Απεβίωσε ο Θεμιστοκλής Λαζάκης από το Κλεισάρι Άνω Δρόπολης

Η Αδελφότητα Κλεισαριτών της Αθήνας, μη έχοντας γνώση για τον αιφνίδιο θάνατο του 86χρονου συγχωριανού μας Θεμιστοκλή Λαζάκη, το Σάββατο 01/02/2020 παρευρέθηκε στην επέτειο μνήμης των τεσσαράκοντα ημερών, στα Μέγαρα, με εκπροσώπηση αποτελούμενη από τους συγχωριανούς μας Κώστα Καραλή, Θανάση Δήμο, Φώτο Ζήση και Γιώργο Δήμο.

     Ο Θεμιστοκλής Λαζάκης, το έβδομο τέκνο του Εθνομάρτυρα Θεοδόση Λαζάκη, ο οποίος στις 25/06/1944 εκτελέστηκε στον Θεολόγο των Ριζών Αγίων Σαράντα από τους παρτιζάνους Κομμουνιστές των περιοχών Δρόπολης και Θεολόγου, ήταν ένας από τα 5 αγόρια της οικογένειας που είχαν «δραπετεύσει» στην Ελλάδα για να γλιτώσουν την δίωξη και τις ταλαιπωρίες που αναμένονταν με την εδραίωση της Κομμουνιστικής Δικτατορίας. Δεν είχαν την ίδια τύχη όμως η μητέρα του με τα δύο κορίτσια και τον μικρότερο αδερφό, τον Αριστείδη, καθώς εξορίστηκαν στα βόρεια της Αλβανίας.

     Απόφοιτος Θεολογικής Ακαδημίας και με το δίπλωμα του Καθηγητή Παιδείας, ο Θεμιστοκλής, δίδαξε στην Ομογένεια της Αφρικής και του Παρισιού, μετά στην Αμερική και τέλος σε Κοινότητες της Θεσπρωτίας, όντας πιο κοντά στην απομονωμένη γενέτειρά του, ώστε να συνεχίσει με περισσότερη αφοσίωση  και το έργο του πατέρα του.

     Είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς την ψυχική του διαταραχή, την αγωνία και τις Ερινύες που τον κατάτρεχαν σε κάθε του βήμα, όχι μόνο για την μπαμπέσικη εκτέλεση του αγαπημένου γονέα του, όχι μόνο για την μητέρα και τα μικρότερα αδέρφια του που συνέχιζαν εξόριστοι σε άγνωστους τόπους για τις περιοχές μας, αλλά και για το ίδιο το χωριό του, καθώς πληροφορούνταν για όσα συνέβαιναν σε ομοιοπαθείς.

     Οπότε το 1990 που γκρεμίστηκαν τα τείχη της απομόνωσης η πρώτη επίσκεψη στο χωριό του ήταν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ήταν η αδυναμία μας, έλεγε, καθώς όταν «δραπετεύσαμε για την Ελλάδα πρώτα περάσαμε και ανάψαμε ένα κεράκι στην εκκλησία, οπότε μέχρι που περάσαμε τα σύνορα δεν βρήκαμε κανένα εμπόδιο.  Στεναχωρήθηκε όμως καθώς την βρήκε μισό-κατεστραμμένη και στάβλο προβάτων. Οπότε η πρώτη του μέριμνα, μαζί με τα άλλα αδέρφια του, ήταν η αναστήλωση του καμπαναριού.

     Το 1994 βοήθησε για την ίδρυση στην Αθήνα της Αδελφότητας του χωριού μας και με την παράκληση όλων μας ανέλαβε και την προεδρεία της. Μας εξέπληξε με την δραστηριότητά του και τις γνωριμίες που είχε, καθώς από αρχής μαζέψαμε αρκετά χρήματα, οπότε αναστηλώσαμε την εκκλησία, μαζέψαμε αρκετές εικόνες, φτιάξαμε τα στασίδια, το τέμπλο κ.α. και στις 20 Μαΐου του 1995 πρωτοστάτησε και έγινε η πρώτη λειτουργία, στην οποία έψαλε ο ίδιος.

Η προσφορά του (και των αδερφών του) προς το χωριό μας, όμως, έχει συνέχεια. Βλέποντας τους χωριανούς μας να πίνουν νερό από τα σταλάματα βροχής, τα οποία από τις στέγες σπιτιών κατέληγαν σε στέρνες, προχώρησαν σε αγορά τριών χιλιομέτρων σωλήνων από πολυθηλένειο, οπότε με την συναρμολόγησή τους το νερό από τις πηγές του βουνού που κατέληγε στον Ξεροπόταμο έφθασε σε κάθε σπίτι, επένδυση που ξεπέρασε τα εννέα εκατομμύρια δραχμές.

     Με αυτά και άλλες λεπτομέρειες εμείς οι συγχωριανοί του και οι ερχόμενες γενιές πώς να ξεχάσουμε τις ευεργεσίες των αδερφών Λαζάκη, μαζί και τον εθνομάρτυρα γονέα τους ο οποίος θυσιάστηκε για μας, καθώς τότε πίστευε ότι άλλη έπρεπε να ήταν η λύση για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, λύση που να μας  απάλλασσε μια για πάντα από τους μπέηδες και τους αγάδες, οι οποίοι κρατούσαν σε ομηρία τους προγόνους και τις ιδιοκτησίες μας;

     Οπότε αιωνία η μνήμη του αείμνηστου Θεμιστοκλή, ελαφρύ το χώμα στην αιώνια κατοικία του και αξέχαστος. Επίσης τα συλλυπητήρια μας στον μοναχογιό του, ο οποίος κληρονομεί και το όνομα του παππού του, του εθνομάρτυρα Θεοδόση, και στους υπόλοιπους συγγενείς, από εμάς την εκπροσώπηση  και όλους τους συγχωριανούς του.                 

Κώστας Καραλής