Η θεϊκή ελπίδα της Ανάστασης, δείχνει το δρόμο εξόδου από παθητική στάση

Άκουσα χθες ένα πολιτικό να λέει στην ευχή του για το Πάσχα, "Σήμερα είναι η μέρα του θριάμβου του καλού επί του κακού" ! Νομίζω ότι είναι απλώς μια πολιτική ευχή, η ευχή πολιτικού !
Η σταύρωση του Κυρίου, παρά το γεγονός ότι είχε φανερωθεί ως ο υιός θεού, επιβεβαίωσε ότι η διάσταση του κακού μεταξύ των θνητών στη Γη ήταν ισχυρή και ενεργή τόσο που έδειξε την επί επικινδυνότητα της, στο έργο της σταύρωσης του θεανθρώπου!! Πρόκειται για το κακό που είχε νικήσει τα μεγάλα επιτεύγματα προόδου του καλού του ανθρώπινου πνεύματος πριν την εμφάνιση του Χριστού!
Η Ανάσταση του κυρίου ταυτίζει την μετατροπή της "ανίσχυρης" ισχύς του καλού, σε θεϊκή ελπίδα μπροστά στο κακό που μόνο σε λίγες στιγμές της ιστορίας του Χριστιανισμού, υποχώρησε.
Ασφαλώς, ο Χριστιανισμός, ως η ελπίδα του καλού επί του κακού, κατάφερε τις νίκες του, όσες φορές επικαλέστηκε στην καθημερινή δράση του τα μεγάλα επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού (όπως έκανε και το Βυζάντιο) και όχι προσπαθώντας να επιβληθεί σ΄αυτά !!
Αυτό σημαίνει ότι σήμερα η πίστη στο θεό ως θεϊκή ελπίδα του καλού επί του κακού δεν αρμόζει διόλου σε όποια παθητική στάση προσευχής που καταστεί την ελπίδα αυτή ή σε θέση άμυνας και αντοχής, ή σε μέσω άμυνας και παρηγοριάς, (που η μόνη διάσταση δράσης καταναλώνεται στην υλική καλοπέραση του Πάσχα). Αρμόζει μόνο σε πραγματική, κοινωνική, εθνική, πολιτισμική, πνευματική συλλογική ανάταση και δράση.
Η επιστροφή των ανθρώπων, κυρίως των νέων, αυτές τις μέρες στην εκκλησία, διαβάζεται εύκολα ως αναζήτηση λύσης και διεξόδου στην ολόπλευρη κρίση. Το θέμα είναι να μη αναγνωσθεί από τον κλήρο ως επιτυχία της εκκλησίας και σταματήσει την ερμηνεία σε εγωκεντρικά πλαίσια και πρότυπα, ως δείγμα επιτυχίας επί της πολιτικής εξουσίας. Η εκκλησία σε μας, κυρίως στην Ήπειρο, πάντα ήταν αρωγός και ηγετικός παράγοντας όλων των εξελίξεων: εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, εθνικών, κοινωνικών.
Η εμπειρία αυτή και η πραγματική ιστορική συνιστώσα της εκκλησίας μας επιβάλλεται ιδιαίτερα σ΄αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Η απλή προσευχή, η τυπική τήρηση του θρησκευτικού εθίμου, ο απαράμιλλος ανταγωνισμός για να δώσουμε στα έθιμα αυτά όσο περισσότερη τυπική λάμψη, λούσα και στολίδια, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά μόνο εκτοξεύουν το περιεχόμενο και την ουσία της πίστης στο θεό και στη θεϊκή ελπίδα, σε μια λαμπερή επιφάνεια χωρίς ουσία!!!


Παναγιώτης Μπάρκας
9 Απριλίου 2018