Η νίκη του Έντι Ράμα για τέταρτη συνεχόμενη θητεία στην πρωθυπουργία της Αλβανίας, αντί να σηματοδοτήσει σταθερότητα και συνέχιση του κυβερνητικού έργου, φαίνεται να έχει ανοίξει έναν νέο κύκλο θεσμικών εντάσεων. Αυτή τη φορά, το μέτωπο δεν είναι η αντιπολίτευση, αλλά η ίδια η Δικαιοσύνη.
Ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε πρωτοφανή επίθεση κατά των δικαστικών αρχών, ξεκινώντας από τους δικαστές που αιτήθηκαν αυξήσεις μισθών, μέχρι το Συνταγματικό Δικαστήριο που ενέκρινε το αίτημα. Η κορύφωση ήρθε με την απόφαση του Πρωτοδικείου Τιράνων, που απέρριψε την αγωγή του για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Λουλζίμ Μπάσα – και που προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου δημόσια αντίδραση από τον Ράμα.
Η τοποθέτησή του ήταν δηκτική, προσβλητική και βαθιά αποκαλυπτική της πολιτικής του στάσης απέναντι στη δικαστική εξουσία. Ο Ράμα δεν περιορίστηκε στην αμφισβήτηση μιας απόφασης. Προχώρησε σε γενικευμένες επιθέσεις κατά των δικαστών, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ίδια την ικανότητά τους να απονείμουν δικαιοσύνη. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ζητήσει τον «φιλτράρισμά» τους από το Ανώτατο Δικαστήριο – μια δήλωση που, σε θεσμικό επίπεδο, μεταφράζεται σε ευθεία παρέμβαση στη δικαστική ανεξαρτησία.
Τι πραγματικά διακυβεύεται
Η κλιμακούμενη ένταση δεν είναι μια απλή πολιτική διαμάχη. Στην καρδιά της βρίσκεται ένα θεμελιώδες ερώτημα: Μπορεί η Αλβανία να διατηρήσει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών όταν ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη ως πολιτικό του αντίπαλο;
Ο Ράμα εκλέγεται με ισχυρή λαϊκή εντολή, αλλά αυτό δεν του παρέχει το δικαίωμα να αμφισβητεί ή να αποδομεί τους θεσμούς που αποτελούν θεμέλια του κράτους δικαίου. Η δημόσια απαξίωση των δικαστών, η ειρωνεία και ο χλευασμός, διαβρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη και δημιουργούν επικίνδυνα προηγούμενα για το μέλλον.
Ευρωπαϊκές Προσδοκίες και Πραγματικότητες
Η Αλβανία έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια την πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη θεωρήθηκε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, περιστατικά όπως αυτό ρίχνουν σκιά πάνω από την πραγματική δέσμευση της κυβέρνησης να ενισχύσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Αν η τέταρτη θητεία του Ράμα εξελιχθεί σε περίοδο πολιτικής αλαζονείας και αυταρχισμού, το τίμημα δεν θα είναι μόνο εσωτερικό. Θα είναι και ευρωπαϊκό.
Η σύγκρουση μεταξύ του Ράμα και της Δικαιοσύνης δεν αφορά μόνο μια δικαστική απόφαση ή μια πολιτική διαμάχη. Αγγίζει τη θεσμική ισορροπία της χώρας και τη δημοκρατική της πορεία. Όσο πιο σύντομα το πολιτικό σύστημα επαναφέρει το σεβασμό προς τις ανεξάρτητες αρχές, τόσο πιο βιώσιμη θα είναι η δημοκρατία στην Αλβανία.
Ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε πρωτοφανή επίθεση κατά των δικαστικών αρχών, ξεκινώντας από τους δικαστές που αιτήθηκαν αυξήσεις μισθών, μέχρι το Συνταγματικό Δικαστήριο που ενέκρινε το αίτημα. Η κορύφωση ήρθε με την απόφαση του Πρωτοδικείου Τιράνων, που απέρριψε την αγωγή του για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Λουλζίμ Μπάσα – και που προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου δημόσια αντίδραση από τον Ράμα.
Η τοποθέτησή του ήταν δηκτική, προσβλητική και βαθιά αποκαλυπτική της πολιτικής του στάσης απέναντι στη δικαστική εξουσία. Ο Ράμα δεν περιορίστηκε στην αμφισβήτηση μιας απόφασης. Προχώρησε σε γενικευμένες επιθέσεις κατά των δικαστών, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ίδια την ικανότητά τους να απονείμουν δικαιοσύνη. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ζητήσει τον «φιλτράρισμά» τους από το Ανώτατο Δικαστήριο – μια δήλωση που, σε θεσμικό επίπεδο, μεταφράζεται σε ευθεία παρέμβαση στη δικαστική ανεξαρτησία.
Τι πραγματικά διακυβεύεται
Η κλιμακούμενη ένταση δεν είναι μια απλή πολιτική διαμάχη. Στην καρδιά της βρίσκεται ένα θεμελιώδες ερώτημα: Μπορεί η Αλβανία να διατηρήσει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών όταν ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη ως πολιτικό του αντίπαλο;
Ο Ράμα εκλέγεται με ισχυρή λαϊκή εντολή, αλλά αυτό δεν του παρέχει το δικαίωμα να αμφισβητεί ή να αποδομεί τους θεσμούς που αποτελούν θεμέλια του κράτους δικαίου. Η δημόσια απαξίωση των δικαστών, η ειρωνεία και ο χλευασμός, διαβρώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη και δημιουργούν επικίνδυνα προηγούμενα για το μέλλον.
Ευρωπαϊκές Προσδοκίες και Πραγματικότητες
Η Αλβανία έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια την πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη θεωρήθηκε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του πολιτικού συστήματος. Ωστόσο, περιστατικά όπως αυτό ρίχνουν σκιά πάνω από την πραγματική δέσμευση της κυβέρνησης να ενισχύσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Αν η τέταρτη θητεία του Ράμα εξελιχθεί σε περίοδο πολιτικής αλαζονείας και αυταρχισμού, το τίμημα δεν θα είναι μόνο εσωτερικό. Θα είναι και ευρωπαϊκό.
Η σύγκρουση μεταξύ του Ράμα και της Δικαιοσύνης δεν αφορά μόνο μια δικαστική απόφαση ή μια πολιτική διαμάχη. Αγγίζει τη θεσμική ισορροπία της χώρας και τη δημοκρατική της πορεία. Όσο πιο σύντομα το πολιτικό σύστημα επαναφέρει το σεβασμό προς τις ανεξάρτητες αρχές, τόσο πιο βιώσιμη θα είναι η δημοκρατία στην Αλβανία.
Διαβάστε ακόμη

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών