Από μικρός άκουγε τους γονείς του να μιλούν για την Ελλάδα και μέσα του άναψε η φλόγα. Όταν ο πατέρας και αργότερα ο αδερφός του δραπέτευσαν στην Ελλάδα, η φλόγα αυτή φούντωσε πιο πολύ. Ήθελε να ζήσει την πραγματική ελευθερία σε μια αληθινή δημοκρατία, ως άνθρωπος ελεύθερος και ακαταπίεστος.
«Ο κατηγορούμενος Στέφανος Σιάνης, του Μίχου και της Θοδώρας, γεννηθείς στις 15 Δεκεμβρίου 1940, από τη Λύβηνα των Αγ. Σαράντα, διέπραξε το έγκλημα της προδοσίας απέναντι στο κόμμα και στο λαό, γιατί ήθελε να δραπετεύσει στην μοναρχοφασιστική Ελλάδα, γι’ αυτό δικάζεται με 15 χρόνια κάθειρξης», ήταν το κατηγορητήριο.
Αν και τέλεσε την ποινή του ο Στέφανος, ξανά προσπάθησε να δραπετεύσει. Ξανα- συλλαμβάνεται και υπέστη 18 μέρες τα πιο στυγνά βασανιστήρια στα κρατητήρια των Αγίων Σαράντα. Άλλα 25 χρόνια κάθειρξης, για να τα περάσει από στρατόπεδο σε στρατόπεδο. Σ’ αυτό του Μπουρέλι, του Ελμπασάν, Φους Κρούγια, Ρουμπίκ και στις καταραμένες φυλακές κόλαση του Σπάτσι.
31 ολόκληρα χρόνια. Το μοναδικό αμάρτημα, που μισούσε το σύστημα της δικτατορίας και του σκοταδισμού, αγαπούσε την ελευθερία και την δημοκρατία, αγαπούσε την ιδιαίτερή του Πατρίδα, την Ελλάδα.
Ο Στέφανος έφυγε ήσυχα, όπως ήσυχη και απαρατήρητη ήταν όλη του η ζωή. Δεν μπόρεσε να απολαύσει ούτε την σύνταξη του ΟΓΑ από την Μητέρα Πατρίδα, σ’ έναν καιρό που την απολαμβάνανε σχεδόν όλοι οι υπερήλικοι. Γιατί ο Στέφανος δήλωνε πως μένει εδώ. Στη γενέτειρά του, στην Βόρεια Ήπειρο. Πως του είχαν αφαίρεση την ελευθέρια για 31 ολόκληρα χρόνια... Αυτά δεν συγκίνησαν τους αρμόδιους. Έτσι του αντάμειψαν την αγάπη για την Ελλάδα και που χαράμισε τη νιότη του στις φυλακές.
Αιωνία του η μνήμη.
Ας είναι ελαφρύ του χώμα που τον σκέπασε.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών