Η εικόνα της Μανάστιρλιου ήταν χαρακτηριστική: μια υποψήφια χωρίς ενθουσιασμό, σχεδόν αναγκασμένη να αποδεχθεί τον ρόλο. Ο Ράμα δεν την βλέπει ως πολιτικό πρόσωπο με αυτονομία, αλλά ως εκτελεστικό «πιόνι». Στην τοπική αυτοδιοίκηση όμως, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: οι πολίτες κρίνουν καθημερινά και δεν συγχωρούν εύκολα την ανεπάρκεια. Η Μανάστιρλιου δεν θα κυβερνά ως δήμαρχος, αλλά ως διαχειρίστρια των εντολών του Ράμα.
Η βιασύνη με την οποία ο πρωθυπουργός πιέζει να κλείσει τη διαδικασία φανερώνει πανικό. Πανικό απέναντι στον Έριον Βελίαι, που παρότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση, εξακολουθεί να έχει ισχυρά ερείσματα στην Τιράνα. Πανικό απέναντι σε κάθε πιθανότητα εσωκομματικής ανταρσίας. Και, κυρίως, πανικό μήπως αποκαλυφθεί η γύμνια ενός συστήματος που κρατιέται μόνο με απειλές και αποκλεισμούς.
Τα θεσμικά εμπόδια δεν φαίνεται να τον απασχολούν. Είτε πρόκειται για προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, είτε για την υπογραφή του Προέδρου, ο Ράμα ενεργεί σαν να βρίσκεται πάνω από τους θεσμούς. Αυτός ο αυταρχισμός είναι επικίνδυνος, όχι μόνο για το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά και για τη λειτουργία του κράτους.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Ράμα δεν προσφέρει καμία προοπτική ανανέωσης. Αντίθετα, εγκλωβίζει στελέχη σε ρόλους που δεν θέλουν, φιμώνει τις διαφορετικές φωνές και μετατρέπει την πολιτική ζωή σε μονολογικό θέατρο. Η υποψηφιότητα της Μανάστιρλιου δεν είναι ένδειξη δύναμης, αλλά ομολογία αδυναμίας: ένας ηγέτης που φοβάται τους δικούς του και γαντζώνεται στην εξουσία μέσω ελέγχου και φόβου. Αυτό δεν είναι δημοκρατία· είναι ένα καθεστώς που τρέμει τις σκιές του.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών