Η υπόθεση “McGonigal”, όπου το όνομα του Ράμα ενεπλάκη σε καταγγελίες για συνεργασία με πρώην αξιωματούχο του FBI, αποτέλεσε μια από τις πιο ηχηρές αφορμές για να τεθεί ζήτημα θεσμικής διαφάνειας. Αν και ο ίδιος αρνείται κάθε ευθύνη, το γεγονός ότι η υπόθεση άνοιξε εκ νέου από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναζωπύρωσε τη συζήτηση γύρω από τις πρακτικές διακυβέρνησης στην Αλβανία.
Πέραν αυτού, μια σειρά από μεγάλες υποθέσεις έχει τραβήξει την προσοχή τόσο της Δικαιοσύνης όσο και της κοινής γνώμης. Το σκάνδαλο των τριών εργοστασίων αποτέφρωσης απορριμμάτων, με συμβάσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και εμπλοκή πρώην υπουργών, αποτελεί ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αμφιλεγόμενης διαχείρισης. Οι συμβάσεις αυτές κρίθηκαν από πολλούς αναλυτές ως υπερκοστολογημένες, ενώ ήδη έχουν οδηγήσει στελέχη του κυβερνώντος κόμματος στο εδώλιο.
Εξίσου έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει το σχέδιο παραχώρησης του λιμανιού του Δυρραχίου στον Άραβα επενδυτή Mohamed Alabbar. Η αντιπολίτευση μιλά για “τη μεγαλύτερη κλοπή δημόσιας περιουσίας”, καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση παραχωρεί πολύτιμη γη σε τιμές εξευτελιστικές και χωρίς διαγωνισμό. Παράλληλα, δεν λείπουν οι φωνές που αμφισβητούν τη βιωσιμότητα της επένδυσης, μετά και από αποχωρήσεις εταιρικών εταίρων και νομικές διεκδικήσεις από τρίτους.
Η αντιπολίτευση απαριθμεί δεκάδες άλλες περιπτώσεις, από παραχωρήσεις γης με συμβάσεις “1 ευρώ” έως μονοπωλιακές άδειες στον τομέα του τζόγου και της ενέργειας. Αν και σε αρκετές από αυτές λείπουν αποδείξεις που να τις καθιστούν δικαστικά τελεσίδικες, η εικόνα αδιαφάνειας ενισχύει την αίσθηση ότι το κράτος λειτουργεί προς όφελος μιας μικρής ελίτ.
Σε πολιτικό επίπεδο, οι αποκαλύψεις έχουν διπλή συνέπεια. Από τη μια, αποδυναμώνουν το αφήγημα του Ράμα ως μεταρρυθμιστή που οδηγεί τη χώρα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη, εντείνουν τη δυσπιστία των πολιτών απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, τροφοδοτώντας την αποχή και την απογοήτευση.
Η πορεία προς την ένταξη στην ΕΕ περνά αναπόφευκτα μέσα από την ενίσχυση του κράτους δικαίου και τη διαφάνεια στη διακυβέρνηση. Για την Αλβανία, το στοίχημα είναι αν θα μπορέσει να αποδείξει στην πράξη ότι οι θεσμοί μπορούν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα, χωρίς να υποκύπτουν σε πιέσεις και συμφέροντα.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών