Η πρόσφατη πυρκαγιά στη στροφή του Πίλουρι δεν καταστρέφει απλώς δασικές εκτάσεις· απογυμνώνει και πάλι την κραυγαλέα ανεπάρκεια της δημοτικής αρχής και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Και αυτή τη φορά, όπως τόσες άλλες, η αποτυχία δεν είναι ούτε σύμπτωση ούτε συγκυριακή δυσλειτουργία. Είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος που λειτουργεί όχι με βάση την ικανότητα και την πρόληψη, αλλά με κριτήριο την κομματική πίστη και την πελατειακή εξυπηρέτηση.
Δεν έχει μείνει σοσιαλιστής χωρίς μεροκάματο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία της Χιμάρας. Όμως το μεροκάματο δεν συνοδεύεται από επαγγελματισμό, εκπαίδευση ή αίσθημα καθήκοντος. Αντί για σχέδιο πρόληψης και επιχειρησιακή ετοιμότητα, είδαμε –για ακόμη μια φορά– μια άψογα οργανωμένη παρουσία σε γιορτές και πανηγύρια. Αντιδήμαρχοι «εποχικοί», ένστολοι για το θεαθήναι, και φυσικά οι απαραίτητες φωτογραφικές πόζες. Όλα για να «τιμηθεί η παράδοση».
Κανείς όμως δεν φαίνεται πρόθυμος να τιμήσει τον πολίτη. Όταν έρχεται η ώρα της ευθύνης, η ώρα που το κράτος καλείται να προστατέψει, να προλάβει, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων – η διοίκηση αποδεικνύεται είτε παντελώς αδιάφορη, είτε απλώς ανίκανη.
Η προστασία του περιβάλλοντος, η ασφάλεια των κατοίκων και η λειτουργία κρίσιμων υπηρεσιών όπως η Πυροσβεστική δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία της δημοτικής πολιτικής· είναι η ουσία της. Και όσο η «παράδοση» τιμάται περισσότερο από την ευθύνη, οι πυρκαγιές –και ό,τι αφήνουν πίσω τους– θα μας θυμίζουν το κόστος της αδιαφορίας.
Δεν έχει μείνει σοσιαλιστής χωρίς μεροκάματο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία της Χιμάρας. Όμως το μεροκάματο δεν συνοδεύεται από επαγγελματισμό, εκπαίδευση ή αίσθημα καθήκοντος. Αντί για σχέδιο πρόληψης και επιχειρησιακή ετοιμότητα, είδαμε –για ακόμη μια φορά– μια άψογα οργανωμένη παρουσία σε γιορτές και πανηγύρια. Αντιδήμαρχοι «εποχικοί», ένστολοι για το θεαθήναι, και φυσικά οι απαραίτητες φωτογραφικές πόζες. Όλα για να «τιμηθεί η παράδοση».
Κανείς όμως δεν φαίνεται πρόθυμος να τιμήσει τον πολίτη. Όταν έρχεται η ώρα της ευθύνης, η ώρα που το κράτος καλείται να προστατέψει, να προλάβει, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων – η διοίκηση αποδεικνύεται είτε παντελώς αδιάφορη, είτε απλώς ανίκανη.
Η προστασία του περιβάλλοντος, η ασφάλεια των κατοίκων και η λειτουργία κρίσιμων υπηρεσιών όπως η Πυροσβεστική δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία της δημοτικής πολιτικής· είναι η ουσία της. Και όσο η «παράδοση» τιμάται περισσότερο από την ευθύνη, οι πυρκαγιές –και ό,τι αφήνουν πίσω τους– θα μας θυμίζουν το κόστος της αδιαφορίας.
Διαβάστε ακόμη

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών