατατάξεων και γεωπολιτικής ρευστότητας για τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου. Η ζωή του στιγματίστηκε από τον αγώνα για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας, της γλώσσας και των δικαιωμάτων του ελληνικού στοιχείου μέσα σε ένα κράτος που αντιμετώπιζε τη μειονότητα με καχυποψία και καταστολή.

Όπως αναφέρει ο ιστορικός Σταύρος Ντάγιος, στις 3 Ιουλίου 1960 συνελήφθη από το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας με την κατηγορία της «προδοσίας κατά της πατρίδας» και της «σύστασης εχθρικής ομάδας προς στάση». Η δίκη που ακολούθησε αποτέλεσε μία από τις πιο πολύκροτες πολιτικές δίκες της εποχής, με τον Δημήτρη Μέτσο να δικάζεται μαζί με τον Ανδρέα Ανδρίκου και τον Ανδρέα Βαλερά.
Το Στρατοδικείο Αργυροκάστρου, με την απόφαση αριθ. 28 της 26ης Απριλίου 1961, καταδίκασε τον Δημήτρη Μέτσο σε 25 έτη φυλάκισης, δήμευση κινητής και ακίνητης περιουσίας και στέρηση εκλογικών δικαιωμάτων για 5 χρόνια. Η απόφαση επικυρώθηκε στις 5 Ιουνίου 1961 από το Αλβανικό Ανώτατο Δικαστήριο. Ο συγκατηγορούμενός του Ανδρέας Ανδρίκου καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 21 Ιουνίου 1961, ενώ ο Ανδρέας Βαλεράς έλαβε επίσης ποινή 25ετούς κάθειρξης.

Ο Δημήτρης Μέτσος παρέμεινε στις αλβανικές φυλακές –συγκεκριμένα στο στρατόπεδο 321– για έντεκα χρόνια, έως τον θάνατό του το 1971. Οι συνθήκες κράτησης και η γενικότερη μεταχείριση των κρατουμένων από την Εθνική Ελληνική Μειονότητα ήταν απάνθρωπες, χαρακτηριστικές του ανελεύθερου καθεστώτος.

Η ιστορία του Δημήτρη Μέτσου δεν αποτελεί μόνο ένα κεφάλαιο καταστολής, αλλά και μια μαρτυρία αντίστασης, πίστης και αξιοπρέπειας. Η μνήμη του, όπως και των υπόλοιπων διωχθέντων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία, υπενθυμίζει το διαχρονικό αίτημα για ελευθερία, δικαιοσύνη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διαβάστε ακόμη

* Σπύρος Πάνος: Ο πιο υψηλόβαθμος Έλληνας στην αλβανική κομματική και κυβερνητική εξουσία

* Ο Κλεισαρίτης παραγκωνισμένος «Εθνομάρτυρας» Θεοδόσης Λαζάκης

* Ανδρέας Γ. Ανδρίκου: Ένας Δροπολίτης που «εκτελέστηκε» δύο φορές

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο Twitter