Η κυβέρνηση απέναντι στους αγρότες: Όταν η καταστολή γίνεται «απάντηση» στα αδιέξοδα της υπαίθρου

Οι εικόνες από τους κόμβους της Νίκαιας, του Πλατύκαμπου και της Καρδίτσας δεν αφήνουν περιθώριο παρερμηνειών: η κυβέρνηση επέλεξε, για ακόμη μία φορά, να αντιμετωπίσει τις αγροτικές κινητοποιήσεις με τη γλώσσα της καταστολής αντί της ουσιαστικής πολιτικής. Αντί για διάλογο, αντί για αναγνώριση των χρόνιων προβλημάτων που πνίγουν τη θεσσαλική ύπαιθρο, αυτό που είδαμε την Κυριακή ήταν κλομπ, χημικά και κρότου-λάμψης απέναντι σε ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Οι αγρότες της Θεσσαλίας – εξαντλημένοι από το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής, την κατάρρευση των τιμών και τις καθυστερήσεις πληρωμών από τον ΟΠΕΚΕΠΕ – βρέθηκαν αντιμέτωποι με παρατεταγμένες διμοιρίες των ΜΑΤ σε κομβικά σημεία της εθνικής οδού. Αντί η κυβέρνηση να ακούσει το μήνυμά τους, προτίμησε να αποκλείσει δρόμους και να επιχειρήσει να αποκλείσει και τις φωνές τους.

Η εικόνα των 800 τρακτέρ στη Νίκαια να προσπαθούν να προσεγγίσουν τον αυτοκινητόδρομο, την ώρα που οι δυνάμεις της αστυνομίας έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών, είναι ενδεικτική της πολιτικής επιλογής που έγινε από το κέντρο. Το ίδιο και τα επεισόδια στον Πλατύκαμπο, όπου οι συγκεντρωμένοι ήρθαν αντιμέτωποι με μια αστυνομία αποφασισμένη να κρατήσει τις εντολές της κυβέρνησης πάση θυσία.
Το γεγονός ότι υπήρξαν τραυματισμοί—αγροτών και αστυνομικών—καθώς και συλλήψεις, δεν αποτελεί «παράπλευρη απώλεια». Είναι ευθύνη μιας κυβέρνησης που προτιμά να βλέπει τους αγρότες ως πρόβλημα, όχι ως ανθρώπους που κρατούν ζωντανή τη χώρα που κυβερνά.

Την ίδια ώρα, στην Καρδίτσα, όπου 1.000 τρακτέρ απέκλεισαν τον Ε65, η αιφνιδιαστική κίνηση των αγροτών χαρακτηρίστηκε «ιστορική στιγμή». Όχι επειδή προκάλεσε αναστάτωση, αλλά επειδή έδειξε ότι όταν η πολιτεία γυρίζει την πλάτη, οι πολίτες αναγκάζονται να υψώσουν τη δική τους δύναμη απέναντι στην αδιαφορία.
Αντί η κυβέρνηση να αναγνωρίσει την απόγνωση που επικρατεί στη Θεσσαλία μετά και τις αλλεπάλληλες καταστροφές των τελευταίων ετών, επιλέγει να απαντά με ΜΑΤ, σαν να μπορεί η καταστολή να κλείσει τις τρύπες μιας αγροτικής πολιτικής που εδώ και χρόνια καταρρέει.

Το μήνυμα των αγροτών είναι ξεκάθαρο: θα παραμείνουν στα μπλόκα, θα ενισχυθούν, θα αναπτύξουν νέα μέτωπα. Και όσο η κυβέρνηση συνεχίζει να αγνοεί τα αιτήματα και να στέλνει διμοιρίες αντί για λύσεις, τόσο θα διογκώνεται η κοινωνική της κρίση.
Η ύπαιθρος βράζει. Και η ευθύνη δεν βρίσκεται στους αγρότες που αντιδρούν, αλλά σε εκείνους που με την πολιτική τους τους έφεραν ως εδώ — και προσπαθούν τώρα να τους φιμώσουν με δακρυγόνα.

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια