του Θοδωρή Ασβεστόπουλου
Δείπνο στον αλβανό ομόλογο του Έντι Ράμα παρέθεσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το βράδυ της Τρίτης στην Αθήνα, όπου συζήτησαν θέματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο χωρών.
Το θέμα που κυριάρχησε στην συζήτηση ήταν η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας – Αλβανίας και η επέκταση της Ελλάδας στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο. Ωστόσο, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ιδιαίτερη αναφορά στην παρουσία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία η οποία «πρέπει να αποτελεί γέφυρα φιλίας και συνεργασίας των δύο λαών».
«Οι δυο Πρωθυπουργοί εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την απολύτως ομαλή ενσωμάτωση των Αλβανών πολιτών που διαμένουν στη χώρα μας, ενώ κατά τη διάρκεια της συζήτησης δόθηκε έμφαση στην ενίσχυση των διμερών οικονομικών και εμπορικών σχέσεων», αναφέρεται επίσης.
Τα ίδια και απαράλλαχτα διαβάζουμε κάθε φορά που συναντιούνται οι πρωθυπουργοί ή υπουργοί εξωτερικών Ελλάδας και Αλβανίας.
Βέβαια αυτά είναι που βγαίνουν προς τα έξω είτε επίσημα είτε με non paper, για το τι συζητείται στην ουσία σε τέτοιου επιπέδου συναντήσεις, δεν το μαθαίνουμε άμεσα είτε και καθόλου, ίσως το φέρει στο φως κάποιος ιστορικός μετά από χρόνια.
Ωστόσο θα ήθελα να σταθώ στην φράση – κλισέ “γέφυρα φιλίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας” που χαρακτηρίζει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό.
Μπορούν να μας πουν οι της ελληνικής πλευράς που την είδαν αυτή την “γέφυρα φίλιας” όταν τόσα χρόνια υφαρπάζονται οι περιουσίες των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, τρομοκρατούνται από ληστές οι εναπομείναντες κάτοικοι στα μειονοτικά χωριά, περιορίζεται η χρήση της ελληνικής γλώσσας και δεν επιτρέπεται ο αυτοπροσδιορισμός σε πολλές περιοχές;
«Συνέχεια μας αποκαλούν “γέφυρα φιλίας” αλλά ξέρουμε ότι στους πολέμους από τους πρώτους στόχους που βομβαρδίζονται είναι οι γέφυρες», μου είχε πει κάποτε πρώην δήμαρχος από την Βόρειο Ήπειρο…
Στις 28 Οκτωβρίου 2020 συμπληρώνονται δύο χρόνια από την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες από τις αλβανικές αρχές, οι οποίες κρατούσαν επί εννέα μέρες την σωρό του 35χρονου Βορειοηπειρώτη, προκειμένου να σβήσουν τα πειστήρια του εγκλήματος τους.
Η διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης έπρεπε να είναι το κυρίαρχο θέμα συζήτησης μεταξύ των δύο πρωθυπουργών προκειμένου να προχωρήσουν τα όποια άλλα θέματα αφορούν τις διμερείς σχέσεις.
Αλλά φαίνεται ότι για την Ελληνική Πολιτεία ο θάνατος του Κατσίφα είναι ένα θέμα που ενοχλεί και πρέπει να ξεχαστεί.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι στο βραδινό τραπέζι Μητσοτάκη – Ράμα καθόταν και η διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του Έλληνα πρωθυπουργού Ελένη Σουρανή.
Η εν λόγω κυρία πριν διοριστεί στο Μαξίμου, ήταν πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα. Ήταν παρούσα στους Βουλιαράτες για την εθνική επέτειο του ΟΧΙ το 2018 και εκείνη την ημέρα όχι απλά δεν έκανε κάτι για να εμποδίσει τις εξελίξεις που οδήγησαν στον θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα αλλά συμμετείχε κανονικά στην δεξίωση που γινόταν στο πολιτιστικό κέντρο του χωριού σαν να μην συνέβαινε τίποτα…
Η ίδια κυρία ήταν που επέδειξε προκλητική αδιαφορία για την ταλαιπωρία εκατοντάδων Ελλήνων πολιτών που ήθελαν να παραστούν στο σαρανταήμερο μνημόσυνο του Βορειοηπειρώτη εθνομάρτυρα, στις 8 Δεκεμβρίου 2018, αλλά κρατούνταν επί ώρες στον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς από την αλβανική αστυνομία για να τους απαγορευτεί τελικά να διέλθουν.
Και ακόμα χειρότερα, η ίδια, δήλωνε ότι “δεν μπορούσε να κάνει τίποτα” για Βορειοηπειρώτες που σύρονταν από το βράδυ της προηγούμενης αλλά και την ίδια ημέρα στα ανακριτικά γραφεία και στα κρατητήρια των Αγίων Σαράντα και του Αργυροκάστρου. Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο – και μετά από πιέσεις πολιτικών προσώπων – αποφάσισε να δείξει ένα τυπικό ενδιαφέρον.
Ας δούμε λοιπόν σε τι όχθη θα μας βγάλει αυτή η… γέφυρα φιλίας.
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα kanaliena.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών