Γράφει ο Χρήστος Νικολαϊδης.
«….Τρία πράγματα μου έχουν μείνει στο μυαλό»: (Απόσπασμα από ανάρτηση στο Apenadiblogspot….10/4/25 ).
…..1. Την ώρα που όλα αυτά τα αίσχη συνέβαιναν λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα μας, οι Ελλαδίτες κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου. Πολλοί εξεδήλωναν το διεθνιστικό τους καθήκον συμπαραστεκόμενοι στους Σαντινίστας ή τους Κουβανέζους, άλλοι μιλούσαν για σεβασμό στα σοσιαλιστικά καθεστώτα, άλλοι το βούλωναν για να μην αμφισβητήσουν την άρση του εμπόλεμου, που εφάρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου! Αλλά κανείς δεν είχε ούτε έναν λόγο συμπόνοιας για τους Βορειοηπειρώτες! Οφείλουμε μία συγγνώμη στους ανθρώπους αυτούς!
Αγαπητέ κ. Χρήστο Νικολαϊδη! Διαβάζοντας το άρθρο σας «Αλβανία-Οι ζωές των άλλων» αδύνατον να μη σας ευχαριστήσω, καθώς (αν και πολύ αργά) επισημαίνετε κάτι που εκείνα τα σκοτεινά χρόνια που συνέβαιναν όλα αυτά τα αίσχη, λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα «σας», η επίσημη Ελλάδα όχι μόνο δεν είχε δώσει σημασία στο τι συνέβαινε με τους ομογενείς της, αλλά δεν το έπραξε ούτε την περίοδο των κόσμο-ιστορικών αλλαγών, από το 1990 μέχρι και σήμερα. Μάλιστα τότε έδινε την εντύπωση στο δικτατορικό καθεστώς, ότι δεν την ενδιέφερε η συμπεριφορά του απέναντί των ομογενών «της», οι οποίοι για την πίστη προς αυτήν (την Ελλάδα) εξορίζονταν, φυλακίζονταν, εκτελούνταν ή και εξαφανίζονταν. Αν και σε αυτή την συγνώμη έπρεπε να συμπεριληφθεί όχι μόνο η περίοδος της κομμουνιστικής δικτατορίας, αλλά και η περίοδος μέχρι το 1914, όπου ο φόρος αίματος για το βόρειο τμήμα της Ηπείρου ήταν πολύ βαρύς. Άλλο αν η τότε Ελλάδα για να ξεπλύνει τις αμαρτίες της είχε σοφιστεί το σλόγκαν περί «Μεγάλων Δυνάμεων»!
¨Όσο για την συγνώμη που αναφέρετε ότι «οφείλετε», αν και οι Ταγοί είναι αυτοί που την οφείλουν, οι περισσότεροι από εκείνους που την χρειάζονταν άφησαν τα εγκόσμια. Όσοι εν τη ζωή την χρειάζονται μεν, γενικότερα και οι οικογένειες όλων των αντιφρονούντων, αλλά αντί αυτού όχι μόνο που στην ιδιαίτερη πατρίδα συνέχισε ο «χαφιεδισμός», αλλά βρήκε γόνιμο έδαφος και καλλιεργήθηκε και στην μητέρα πατρίδα (στην Ελλάδα), μάλιστα από «ψηλά και μέχρι χαμηλά».
Σήμερα όντας 86χρονος όμως, το μόνο που συνιστώ είναι να μην γίνεται αναφορά περί οικογενειών των «χαφιέδων» ή των «εντεταλμένων» για την εφαρμογή του «πολέμου των τάξεων», γιατί οι οικογένειες ούτε φταίγανε τότε και ούτε μας περισσεύουν σήμερα. Το συνιστώ ιδιαιτέρως, καθώς όντας και εγώ ομοιοπαθής από το 1960 μέχρι το 1987 που εξαγόρασα τον φάκελο με τα βιογραφικά μου στοιχεία, εννοείται όχι εξορίες, φυλακές κ.λ.π. παρόλο που γνώστης του φακέλου μου με όλα τα στοιχεία, δεν είχα σκεφτεί ούτε για εκδίκηση, ούτε για αναφορά περί οικογενειών.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών