Πώς η ελληνική αντίσταση καθυστέρησε την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα και επηρέασε την πορεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Η ελληνική αντίσταση απέναντι στην ιταλική εισβολή τον Οκτώβριο του 1940 και στη συνέχεια η εμπλοκή της Γερμανίας στον ελληνικό και βαλκανικό χώρο, αποτελούν κρίσιμα σημεία καμπής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρότι συχνά υποτιμάται στη διεθνή ιστοριογραφία, η ελληνική εκστρατεία είχε βαθύτατες στρατηγικές επιπτώσεις, καθυστερώντας την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης και συμβάλλοντας, έμμεσα αλλά ουσιαστικά, στην αποτυχία της κατάληψης της Μόσχας.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Μουσολίνι επιτίθεται απρόκλητα στην Ελλάδα από την Αλβανία. Η αντίδραση των Ελλήνων ήταν όχι μόνο ακαριαία, αλλά και εντυπωσιακά επιτυχής. Οι ιταλικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, ενώ ο ελληνικός στρατός τους καταδίωξε έως τα εδάφη της Αλβανίας. Αυτή η απροσδόκητη εξέλιξη εξανάγκασε τη Γερμανία να επέμβει στρατιωτικά, για να διασφαλίσει την πτέρυγα του Άξονα στα Βαλκάνια.
Η επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης είχε προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου 1941, όμως η ανάγκη επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα οδήγησε σε αναβολή έως τις 22 Ιουνίου 1941. Οι μάχες στην ηπειρωτική Ελλάδα και, κυρίως, η Μάχη της Κρήτης, καθυστέρησαν κρίσιμα τη στρατιωτική προετοιμασία.
Ο ίδιος ο Χίτλερ, υπαγορεύοντας τη διαθήκη του το 1945, δήλωσε:
«Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί κατά της Ελλάδος και δεν χρειάζονταν την βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος».
Η ίδια εκτίμηση δεν ανήκει μόνο στον Χίτλερ, αλλά συμμερίζεται από όλους τους κορυφαίους στρατιωτικούς και πολιτικούς συνεργάτες του:
Η καθυστέρηση στην έναρξη της επίθεσης κατά της Σοβιετικής Ένωσης είχε ως αποτέλεσμα:
Η ιστορική συνείδηση και η διεθνής αναγνώριση οφείλουν να αποδώσουν στην Ελλάδα τη θέση που της αξίζει ως στρατηγικό και ηθικό ανάχωμα στην πορεία της ναζιστικής επέκτασης.
Η ελληνική αντίσταση απέναντι στην ιταλική εισβολή τον Οκτώβριο του 1940 και στη συνέχεια η εμπλοκή της Γερμανίας στον ελληνικό και βαλκανικό χώρο, αποτελούν κρίσιμα σημεία καμπής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρότι συχνά υποτιμάται στη διεθνή ιστοριογραφία, η ελληνική εκστρατεία είχε βαθύτατες στρατηγικές επιπτώσεις, καθυστερώντας την επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης και συμβάλλοντας, έμμεσα αλλά ουσιαστικά, στην αποτυχία της κατάληψης της Μόσχας.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Μουσολίνι επιτίθεται απρόκλητα στην Ελλάδα από την Αλβανία. Η αντίδραση των Ελλήνων ήταν όχι μόνο ακαριαία, αλλά και εντυπωσιακά επιτυχής. Οι ιταλικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, ενώ ο ελληνικός στρατός τους καταδίωξε έως τα εδάφη της Αλβανίας. Αυτή η απροσδόκητη εξέλιξη εξανάγκασε τη Γερμανία να επέμβει στρατιωτικά, για να διασφαλίσει την πτέρυγα του Άξονα στα Βαλκάνια.
Η επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης είχε προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου 1941, όμως η ανάγκη επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα οδήγησε σε αναβολή έως τις 22 Ιουνίου 1941. Οι μάχες στην ηπειρωτική Ελλάδα και, κυρίως, η Μάχη της Κρήτης, καθυστέρησαν κρίσιμα τη στρατιωτική προετοιμασία.
Ο ίδιος ο Χίτλερ, υπαγορεύοντας τη διαθήκη του το 1945, δήλωσε:
«Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί κατά της Ελλάδος και δεν χρειάζονταν την βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος».
Η ίδια εκτίμηση δεν ανήκει μόνο στον Χίτλερ, αλλά συμμερίζεται από όλους τους κορυφαίους στρατιωτικούς και πολιτικούς συνεργάτες του:
- Ο στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ μιλά για καθοριστική απώλεια δύο μηνών και για στρατεύματα που ακινητοποιήθηκαν «μόλις δύο μίλια από τη Μόσχα».
- Ο αρχιναύαρχος Έριχ Ραίντερ παραδέχεται πως η ελληνική εκστρατεία οδήγησε άμεσα στην αναβολή της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα.
- Ο υπουργός εξοπλισμών Άλμπερτ Σπέερ τονίζει πως οι απώλειες των γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη στέρησαν τη δυνατότητα χρήσης τους στο Ανατολικό Μέτωπο.
- Ο ναύαρχος Κουρτ Άσμαν, ο υποστράτηγος Χέλμουτ Γκράινερ, ο στρατηγός Φραντς Χάλντερ και ο αντιστράτηγος Βάρλιμοντ καταγράφουν στα αρχεία τους την καθυστέρηση και τις συνέπειές της στο Ανατολικό Μέτωπο.
- Ο γερμανός πρέσβυς Καρλ Ρίτερ παραδέχεται: «Η καθυστέρηση εκείνη εστοίχισε στους Γερμανούς τη μάχη του χειμώνος ενώπιον της Μόσχας, όπου και εχάθη ο πόλεμος».
Η καθυστέρηση στην έναρξη της επίθεσης κατά της Σοβιετικής Ένωσης είχε ως αποτέλεσμα:
- Την έγκαιρη αναδιάταξη του Κόκκινου Στρατού,
- Την ενίσχυση της άμυνας της Μόσχας,
- Και, το σημαντικότερο, την έλευση του σκληρού ρωσικού χειμώνα, ο οποίος παρέλυσε τις γερμανικές επιχειρήσεις.
Η ιστορική συνείδηση και η διεθνής αναγνώριση οφείλουν να αποδώσουν στην Ελλάδα τη θέση που της αξίζει ως στρατηγικό και ηθικό ανάχωμα στην πορεία της ναζιστικής επέκτασης.
Διαβάστε ακόμη

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών