Στα μάτια των υποστηρικτών του, ο Ράμα είναι ο ηγέτης που σταθεροποίησε την Αλβανία, προώθησε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και εφάρμοσε φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στο κράτος δικαίου, ιδίως στη δικαιοσύνη. Η πρωτοβουλία "Ανοιχτά Βαλκάνια", που προώθησε από κοινού με τη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία, θεωρήθηκε ως προσπάθεια ενίσχυσης της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας στην περιοχή.
Ωστόσο, η άλλη πλευρά του νομίσματος φέρει βαριές κατηγορίες. Η αντιπολίτευση και ανεξάρτητοι παρατηρητές εκφράζουν ανησυχίες για την ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα. Καταγγέλλονται ελλείψεις στη διαφάνεια των εκλογών, υπερσυγκέντρωση εξουσιών, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και αδιαφανείς σχέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο όρος «Ραμαδουρό», ειρωνική σύνθεση του ονόματος του με εκείνο του Μαδούρο της Βενεζουέλας, κυκλοφορεί σε πολιτικά σχόλια ως ένδειξη αυταρχισμού.
Η Δύση, και ιδίως η Ευρωπαϊκή Ένωση, εξακολουθεί να βλέπει την Αλβανία ως στρατηγικό εταίρο στα Βαλκάνια. Παρά τις επιφυλάξεις, το αφήγημα της «σταθερότητας με κάθε κόστος» φαίνεται να επικρατεί. Αυτό δημιουργεί εύλογες ενστάσεις: Μπορεί μια ένωση που βασίζεται στις αρχές του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας να συνεχίσει να στηρίζει ηγέτες που θεωρούνται από πολλούς εσωτερικά απολυταρχικοί;
Ο Έντι Ράμα αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση ηγέτη σε μια περιοχή γεμάτη αντιφάσεις: προοδευτικός στη διεθνή του ρητορική, αλλά συχνά συγκεντρωτικός στην εγχώρια πολιτική πρακτική. Το ερώτημα που τίθεται για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εάν η στρατηγική σταθερότητα μπορεί να συνυπάρξει με τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας — ή αν, τελικά, αυτές οι αρχές θυσιάζονται στο όνομα της γεωπολιτικής.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών